حیف, باران که می بارد, عیار اشک هات را پایین می آورد.

حیف, باران که می بارد, شوری اشک هات را می شوید.

حیف, باران که می بارد, اشک هات ناخالص می شوند.

من باران می خواهم

ولی از جنس خودت,

که شور باشد,

با عیار بیستو چهار!

حیف, باران که می بارد, در آغوشمی ولی کم!

حیف, باران بوسه هات در آغوشم که می بارد, همه من و تو را در قالب جنسی می نگرند.

حیف, باران که می بارد, راهم گم تر می شود.

حیف, باران با این همه خوبی, برای ما بد می شود.

حیف, باران که می بارد, حرف هات کم تر با من حرف می زنند.

حیف, کاش باران که می بارید, تو را کوچک ترت می کرد!

حیف, کاش باران که می بارید, فکرم بیشتر هم بازیت میشد!

حیف, کاش باران که می بارید, فکرت بیشتر هم بازیم میشد!

حیف, کاش باران که می بارید, اجازه عطر افشانی به ذهنم را صادر می کردی!

حیف, کاش کلیشه هام را خط میزدی نو می نوشتی!

حیف, عید هم که گذشت, آخرین فرصت هم پر کشید, من ماندم و تو نیستی.

حیف!