آره عزیزم، شما خودت، بله بله، شما دوست گرامی به من بگو ببینم کرایه تاکسی موتوری چند؟ دقیقا چند؟ گفتند بنزین لیتری هفتصد، نگفتند هفتصد دلار، گفتند هفتصد تومان که خمس یک دلار هم نمیشه. حالا شما در نظر بگیر من شب شده، به شدت خوابم هم مییاد، وسط اتوبان از مینیبوس پیاده شدم، الان من سیمینم. البته سیمین خودتی من اون یکی سیمینم. یعنی مجتبی ولی مکانم خوب سیمین. حالا اگر بخواهی دربستی از سیمین بری دروازه شیراز، تاکسی پنج تومان میگیره. اگرم بخواهی خطی بری، اتوبوس سیصد و تاکسی هزار میگیره. توی همین هیری ویری های حساب و کتاب باشید و منو در نظر بگیرید که مث همونی که همه میگید نگو، یعنی مث خود آقا سگه دارم واسه ماشین های از نابینا بیخبر، هی دست تکون میدم، هی دست تکون میدم! خلاصه که در همین اوصاف و احوال، یک فرشته با موتور از آسمون نازل شد و منو نشوند ترکش، گفت: بریم که بریم کجا؟ دروازه شیراز. ی پونصد متر که این فرشته رفت، گفت: من همینجوری سوارت نکردما! من مسافر کشم. گفتم: تاکسی موتوری؟ گفت: آره جونم. گفتم: پس بگو چه قدر میگیری که ببینم پولتو دارم یا نه. از من اصرار و از فرشته ی شیطان صفت انکار. ی دو سه کیلومتری که رفت گفت: چه قدر میخوایی بدی؟ گفتم: تاکسی ها که هزار میگیرند. گفت: تو داری دربستی با من میری! گفتم: مثلا فرض کن من بات دربست نیام، اگه واستم اینجا، چند نفرو مگه میتونی بزنی ترکت؟ گفت: تاکسی فرق میکنه. گفتم: بعله، تاکسی جاش راحت تره، امن تره، گرم تره، نرم تره، سریع تره، و خیلی از تره های دیگه که واسه موتورت نمیشه خرد کرد! گفت: من ده تومان بیشتر ازت نمیگیرم. گفتم: خر گیر آوردی؟ تاکسی دربستی با اون همه مصرف بالای سوخت، پنج میگیره، اون وقت تو شاخ شدی این جوری میگی؟ گفت: پس چی؟ گفتم: پیاده میشم. گفت: کرایه من چی میشه پس؟ گفتم: منو وسط راه آواره کردی، پولم میخوای؟ گفتم من هزار و دویست بیشتر ندارم. اونم وقتی میدم که برسونیم مقصدم. خلاصه که منو رسوند ولی نه به مقصد بلکه نزدیک به مقصد. نزدیک به سه چهار کیلومتر تا هزار جریب پیاده اومدم امشب و دهنم سرویس شد اساسی. خدا از سرش نگذره. هی اول کار قیمت را نگفت و بعدم این جوری کرد.

در ادامه، وقتی رسیدم بازارچه، ی نفرو دیدم که فکرشم نمیکردم ببینمش. بذارید از ی کمی قبل تر بگم. یک جفت بچه ده ساله ی دوقلوی ناز و شیطون به نام های ح و ن توی شمال بودند که گاهی به خاطر من و بیشتر واسه آدامس هام ی سرکی بهم میزدند. حتی ی بار ح کوچولو، منو تا خوابگاه های اردوگاه رسوند. حالا اینجا را داشته باشید. امشب توی بازارچه، ی مرد باحالی را دیدم که خودش رو پسر خاله ی سرپرست اردوی شمال معرفی کرد. باهم گفتیم و خندیدیم و ایشون منو با ماشینش رسوند مقصد نهاییم که پانصد متر اون طرف تر بود. آخر کار که پیاده میشدم، فامیلشو پرسیدم که متوجه شدم فامیل دوقلو های افسانه ای هم با ایشون مو نمیزنه. گفتم ح و ن بچه های توند که گفت بعله. این شد که من امشب، بابای دوقلو ها را زیارت کردم. اینم ی اتفاق که منو از روزمرگی ی کمی فاصله بده.

در هر حال، کرایه تاکسی موتوری ها چه قدره؟ کسی میدونه؟ اگر آره، ی مقایسه ای بین کرایه موتور و ماشین اینجا توی نظرات بذارین بینم دنیا دست تاکسی ران هاست یا موتوری ها.

خیلی چاکریم! مجی نه موجی!