از طرف یک دانش آموز نابینای اصفهانی

کتاب های صوتی بهتر است یا بریل، چرا؟

یک دانش آموز اصفهانی

وقتی لوی بریل، خط نابینایی را اختراع کرد، دنیای نابینا ها عوض شد. خط نابینایی طوری است که حروف و اعداد و علامت ها را روی یک برگ کاغذ سوراخ یا برجسته می کند تا با انگشتان بتوان این خط را خواند. حالا دیگر نابینا ها هم می توانستند بخوانند و بنویسند. خط نابینایی یا بریل، کمک کرد تا ما با بینا ها فرقی نداشته باشیم. وقتی یک نفر در اتوبوس یا صف نانوایی روزنامه میخواند من حسرت نمیخورم. چون من هم روزنامه و کتاب به خط خودم دارم و میتوانم مثل مردم بینا، مطالعه کنم!

ولی دوست دارم بیشتر بگویم، از خوبی ها و بدی های خط نابینایی و صدا.

خط، به خودی خود، وسیله ی بسیار ارزشمندی است ولی چاپ و تکثیر کتاب و روزنامه به خط نابینایی، هزینه ی زیادی داشته چون ماشین های چاپ پیشرفته در آن زمان هنوز اختراع نشده بوده. به همین خاطر، خیلی از معلم ها تصمیم گرفتند به جای نوشتن و تکثیر یک کتاب به خط نابینایی، آن کتاب را روی صفحه های گرامافون و بعدا روی نوار کاست بخوانند و این نوار ها را در اختیار نابینا ها بگذارند تا نابینا ها به مطالب کتاب گوش کنند و با گوششان مطالعه کنند.

کم کم ماشین های تایپ به خط نابینایی اختراع شد که تکثیر نوشته ها را آسان تر کرد. تافل و قلم و ماشین پرکینز از این نوع ماشین های تایپ به شمار می روند.

وقتی کامپیوتر اختراع شد، نابینا ها در این فکر بودند که چطور می توان از کامپیوتر برای خدمت به نابینا ها استفاده کرد.

فنآوری ساخت کامپیوتر هر روز پیشرفته تر میشد تا آنجا که تصویر و صدا به کامپیوتر اضافه شد.

ری کرزویل یکی از اولین کسانی بود که ماشین پویشگر و ماشین متن خوان را اختراع کرد.

کار پویشگر به این صورت بود که متن نوشته شده به خط بینایی را درون کامپیوتر می برد و به متن کامپیوتری تبدیل می کرد.

سپس یک نابینا با ماشین متن خوان می توانست متن را به صورت صوتی بشنود.

بعدا دستگاه چاپگر به خط نابینایی اختراع شد که چون به وسیله ی کامپیوتر و با برق کار می کرد، می توانست خیلی خیلی سریعتر از ماشین های تایپ دستی چاپ کند.

فنآوری چاپگر ها و متن خوان ها هم زمان در حال پیشرفت بوده و هست.

کم کم صفحه ی نمایش به خط نابینایی هم ساخته شد و حالا نابینا ها بیش از یک انتخاب دارند. چاپگر ها، صفحه نمایش ها و متن خوان ها، سه گزینه ی روبروی نابینا ها هستند.

دیگر این به نیاز هر کس بستگی دارد که کدام یک از گزینه ها را انتخاب کند.

در اینجا من نظر خودم را در باره ی این سه گزینه می نویسم.

  کتاب به خط نابینایی:

اول از خوبی های کتاب به خط نابینایی شروع می کنم.

خوبی های کتاب و نوشته ها به خط نابینایی:

اول اینکه خواندن کتاب به خط نابینایی، نیاز به برق و باتری ندارد.

دوم اینکه کسانی که هم نابینا هستند و هم نوشنوا میتوانند از کتاب به خط نابینایی استفاده کنند.

سوم اینکه نوشته ها به خط نابینایی ما را از کمک بینا ها بینیاز می کند.

بدی های کتاب و نوشته ها به خط نابینایی:

اول اینکه با خواندن یک کتاب کاغذی، برجستگی ها به مرور، ضعیف می شوند و دیگر قابل خواندن نیستند.

دوم اینکه کتاب های به خط نابینایی جای زیادی اشغال می کنند و سه تا کتاب با زحمت در یک کیف مدرسه جا می شود.

سوم اینکه خواندن کتاب های طولانی مثلا رمان ها به خط نابینایی، انرژی زیادی مصرف می کند که خستگی دست ها را به دنبال دارد.

کتاب به صورت صوتی:

کتاب ها به صورت صوتی یا بر روی نوار کاست، یا به صورت دیجیتالی تهیه می شوند.

