درود
دوستان عزیز این اولین مطلبی است که در سایت منتشر می کنم .تا ساعتی قبل هرگز به فکر ایجاد نام کاربری نبودم اما به ناگاه بعد از درج کامنت در پست یک پیشنهاد تصمیم گرفتم تا این مطلب را در پستی منتشر کنم تا همه دوستان عزیز مطلع شوند .این مطلب از نظر نویسنده خیلی با اهمیت است و اطلاعات ما را می افزاید و در تصمیم گیری هایمان بسیار کمک خواهد کرد .
دوستان من شاید خیلی از موارد باشد که شما را بیازارد یا سئوالات اساسی باشد برای شما که تا حدی این سئوالات در پژوهشی که در ذیل آمده مرتفع می شود یکی از موارد عمده که موجود است همان است که مادران نابینا و والدین نابینا نمی توانند به فرزندانشان در نوشتن و مطالعه کردن بصورت بصری کمک کنند که تحقیقات منتشر شده در روز قبل پاسخ سئوالات اینچنین است .سخن را کوتاه کرده و به درج خبر اکتفا می کنم
خدا گر به حکمت ببندد دری
ز رحمت گشاید در دیگری
اما مطلب علمی
پژوهش صورت گرفته توسط محققان انگلیسی نشان می دهد، فرزندانی که از مادران نابینا متولد می‌شوند، از دید بصری و حافظه بهتری به نسبت سایر همسالان خود برخوردار هستند. تحقیقات قلبی نشان می دهد، کودکان مبتلا به اوتیسم تماس چشمی کمتری با اطرافیان خود برقرار می کنند و کمتر به چهره افراد خیره می‌شوند؛ همچنین کودکان بی سرپرست در پرورشگاه ها نیز که از تماس چشمی یا تعاملات اجتماعی کمتری برخوردار هستند، با مشکلات تکاملی روبرو می شوند.
اما مطالعه صورت گرفته توسط محققان دانشگاه لندن به سرپرستی «آتسوشی سنجو» بر روی فرزندان دارای والدین نابینا نشان می دهد، ناتوانی این دسته از والدین در پاسخ دادن به تماس چشمی فرزندان، هیچ آسیبی به رشد و تکامل کودک وارد نکرده و برعکس این کودکان دارای دید بصری توسعه یافته تری هستند.
در این تحقیق دو گروه شامل پنج کودک دارای مادر نابینا و پدر نیمه بینا و 51 کودک با والدین بینا انتخاب شده و وضعیت تماس چشمی کودکان با والدین مورد ارزیابی قرار گرفت؛ این آزمایش در سنین 6 تا 10 ماهگی و بار دیگر در 12 تا 15 ماهگی تکرار شد و سپس وضعیت تکامل مغزی کودک در سن دو و چهار سالگی بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد، کودکان با مادر نابینا مانند یک کودک با والدین بینا قادر به دنبال کردن و نگاه کردن به چهره مادران خود هستند؛ همچنین دید بصری و حافظه این کودکان از سایر همسالان خود بهتر گزارش شده است. «سنجو» خاطر نشان می کند: کودکان با والدین نابینا از انعطاف پذیری بالایی برخوردار بوده و براحتی خود را با حالت های مختلف ارتباطی تطبیق می دهند؛ والدین این کودکان اگرچه قادر به نگاه کردن و برقراری تماس چشمی با فرزند خود نیستند، اما از طریق حس لامسه، صوت و گفتار به رشد و تکامل کودک خود کمک می کنند. این مطالعه اهمیت تعاملات اجتماعی کودک به ویژه با مادر را در مراحل مختلف رشد نشان می دهد. نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است.