خوب سلام گوشکنی های توپ و تانک. گوف گوف حالا من شما را به جنگ افزار جنگی تشبیه کردم جوگیر نشین! گوف گوف! منفجر نشینا! بوم بوم! ی چیزی که ذهنمو مشغول کرده این دسته بندیهای سایته که باید درست بشه. یعنی خوب دسته بندی شاید دست داشته باشه ولی پا نداره که خودش راه بیفته درست بشه باید یکی مثل من باشه درستش کنه که نیست. یعنی اصلا مشکل اینه که اتفاقا برعکس, یکی نباید مثل من باشه که هست چون وقتی یکی مثل من باشه نتیجهش میشه همین که این کارها زمین میمونه. واقعا با این شلوغی سرم نمیدونم چیکار کنم. اینقدر کلاس خصوصی و عمومی گرفتم و اینقدر بیخودی الکی سرمو مشغول کردم که دهنم از تعجب وا مونده بسته هم نمیشه دارم از تعجب شاخ در مییارم و احتمالا به زودی دو تا دم هم از چشمام بزنه بیرون. بعد شما منو با این قیافه که الان گفتم فرض کنید چه شکلی میشم! واقعا کسی که دهنش مث گراز وا باشه و دو تا شاخ داشته باشه با دو تا دم که از چشاش زده باشه بیرون, ببینید چه قدر میتونه وحشتناک باشه. خوب همین جوریاست که هیچ کاریم پیش نمیره دیگه! هی میشینم تصویر میسازم و خیال میبافم. دوباره میشکافم و از نو. یکی نیست بگه تو اگه قرار بود ببافی و بسازی باید ساختمون میساختی و با دروغهایی که میبافتی میفروختیش بعد میشدی بساز بفروش و کلی پول در میآوردی, الان این تصویر ها رو ساختی و این خیال ها رو بافتی خوب که چی! که هیچی! که اینکه شما بخونید و بگید این دیگه کیه یا مثلا بگید بابا تو دیگه کی هستی یا مثلا نهایتا بگید باریکلا ولی در کل خارج از شوخی با خودم قرار گذاشته بودم تابستون امسال سفت واسه ارشد بخونم و یا هم اینکه بخورم و بخوابم ولی دعوت موج نور از من برای همکاری باهاشون و درخواست والدین شاگردهای دو سال پیشم برای برگزاری کلاسهای خصوصی کامپیوتر واسه بچه هاشون همه و همه دست به دست هم دادند که تابستونم به نکبت کشیده بشه! من نمیدونم مگه مجتبی قحطش بود که برای تدریس زبان و بالاخص کامپیوتر سراغ من مییاند؟ هااان؟ چه سوالی پرسیدما! خودمم توی کف جوابش موندم. خوب شاید واقعا مجتبی خادمی فقط یکی داریم, شاید فقط خودمم که بهتر از اکثر مدرسین میتونم با کودکان و بزرگسال ها ارتباط بگیرم, شاید فقط خودمم که تئوری دکتر صدیقی مبنی بر شی گرا بودن آموزش را خوب اجرا میکنم, شاید من و چند تا انگشت شماریم که این کار را خوب بلدیم, شاید هر کس ی استعدادهایی داره و از همه ی استعداد ها و مهارت ها این هاش نسیب من شده, شاید نباید شاید شاید کنم و شاید باید بگم آره همه ی اینها میتونه درست باشه. پس خوب اگه ایجوریاست خوش به حال من که واسه تدریس انتخاب شدم و خوش به حال کسایی که زیر دست من یاد میگیرند چون من یا یاد نمیدم یا اگه یاد بدم با تمام وجود یاد میدم. یادمه پنجشنبه قبلی یکی به button که به فارسی میشه دکمه توی کلاسم میگفت بادی و من اینقدر توی کلهش فورو کردم باتن که بنده ی خدا چیزی نمونده بود خودش به ی دکمه تبدیل بشه و خوب من وقتی دیدم شاگردم در حال استحاله شدن هستش, بیخیالش شدم, دست از سرش برداشتم, گذاشتم نفس راحتی بکشه و آزادش کردم. میدونید؟ تدریس هم واسه خودش درد سر های منحصر به فردی داره. مثلا فرض کنید اگر در اثر اصرارهای بی اندازه ی من, شاگردم به یک دکمه تبدیل میشد چی میشد. خوب معلومه خانوادهش شکایت میکردند و میگفتند این بچه قبلا مفید بود و توی کارها کمک ما میکرد ولی حالا به یک دکمه تبدیل شده که فقط میشه روش کلیک کرد یا نهایتا میشه این دکمه را روی پیرهنی چیزی دوختش و خوب خسارت این آدمی که به دکمه تبدیل شده بود را حتما با این قیمت های نجومی دلار بد حساب میکردند. پس من به عنوان حسن ختام نوشتهم به شما که خیلی دوستون دارم از ته قلبم پیشنهاد میکنم اصلا مدرس نشید یا اگه هم شدید, مدرس کامپیوتر نشید و اگه هم مدرس کامپیوتر شدید, از بحث دکمه و این حرفها سریع رد بشید که مشکلی واسه شما پیش نیاد. موفق باشید.