يه كم طنز از نوع ايرانيش:

سلام خب الآن اون قدر خسته هستم كه حال استراحت ندارم گفتم يه كم كه نه يكي دو تا خاطره نابينايي براتون اينجا بنويسم ماندگار بشيم آخه امروز يكي دو تا خبر رفتن هم شنيدم كه خدا رفتگان شما رو هم بيامرزه كلي با بچه ها رفتيم تو فكر رفتن و اون ور مرز و كلاً يه كم حال و هوا يه طوراي ديگه اي بود، راستي خاطره پريسا خانم و خاطراتي رو هم كه جناب اميني پست كرده بودند رو براي دوستان گفتم كلي خنديديم جاتون خالي،
خب خاطره هاي درون اتوبوسي رو بگم كه به كامنت شهروز خان هم نزديك باشه زياد خارج موضوع نريم  يه روزي كه نمي دونم چند شنبه بود با پنج شيشتا از دوستان مي خواستيم سوار اتوبوس بشيم بريم بازم نمي دونم كجا كه يه اتوبوس از مدل شيشه دوديش قسمت ما شد وقتي سوار شديم آفتاب افتاده بود روي صندلي كنار پنجره و من فكر كردم اون صندلي خالي هست به يكي از دوستان مطلق كه كلي هم با هم رفيقيم گفتم فلاني برو بشين اونجا بعدش اون دوستم رفت كه بشينه كه ديديم نميشه بشينه و اون صندليه اشغال بود بعدش كلي كه نه يه كمي دوستم گفت واي چه بد شد و بعدش تازه بقيه دوستان دعواش كردند كه تقصير نخودي كه نيست اصلاً تو چرا بدونه اينكه تعارف كني رفتي نشستي و حقت بود و كلي خنديديم …. يه روز ديگه هم با همين دوستم قرار بود بريم بيرون كه من ايستگاه قبل سوار ميشدم و اون ايستگاه بعد من وقتي سوار شدم ديدم كه روي صندلي اول طرف خانم ها يه آقايي نشسته كه كافشن سفيد پوشيده خب بازم جا بود و رفتم صندلي عقب نشستم ايستگاه بعد دوستم سوار شد راستي اون وقت كاملاً مطلق نشده بود اون فكر كرده بود اون آقاهه يه خانمي هست كه مقنعش رو گذاشته توي كافشنش و رفته بود نشسته بود پيش اون آقاهه تازه روي صندلي كنار پنجره چون اون آقا دم صندلي نشسته بود … حالا گاهي كه به اون ماجرا با هم مي فكريم من دلداريش مي دم كه نه اون آقا نبوده حتماً تو درست ديدي و خودش هم نمي دونم بيشتر فكر مي كنه اون طرف آقا بوده و در هر حال هركي بود خاطره ساز شد براي ما.
يه روز هم با يكي از دوستان قرار بود بريم بيرون باز من ايستگاه قبلتر سوار ميشدم اون ايستگاه بعدتر و خب تازه هم با هم آشنا شده بوديم به ايستگاهي كه قرار بود دوستم سوار شه رسيديم و يه خانمي اومد كنار من نشست من شك كردم كه اون دوست مد نظر من هست يا نه آخه خيلي شبيهش بود ولي مطمئن نبودم اون زمان هم زمان ساعت گويا و اين مدل امكانات بود منم گفتم خب من ساعتم رو ميزنم اگه اون دوستم باشه يه عكس العملي نشون ميده هي ما ساعتمون رو زديم هي اون بي تفاوت بود و يه چند بار كه ساعت زدم ديگه مطمئن شدم اشتباه كردم وقتي از اتوبوس پياده شديم و سر محلي كه قرار گذاشته بوديم دوستم رو ديدم و ماجرا رو براش تعريف كردم گفت خب اون خودم بودم و خب چون تازه نابينا شده بود از ساعت گويا و اين حرفها و نشون ها چيزي سر در نمي آورد كه خدايش الآن يه كم با من گشته اوسا شده 
خب برم كه خيلي حرفيدم باي تا هاي