درود

خوب. امروز منم و یک مقداری عرف شکنی. منم و یک مقدار از آن کارهایی که به آن سوسول بازی می گویند. خوب. امروز منم و لیست مخارج یکی دو ماهه ی اخیرم. می گویند که نباید خرج و مخارجت را به دیگران بگویی ولی من می گویم چون اگر نگویم واقعا میترکم! شما ببینید راه حلی برای کم کردن مخارجم سراغ دارید؟ آیا می باید این هایی که خریدم را نمیخریدم و اینهایی که خرج کردم را نگه میداشتم یا چه؟ البته خیلی از هزینه هایم هم از قلم افتاده که بعدا یادم میآید و دیگر برای نوشتنشان دیر است.

• پنج هزار تومان هزینه ی تعمیر موبایل که فکر کنم درست هم نشد.
• نه هزار تومان هزینه خرید یک شارژر چون قبلی سوخت.
• ده هزار تومان هزینه ی خرید سه راه برق برای تختم در خوابگاه.
• پنجاه هزار تومان هزینه ی قرض به یک دوست به شدت صمیمی که واقعا احتیاج داشت.
• پنجاه هزار تومان هزینه ی تاوان اشتباه یک نفر که محیطم از روی جبر مرا بدان دچار کرد.
• پنجاه هزار تومان هزینه ی شارژ کارت تغذیه ی دانشگاه که غذا بخورم.
• شصت هزار تومان هزینه ی سه عدد تیشرت که یک سال بود نخریده بودم.
• شصت هزار تومان هزینه ی کتاب های کنکور کارشناسی ارشد که خریدم و در حال اسکنم برای پیشرفت.
• شصت و پنج هزار تومان هزینه ی یک شلوار لی که یک سال بود نداشتم.
• هفتاد هزار تومان هزینه ی رفت و برگشت به خرمشهر که آرمانم بود و باید سراغ بچه های محروم میرفتم.
• هفتاد و پنج هزار تومان هزینه ی یک جفت کفش اسپرت که قبلی ها پاره شده بودند.
• نود هزار تومان قرض به یک فامیل بسیار نزدیک و صمیمی که امیدوارم برمیگرداند.
• نزدیک به صد هزار تومان که از اول ترم تا حالا خرج خرده خرده مثل شامپو و دستمال و اینها شده.
• صد و شصت هزار تومان هزینه ی اردوی شمال که داشتم از افسردگی میترکیدم باید میرفتم.
• دویست و پنجاه و دو هزار تومان هزینه ی شهریه ی خوابگاه دانشجویی که یک میلیون بود ما تخفیف گرفتیم.
• چهل هزار تومان هزینه ی یک باتری موبایل که احتمالا فردا باید بخرمش وگرنه موبایل بی موبایل.
• پنجاه هزار تومان ودیعه ی خوابگاه که به زودی باید بدهم تا خوابگاهم لقو نشود.
• دویست و پنجاه هزار تومان هزینه ی یک هارد کوچولوی بیرونی که نیازم است و باید بخرم تا اطلاعات تحقیقاتیم مدام از دست نروند.
• سیصد هزار تومان وام که سال قبل برای خرج تحصیلم از دانشگاه گرفتم و امسال باید بازپرداختش کنم.

خوب من که سر گنج ننشستم. مگر من چه قدر در میآورم که این همه خرج دارم؟ حالا مثلا خدا را شکرش که زن ندارم و این بساط است! بعد، جالب است بعضی از اقوام و آشنایان و رفقا من را تشویق به زن گرفتن هم میکنند. فکر کنم از یک و نیم میلیون بالا زده باشه. هه! شما میگید من چطوری این همه خرج را مدیریت کنم؟ باور کنید دیگه داره به اینجام میرسه. منظور از اینجا همون گلو هستش. دارم به سیم آخر میزنم. ی ایده ای چیزی بدید من چه گلی به سر بریزم آخه!