من از زندگی خود اصلن لذت نمیبرم

ای بابا شما که اشک مارو در اوردی داداش
اینقدر نا امید نباشه شما مگه نگفتی میری برنامه نویسی یاد میگیری میدونی این چقدر هوش و ذکاوت میخاد من یکی که ندارم شما هم میتونی فقط کافیه اراده کنی تازه شما که آقا هستی خیلی راحت میتونی بری بیرون و زود راه بیفتی قول میدم میتونی شک نکن فقط کافیه خودت بخای و اراده کنی
به قول معروف دل بی غم در این دنیا نباشد اگر باشد بنی آدم نباشد
همه هم اونجور که فکر میکنی از زندگی لذت نمیبرن هرکی دردش به دل خودشه همین مجتبی رو که دیدی از دربه دریهاشم مینویسه
این قدر هم نا امید نباشین حقیقتن من اگه به جز نابینا مشکل شنوایی هم داشتم فکر کنم وضعم خیلی خراب بود ولی شما میدونین چه اراده ای داشتین که خیلی راحت به زندگیتون ادامه میدین
در ضمن من بیشتر ایمیلهای شمارو میخونم بسیار مفید و آموزندست
جدی میگم به خدا دلداری الکی نمیدم ولی خیلی هوش خوبی دارین و اراده ای آهنین
به نظرم اصلن اصلن دیر نشده از محله ی خودتون شروع کنین عصارو به دست بگیرین و راه بیفتین خدا هوای بنده هاشو داره نمیذاره در بمونین
شما میتووووووونیییییـییییییـیییییی
بخند به روی دنیادنیا بهت میخنده
هاهاهاها هوهوهوهوهو

سلام به همگی به خصوص به شما دوست عزیز.
شاید نظرم رو نپسندید ولی با اجازه شما من نظرم رو میگم.
شما دوست من، گیر کار رو پیدا کردید. پس چرا به جای نوشتنش برای رفعش اقدام نمی کنید؟ ساده نیست که1دفعه بلند شید بزنید بیرون و همه چیز هم1دفعه عوض نمیشه مثل توی فیلم ها. ولی محال هم نیست که در جریان تلاش شما اوضاع عوض بشه. شاید هم نشه ولی دسته کم آخر کار میگید من هر کاری تونستم کردم ولی نشد. خود من با عصای سفید بیگانه نبودم ولی1مدت طولانی ازش دور موندم و تقریبا از اردیبهشت92با عصای سفید آشتی کردم و حالا وضعیتم هرچند20نیست ولی0هم نیستم و دارم سعی می کنم که به10برسم و می دونم که باید بیشتر سعی کنم تا به15برسم و اگر بشه ازش رد بشم و بالا تر برم. شاید هیچ وقت هم اینطوری نشه ولی من کوتاه بیا نیستم.
زندگی شاید اون بهشتی که ما می خوایم نباشه دوست من، ولی میشه با دلخوشی های هرچند کوچیک این در و دیوار سیاه شده از دود سوختن ها رو کمی تزیینش کرد. اگر به جای شما بودم به جای این که فقط اینطوری ببینم و بگم که چقدر دردناکه که من لذتی از زندگیم نمی برم سعی می کردم اول از این دید منفی بعدش هم از عوامل مزاحم لذت بردنم خلاص بشم. یا موفق هستم یا نیستم. مهم اینه که من بیکار ننشستم تا سرنوشت بچرخوندم و هرچی تونستم کردم. حتی برای تمام عمرم.
شعار نمیدم. می دونم از خیلی چیز ها نمیشه خلاص شد. من و شما نمی تونیم ببینیم و این واقعا مانع بزرگیه سر راه لذت بردن من یکی از زندگی. من نمی تونم چشم هام رو بینا کنم. خودم رو هم اگر بکشم باز هم نمی بینم. درسته که من نمی تونم از این مشکل خلاص بشم ولی می تونم سعی کنم هر لحظه از عمرم رو با تماشای این لک سیاه زندگی تباه نکنم. عصای سفیدم رو برمی دارم میرم بیرون. گم میشم، زمین می خورم، اشتباهی میرم و سوتی میدم، دچار حادثه میشم که امیدوارم هرگز واسه هیچ کسی پیش نیاد، ولی حاضر نیستم چون نمی بینم اینقدر توی خونه بشینم و منتظر بشم تا1بینا وقت کنه دستم رو بگیره ببره بیرون. همچنین درسته که شاید اندازه1بینا از بیرون رفتن و تماشای ویترین ها و خرید چیزی که می خوام یا رفتن به1رستوران و خوردن چیزی که دوست دارم لذت نبرم ولی این رفتن من اگر لذت کامل بهم نده کامل هم بی لذت نیست. بیایید اینطوری ببینید و اینطوری عمل کنید و باور داشته باشید که این از آه کشیدن و سیاه دیدن خیلی بهتره.
خوب دیگه بسه. بیشتر گفتن بی فایده هست. معذرت می خوام از این که به جای همدردی اومدم این ها رو گفتم. همدردی نکردم چون حس کردم شاید همدردی رو دیگران کنن و درضمن به نظر من اینجا همدردی چاره کار شما نیست، همونطور که وقتی من از عصا و از زندگی بریده بودم همدردی هیچ کسی چاره کار من نبود.
دیگه واقعا بسه که زیاد گفتم.
امیدوارم دفعه دیگه شاد تر ببینمتون. واقعا امیدوارم.
ایام به کام.

