من کاری ندارم که کی چه فکری می کنه. فکرم مثل ازدواج جنبه شخصی داره. سعی می کنم در بیانیه ای که تدوین کردم جواب سؤال این پست رو هم بدم.
ما اشکال ساختاری داریم تو کشورمون. یه دین ساختگی داریم، قانونمون بر اساس اون تدوین شده و عقایدمون برگرفته از ترکیب این دو تا. من مشاوره حقوقی در این مورد انجام دادم واقعا ازدواج بیشتر شبیه معامله شده. اینجا جای مطرح کردن خیلی چیزا نیست ولی باید از نزدیک بعضی حرف ها رو از صاحبان اون حرفا شنید تا در محل مناسب مغز جا بگیره.
اینجا جاییه که ما مسلمونیم، با ظلم مخالفیم ولی منطق ما اجازه میده که قانونی مثل مهریه داشته باشیم. پسر هامون هر راهی برن به خودشون مربوط می شه ولی بکارت دختر هامون از شرایط عقد هست. رضایت می دیم پسر و دخترمون هزاران آسیب ببینن ولی قبل از شاغل بودن پسر ازدواج نکنن. دین و قانونمون موضوعی مثل ازدواج موقت رو مطرح می کنه و تأیید، اما ما کار زشت و بدی می دونیم. اگه توی یه سایت همسریابی کلاهبرداری انجام بشه سایت رو فیلتر می کنیم تا هموطنانمون از آسیب های فزای مجازی حفظ بشن. اگه پسر یا دخترمون این ارزش ها رو بفهمه باید خودشو بکشه تا به ما بفهمونه ولی ما به دین اعتقاد داریم، دین ساختگی آلوده به عقاید. بازم بگم؟
وای فکر کنم اینجا نباید می نوشتم. نتیجه گیری کنم: دوستان. من برای همگی آرزوی بهترین ها رو دارم ولی توصیه می کنم که برای چند تا چیز به صورت ویژه ارزش قائل بشید:
۱: ارزش های خودتون. اگه از ارزش های خودتون دست بکشید برای کسی، زمانی که اون شخص دیگه نباشه شما می مونید با یک آدم بی ارزش. معامله سنگینیه.
۲: فداکاری که در وجود شما هست. ما آدم ها پر از داشته ها و نداشته ها هستیم. متأسفانه همه چیز اونطوری که ما می خوایم پیش نمی ره ولی بعضی وقتا اگه باور کنیم که خودمونم کمبود های زیادی داریم راحتتر از مسائل کم ارزش چشم پوشی می کنیم.
۳: خانواده یا کسی که ارزش های شما رو ارزش بدونه. خیلی از خانواده هایی که کارشون به جاهای باریک می کشه و جدا می شن اول راه این تفکر رو داشتن که مثلا طرف دختر خوبیه، ماشالا مسجدش که ترک نمی شه یا پسره که صبح میره تا شب بنده خدا زحمت می کشه. نه این که بگم اینا نمی تونن ارزش باشن. منظور من اینه که طرف مقابل شما باید برای ارزش های شما ارزش قائل بشه. ارزش هایی که شما ریز به ریز باید با طرف مقابل مطرح کنید چون همین اشتراک ظاهری ارزش ها و فاصله زیادی که در درون ما ها پیدا کرده باعث این اختلافات می شه.
امیدوارم به جامعه ای سالم تر دست پیدا کنیم و بدونیم که تا خود من، شما و دیگران تک تک آمادگی تحول رو نداشته باشیم و شروع نکنیم روز های بهتر نخواهند آمد.