از نوار کاست برای این کار دیگر استفاده نمیشود، چرا که نوار جای زیادی اشغال میکند و قیمت زیادی دارد و امکان حرکت در متن با ضبط صوت، کند است. جالب است بدانید سازمان بهزیستی کشور و مجتمع رودکی که جدیدا خصوصی شده است، در حال تبدیل تمام نوار ها به پرونده های صوتی کامپیوتری است.

کتاب های صوتی دیجیتالی خوبی های زیادی دارند که اول از خوبی ها شروع می کنم.

خوبی های کتاب ها و نوشته های صوتی:

اول اینکه قابل حمل هستند و جایی اشغال نمیکنند. میتوانیم کتاب های صوتی را روی سیدی ها، دیویدی ها، کارت های حافظه و کامپیوتر ها ذخیره کنیم.

دوم اینکه میتوانیم سرعت خوانده شدن کتاب را تا دوبرابر سرعت واقعی تند یا تا نصف سرعت واقعی کند کنیم.

سوم اینکه حرکت در کتاب های صوتی خیلی سریعتر از نوع دیگر آن است.

بدی های کتاب ها و نوشته های صوتی دیجیتالی:

اول اینکه برای خواندن مطالب صوتی، به برق یا باتری نیاز داریم و اگر برق نباشد یا باتری تمام شود خواندن کتاب هم متوقف میشود.

دوم اینکه مطالب صوتی برای کسانی که ناشنوا هستند یا ناراحتی اعصاب دارند مناسب نیست.

سوم اینکه کتاب های صوتی باعث میشوند که املای ما ضعیف شود چون کلمات را نمیخوانیم و فقط میشنویم.

صفحه نمایش به خط نابینایی:

مشکل صفحه های نمایش نابینایی قیمت بسیار زیاد آن است. سازمان بهزیستی و بنیاد جانبازان در قدم مثبتی که برداشتند، تعداد زیادی از این دستگاه ها را تهیه کردند ولی خیلی از این دستگاه ها عملا استفاده نمیشوند یا در اختیار کسانی قرار داده شده که علاقه ای به خط بریل ندارند.

صفحه ی نمایش نابینایی وسیله ی بسیار ارزشمندیست اگر استفاده از آن در کشور عزیزمان ایران اسلامی، مدیریت و ترویج شود.

کتاب خانه ی بریل اصفهان در سازمان هفتم تیر یکی از بخش هاییست که چندین صفحه نمایش به خط نابینایی دارد ولی به علت مدیریت اشتباه، کسی از خواندن کتاب های الکترونیکی به خط نابینایی، استقبال نکرده است.

صفحات نمایش نابینایی همان معایب و مزایای خط بریل را دارند با این تفاوت که صفحه نمایش نابینایی به برق یا باتری نیاز دارد ولی نوشته های برجسته آن مثل برگه کاغذی، ضعیف نمیشود.

من ترجیح میدهم از خط نابینایی و کتاب های صوتی هم زمان استفاده کنم چون هر کدام خوبی ها و بدی های خود را دارند.

مثلا حرکت در اینترنت به صورت صوتی راحت تر است ولی خواندن یک مطلب ادبی یا علمی به خط نابینایی باعث تقویت اطلاعات املایی میشود.

در کشور ما ایران، هنوز جای زیادی برای پیشرفت در نشر کتب و روزنامه ها به خط نابینایی و به صورت صوتی است.

روزنامه ی ایرانسپید تنها روزنامه ی بریل در کشور است که مطالب آن از نظر کیفی به هیچ وجه قابل مقایسه با روزنامه های بینایی نیست.

نظر من این است که اگر این روزنامه به یک هفته نامه تغییر کند ولی مطالب بهتری در آن چاپ شود ارزشش را دارد و اینکه خط تلفنی برای گوش دادن به مطالب آن راه اندازی شود مخاطبان بیشتری را به روزنامه جذب میکند. ماهنامه نابینایی علم و فرهنگ در حال حاضر بیشترین محتوا را دارد که به نظر می رسد از طرف هیچ ارگانی حمایت نمیشود.

در پایان از اینکه فرصتی پیدا کردم تا نظراتم را به نمایندگی از خیلی از دوستانم بنویسم خوشحالم و امیدوارم خط نابینایی جای خود را در میان دانش آموزان نابینا بیشتر باز کند.

من خیلی از مطالب این مقاله را با کمک اینترنت و پرسش از دوستان و معلمانم نوشتم و سعی کردم مطالبی که مفید باشد و صحت آن تایید شده را بنویسم.