بیایید امروز را با من یک بار دیگر مرور کنید
امروز برای من روز جالبی بود آره خیلی جالب من از ابتدای صبح در این فکر بودم که بنشینم توی خانه درس بخوانم یا برم با خانواده به دهاتمان. برای من خیلی صخت بود تصمیم بگیرم ولی در نهایت تصمیم گرفتم بروم هرچه می خواهد بشود بشود “”تو چند لحظه حرف نزن به بیانی خفه شو» ببخشید با شما نبودم. خوب رفتم قرار بود بریم یکی دوتا کرت را بکاریم حتما دوستان می دانند کرت چیست. کرت یا لته همان محوطه ای است که در زمین کشاورزی با حالتی مثل جدول مانند از هم جدایش می کنند تا بتوانند بهتر آب را در آن جاری کنند و دیگر عواملی که من نمی دانم. آره رفتیم صبح آفتاب بود من افتادم گل درختها بادام تا چنتا چاغاله بکنم. بعد توی یک باغ دیگر سر آلوچه ها نمی دانید چقدر حال می دهد از خود درخت میوه را بکنی بخوری همانطور نه شسته. البته برای سوسولها نه این طوری نیست آنهایی که می خواهند خاکی نشوند. ناخنهایشان نشکند. موهایشان بهم نریزد یا هر کوفتی دیگر. ” دوباره تو حرف زدی یکم ساکت شو می زنم توی دهنت ” ببخشید. داشتم می گفتم آخه منم ناخنهایم بلند است البته فقط دست راستم برای زدن گیتار. هردفعه که می رویم باغ یکی می شکند تا چند روز عذایش را می گیرم ولی نمی توانم جلوی خودم را بگیرم. آره بعدش وقت آتش زدن چوبهای خشک شد. نمی دانید چه صدای باحالی داره آدم حال می آید. اما نمی دانید فحش هاییی که مادر به شما می دهد هم چه دردی دارد خوب خره نمی گی درختها را آتش بزنی مگر مریضی و چنتا حرف دیگر که نمی شود گفت. اما این حرفها را به جان خریدم چون عاشق صدای چرق چرق چوبم. راستی یک کنده درخت هم آتش گرفت که اگر پدرم نفهمیده بود دیگه الان. ولش کنید. اما بعد رسیدیم به چایی آتیشی. وای از این چایی چقدر می چسبد. ” مگر با تو نیستم بی شعور بتمرگ دیگر. ” شرمنده آره آن هم با نبات. بعد یک چرت زیر درخت بادام که البته چنتا آشنا رسیدند و چرتم را پاره کردند. حالا رسیدیم به نماز. خوب بعد از خوردن این همه چیز و کلی چای آب و کوفت دیگر باید حالا رفت به یک گلاب به رویتان اما کجا؟ جایی نیست نه آفتابه یا شلنگی هیچی. خوب یک شیشه آب می کنی بعد میری زیر یک درخت جایی که دیگران نبینندنت البته باید در این مورد حتما از یک بینا مشاوره بگیری حتما وگرنه رسوای عالم می شوی. حالا اگر وسواسی باشی پدرت در می آید خوب من هم کمی وسواسی هستم ولش کن بریم ادامه را بگویم بعد سر جوی نشستم و وضو گرفتم به قول بابام دست نماز گرفتم بعد روی یک تیکه پارچه یا جل روی خاک زیر درخت نماز خواندم. چقدر لظت دارد انگار به خدا نزدیکتری انگار خدا در طبیعت بیشتر یافت می شود. حالا داییم آمد با کلی بد قولی آخه قرار بود صبح بیایید تا گوجه را بکاریم. نمی دانم می گند حلال زاده به داییش می رود من هم بعضی مواقعه خیلی بد قول می شوم. حالا شروع کردند به کندن زمین باید خاک را زیر و رو کرد و سپس علف حرذه ها را کند تا وسط گوجه ها علف نباشد. من هم از لای خاکهای زیر و رو شده علفها را می جستم و می ریختیم بیرون. حالا فکر کن من کور مال کور مال چه وضعی می شود. ” ای کاش بمیری ولم کن می کشمتا احمق.” ببخشید. بعد یک ماجرای دیگر پیش آمد یک درخت خشک شده سر راه بود که باید بریده می شد حالا همه که کار داشتند کی باید ببرد. این یک تجربه جالب است انداختن یک درخت. نه؟ اره را برداشتم و از جایی که مامانم گفت شروع کردم هی زور زدم هی زور زدم نشد که نشد. تازه فهمیدم اشتباهی از یک جهت بیخودی دارم تنه را می برم. خوب جای را عوض کردم دوباره دوباره مثل خر زور می زدم تا اینکه تنه نصف بیشترش بریده شد بعد پریدم روی تنه و شروع کردم فشار بیارم. خرچ خرچ. درخت شکست و نقش زمین شد و چشمک بیچاره مثل دیوانه ها انگار به ماه رفته باشد از خود بیخود شد که من درخت را بریدم. اما به خدا خیلی باحال بود تا حال درخت بریده اید خیلی حال می دهد. حالا باران شروع کرد به باریدن اما تازه کار کاشت گوجه ها شروع شده بود. تا حال از نزدیک ندیده بودم که چطوری کرت را پر از آب می کنند. آب را از جوی آب با جهت دادن به آن از طریق بستن آن با خاکها یا سنگها به سمت کرت می برند. بعد صبر می کند تا پر شود. حالا باران بیشتر شده و باد هم می آمد داشتم از سرما میمردم تازه دستم که از اره تیز کلی زخم و زلی شده بود می سوخت. آب از چشم چاره می ریخت اما چاره نبود با درد سر از توی سنگ ساغار به خانه رسیدیم و من بودم که خدا خدا می کردم که سرما نخورم که بیچاره می شوم.
آره دوستان این بود یک روز من در دهات. من عاشق زمین هستم. من عاشق آب بازی چلپ چلپ کردن در آنم. من عاشق حیواناتم. من عاشق درختم آتشم طبیعتم. من نمی خواهم همه اش پای اینترنت بنشینم من می خواهم به صورت واقعی با دنیا باشم. من عاشق هوای گرمم. آفتاب. باران. بادم. من این ها را نوشتم تا بگویم که هرچند امروز درسی نخواندم ولی خیلی درس گرفتم. درس امروز من نظریات فروید یا روانشناسی دیگر که از آزمایشگاه بیرون آمده یا با پرسش نامه به آن رسیده باشد نبود. درس من شادی حاصل از نزدیکی با طبیعت بود. درس من خوشی بیخودی بود. درس من لرزیدن در سرما بود.
” خفه شو” ببخشید. راستی نگفتم چرا در وسط نوشته هایم بعضی وقتها روی صحبتم از شما بر می گشت و با کسی دیگر جمله ای صحبت می کردم. این جملات را به نفس کوفتی خودم می گفتم. آخه از صبح تا حالا هی می گوید امروزت حدر شد. درس نخواندی. هی پیام منفی می دهد