ضمن درود و عرض ادب خدمت دوستان بخصوص مجردهای محله! این بار اومدم با جدیت سخن برانم! بچه ها از شوخی گذشته،‏ ببینید هر اتفاقی در زندگی افراد بجز معلولین و نابینایان بیفتد برای جامعه طبیعی است،‏ اما خدا نکند برای فرزندان یا زوج معلولین بخصوص نابینایان اتفاقی بیفتد…‏ مردم چه حرفها که نمیزنند و…‏ به نظر بنده ازدواج حق انسان است،‏ ما نباید اجازه دهیم انسانهای دوست نما ما را از بهترین ها جدا کنند،‏ بعضی از اتفاقات که در زندگی مشترک می افتد را نمیتوان قبل از ازدواج پیشبینی کرد،‏ بهترین دوست انسان مادر است،‏ اما متإسفانه همین مادر در بعضی اوقات بخصوص در زندگی مشترک فرزندش ناخاسته بدترین دشمن وی با همسرش میشود!‏.‏ ما اگر درصد ناسازگاری و طلاق را بررسی کنیم بین افراد نابینا و معلولین درصد پایینتری را در جامعه بخود اختصاص میدهد!‏.‏ بیشترین درصد طلاق و ناسازگاری تقریبا بین تحصیل کرده ها و افراد به اصطلاح سالم جامعه اتفاق می افتد!‏.‏ ما نباید برای آینده ی خود رویایی فکر کنیم،‏ برای تشکیل خانواده اراده بهترین شرط است،‏ کسی که مسئولیت پذیر باشد و با اراده باشد بهترین زندگی را برای خود و همسر و فرزندش میسازد!‏.‏ دوستان اراده:‏ اراده:‏ اراده:‏ اراده:مسئولیت پذیری:‏ مسئولیت پذیری…این دو مورد در وجود هرکه باشدزندگی خوبی خواهد داشت.‏ ما باید از خود خواهی و تکبر خود بکاهیم و ازدواج کنیم! در زندگی مشترک ممکن است یه خواهر و برادر که با هم رشد کرده اند بینا یا نابینا تفاوتی ندارد ناسازگاری و اختلاف صلیقه و…‏ وجود دارد.‏ افرادی که ازدواج نکرده اند یا ازدواج نمیکنند با چه کسی میتوانند بصورت مجردی زیر یک سقف زندگی کنند

راستی از قنبر خان هم که این همه جامع نوشته بودند خیلی ممنونم، در تایید قسمتی صحبت ایشان باید عرض کنم که بنده هم موقع انتخاب همسر ذره ای به میزان بینایی طرف مقابلم نمی اندیشیدم. تنها مسائلی که به آن می اندیشیدم تفاهم فکری و اخلاقی و اعتقادی بود، برای این که به خانمم ثابت کنم که میزان بینایی او هیچ تاثیری در علاقه ام ندارد، نه تنها در صحبت های پیش از ازدواج بلکه تا دو هفته بعد از عقد هم راجع به بیناییش از او چیزی نپرسیدم تا این که بر حسب موقعیت به عنوان یک موضوع ضمنی که بد نیست بدانم به آن اشاره کردم و او نیز برایم توضیح داد، ببخشید که خیلی حرف زدم، حق یارتون.

سلام به مجردهای محله! بخصوص مجردهای که کلشون داغه و در روعیا برای آیندهشون برنامه ریزی میکنند! یک پیشنهاد بو دخترها،‏ خواهران عزیز اگر موقعیت ازدواج براتون پیش آمد رد نکنید،‏ وقتی سن شما به چهل رسید پشیمان خواهید شد که چرا موقعیتها را از دست دادم و ازدواج نکردم! و دیگر پشیمانی سودی ندارد! در کشور ما کسی علمی ازدواج نمیکند،‏ علم و تحصیلات بالا برای شغل است نه ازدواج،‏ زندگی مشترک با علم و شغل تفاوت دارد،‏ مسائلی که در زندگی مشترک بوجود میآید را با گذشت طرفین برطرف میکنند!‏.آقای سرمدی خیلی قشنم مینویسی،‏ اما بدان که کسی مسائل و چالشهای زندگی مشترک را برایت نمینویسد،‏ در تمام زندگی های مشترک بین انسانها کم و کاستیها متفاوت است و هر مشکل راه حلی دارد،‏ اگر پسرها خصوصیات اخلاقی زنانه را درک کرده سپس ازدواج کنند مشکلاتشان کمتر خواهد بود،‏ متقابلا اگر دختران شخصیت و خصوصیت پسران و مردان را درک کنند و متوجه باشند که فلان اخلاق و رفتار در مردان عمومی است برای تصمیم گیری بهتر علل میکنند! اخلاق زنانه و اخلاق مردانه غیر قابل تغییر است! تا ازدواج انجام نشود و زندگی مشترک شروع نشود برنامه ریزی و تصمیم گیری نتیجه نمیدهد!‏.‏ بیشتر زوجها پس از گذشت چند سال متوجه میشوند که چقدر به زندگی مشترکشان علاقه دارند!‏.

