اصلا قرارمون این نبود. قرار بود کامپیوتر زندگی رو آسون کنه. اینطوری که سخت شد. سخت چیه؟ جهنم شد. هیشکی از بچه ها فکرشو نمیکرد. اصلاً از سورپرایز هم بدتر بود. یه چیزایی تو مایه های سکته قلبی و مغزی باهم.

همه امروز جمع شده بودند و با چشمای از حدقه در اومده دنبال اسمشون میگشتند. منم که بی چشم و بی خبر از همه جا فقط منتظر این بودم که اسمم از دهن یکی شنیده بشه. خیلی لحظه استرس ناکی بود. هنوز هم که بهش فکر میکنم میبینم واقعاً یک مشت کامپیوتر به درد نخور که با یک مشت برنامه به درد نخور کار میکنند چقدر میتونن پدر انسان ها رو بیارن جلوی چشماشون, طوری که بتونی پدرتو با تمام جزئیات مشاهده و بر انداز کنی.

به خدا شوخی نبود و نیست و من قصد دارم این قضیه رو یه جورایی حلش کنم. اصلاً اگه حل نشه تمام زحمات این چند ماهم به هدر میره. کی گفته چون کامپیوتر یه مقایسه خشک و خالی ماشینی بلده ما باید به حکمش تن بدیم. اصلاً خوب بود همین بلا رو موقع حقوق دادن به سر خودتون میاوردیم؟! چهارتا کامپیوتر رو میگذاشتیم تا چرت و پرت حساب کنند و شونصد تومن رو یه ریال بهتون تحویل بدند؟!

من از نمره شیشی که با تصحیح کامپیوتری برگه امتحان جمعیت و تنظیم خانواده گرفتم ناراحتم.

یکی بهم میگفت شیشو و یکی دیگه میگفت شنیدیم زدی تو کار شیش و هشت. خدایا آدم کجای دلش بذاره!

مشکل اینجاست که اکثر بچه ها زیر دوازده و پانزده شده اند و بعیده که هیشکی نخونده باشه! یعنی دیگه تا این حد؟

ای کامپیوتر های لعنتی دانشگاه اصفهان که نمره منو ضایع و منو خاک بر سر کردید: یادتون باشه من دو ترم قبل هم فارسی عمومیم رو به خاطر شما 12 گرفتم که اون دو برابر بود ولی حالا شده 6. یعنی ترم بعد هر درسیم رو که به شما بدند, 3 رد میکنید درست؟ آهان داشتم میگفتم یادتان باشه یک روز عمرتون به سر میاد و در روز قیامت جلوتون رو میگیرم ای کامپیوتر های بد.

اینطوری هم نمیشه. آخه کامپیوتر که احساس نداره. اگه داشت که بیست رد میکرد نه شش. آدمایی هم که پشت این کامپیوتر ها هستند هیچ احساسی ندارند. اگه داشتند که شش رد نمیکردند, بیست رد میکردند.

دو تا امتحان دیگه دارم. همه تخصصی هام خوب شدند فقط این جمعیت و تنظیم دهن معدلمو صاف کرد. آسفالت آسفالت!

من این دو تا کتاب جمعیت و تنظیم رو هر کدوم سه دور خونده بودم و مطمئنم بیشتر از این میارم ولی کو گوش شنوا!؟