درود
آقای قنبری با تشکر از دیدگاهی که بعد از کامنت من گذاشتید .واقعیت همین است و ممنون که از تجربه خودتان در سایت های بینا ها گفتید من قطعا نظرم این است اگر بخواهیم موفق باشیم و به دوستانمان کمک کنیم باید از تجربیات واقعی صحبت کنیم .اگر اشتباه نکنم واقعیت آن چیزی که در عالم وجود دارد و حقیقت آن چیزی است که برای من تحقق می یابد .به هر حال بحث تا اینجا هم به خوبی پیش رفته و اگر مدیریت شود تا از تجربیات بنویسیم هنوز جا دارد و واقعیت نزدیک تر می شویم .
در خصوص همسر یابی با حضور مجتبی و صراحت بیانش و همچنین آگاه بودن پیشنهاد دهنده از چالش هایش قابل ادامه نیست و با فراموش کردن طرح آن دوستان کمک کنند از همین فضای صمیمانه وصادقانه بهره ببریم تا حداقل نور ضعیفی برای دوستان ما در این راه باشیم و خود در زندگی به ساحل آرامش نزدیک تر شویم .نظر عزیز الله را نیز می پسندم و واقعا دوستانمان دارای تجارب ارزشمندی هستند که باید در این محله بیان شود .فرهنگ و شرایط مذهبی و ارزش ها و ضد ارزش های موجود در جامعه عامل اصلی در حضور و عدم حضور ما می باشد ، هیچگاه در این مورد دیگران را با خودتان نسنجید چرا که شخصیت ها و غالب محیطی و فرهنگی افراد با هم متفاوت می باشد .اول باید فضا مناسب حضور باشد بعد علم و تخصص با کمک تجربه بیاید و با یک مدیریت به سوی هدف از بین بردن سدها و ساخت پل ها برای ارتباط با جامعه را برای هم نوعانمان فراهم کنیم .تا یادم نرفته واقعیت وجود دارد و ما با توجه به واقعیات زندگی می بایست حقیقت زندگی خودمان را برای خودمان رقم بزنیم .

من به عنوان آخرین کامنتم توی این پست طنز جواب دوستانی که بی اطلاع هستن در مورد چیزی که راحت ردش می کنن رو می دم.
خانم شفیعی و نخودی کامنت شما نشون میده که شما اصلا برداشت صحیحی از چنین فزایی ندارید. به هیچ عنوان قرار نیست توی سایت حاج آقا خطبه رو جاری کنه. نگرانی که آقای حسینی مطرح می کنن رو بهش دقت کنید. شما فقط این امکان رو دارید که پروفایل آقایون رو ببینید، مشخصاتی که در مورد خودشون انتخاب کردن یا نوشتن رو بخونید و مقایسه کنید. می تونید بدونه رو به رو شدن با موردی که احساس می کنید به زوج مناسب شما نزدیکتر هستش ازش سؤال بپرسید. اینطوری هر کسی این فزا رو داره که ارزش های مهمتر خودشو مطرح کنه تا زوج مناسب رو پیدا کنه. اصلا شاید بعضی چیز ها رو نشه به اطرافیان گفت ولی راحت می شه نوشت جایی که شما شناخته نمی شید. حتی وقتی که مراسم خواستگاری برگذار میشه، بازم حب الذاتی که می فرمایید وجود داره. شما خیلی اطمینان دارید پسری که خواستگاری شما میاد صادقانه همه چیز رو میگه و خیلی مطمئن هستید که اون پسر تمام گفته های شما رو درجا بپذیره و باور کنه؟
و البته مجتبی من تا جایی که دیدم اسم مستعار وجود داره اما بعضی از سایت ها برای این که اجازه بدن پروفایلت قابل دیدن باشه، مدارکو چک می کنن ولی بازم تحت اسم مستعار خودت می تونی فعالیت کنی. حتی هستن سایت هایی که وضعیت تأیید هر پروفایل رو به بازدید کننده اون نشون می دن و امکان جست و جو بین تأیید شده ها هم هست.