سلام مطمئن باشید پذیرفتن این قضیه واسه همه سخته و همه ی ما دوست داریم چیزایی که نداریمو داشته باشیم اما من همیشه سعی میکنم بخندم و بیتفاوت باشم حتی نسبت به بعضی رفتارای دیگران که منو خیلی ناراحت میکنه
ما همه سعی میکنیم از زندگیمون لذت ببریم نه به خاطر اینکه نشون بدیم در مقابل تقدیر تسلیم شدیم به خاطر اینکه دنیا ارزش جنگیدن نداره درمورد عصا هم هرچند خودم بدم میاد دستم بگیرم اما خودمو مجبور میکنم چون عصا علامت نابینایی منه و من به نابینا بودنم افتخار میکنم چون من نه دزدم نه معتاد فقط نابینام و این قضیه هیچوقت نباید باعث بشه من تواناییهامو فراموش کنم و لذت زندگی کردنو از دست بدم حق زندگی کردنو خدا به من داده و این حق رو هیچ کسی از من نمیتونه بگیره حتی آدمایی که با نگاه یا پچپچ یا ترحم بیخودی معلوم نیست میخوان چیو ثابت کنن!
شما هم یک بار بدون توجه به حرفای دیگران و نگرش الآن خودتون عصای سفیدو بردارید و یه کم برید بیرون هیچیم نباشه کلی اعتماد به نفستون بالا میره مطمئن باشید.

خب اکبر جون بچه های با تجربه ی محله اون چه که لازم بود رو گفتن ولی جدی راست میگیا اینجوری زندگی کردن فایده ای نداره پس بهتره جور دیگه ای زندگی کنی دیگه خودت تصمیم بگیر از راهنماییهایی که دوستان نوشتن هم میتونی استفاده کنی به نظرم.

سلام جناب غفار زاده
راستش من هم اوایل که دیدم کم میشد خجالت میکشیدم عصا بردارم و بیرون برم وقتی بیرون میرفتم با مشکلات زیادی برخورد میکردم و چون از نظر ظاهری مشخص نبود که مشکل بینایی دارم خوب مسلما برخوردهای بدی باهام میشد مثلا وقتی با یکی تو پیاده رو برخورد میکردم چپ چپ بهم نگاه میکرد و چند باری هم سر این قضیه دعوام شد یا موقع سوار شدن به تاکسی دچار مشکل میشدم نمیدونستم صندلی جلو خالیه یا پر وقتی میخواستم جلو بشینم یکی میگفت هی مگه کوری برو عقب بشین یا وقتی میخواستم عقب بشینم میگفتن اقا جا نیست برو جلو و همیشه برعکس حدس من پیش میومد
یه روز بالاخره دلو به دریا زدم و عصامو باز کردم وقتی میخواستم از خیابون رد شم یکی اومد و دستمو گرفت و ردم کرد اونور خیابون وقتی میخواستم سوار تاکسی بشم راننده خودش راهنمایی میکرد که جلو بشینم یا عقب وقتی تنهایی از خیابون رد میشدم ماشینا تا عصا رو میدیدن وای میستادن یا توی پیاده رو وقتی مردم میدیدن یکی با عصا میاد سعی میکردن بهم نخورن و اگه برخوردی هم پیش میومد ازم عذر خواهی میکردن و خلاصه خیلی از مشکلاتم حل شد
البته بعضیا همیشه هستن که فرهنگ پایینی دارن و رعایت نمیکنن مثلا راننده ای که با دیدن عصا هیچ چیز حالیش نیست و بد تر پاشو میزاره رو گاز و میخواد لهت کنه ولی اینا نسبت به دیگران کمترن
ولی الان دیگه خیلی راحت شدم میرم بیرون کارامو انجام میدم و نیاز به منت کسی هم ندارن مردم هم بهم کمک میکنن وقتی میبینن عصا دارم و نابینا هستم جاهایی که فکرشم نمیکنم میان به کمکم خودمم راه افتادم با اینکه بینایی نسبتا کمی دارم ولی عصا منو نجات داده منی که فقط مجبور بودم روزا برم بیرون و آفتاب غروب نکرده بر میگشتم خونه چون شبا نمیدیدم الان دیگه عین خیالم نیست که شب باشه یا روز چون میدونم اگه مشکلی پیش اومد این عصا به مردم میفهمونه که نابینا هستم و اونا هم اگر لازم باشه کمکم میکنن
از همین فردا شروع کن از همون محله ی خودت کم کم میبینی و میفهمی که چقدر تاثیر داره و در عرض چند روز راه میفتی اینو بهت قول میدم
یا علی رو بگو و شروع کن خدا با ماست
نترس و قوی باش همه مشکلاتی دارن منم که اینجا نشستم برای خودم یه دنیا مشکل و بدبختی دارم ولی باید حرکت کرد سکون آدمو بیچاره میکنه همین سکون منو به بد دردایی گرفتار کرده که الان دارم توش دست و پا میزنم تا حتی فقط از حالت افسردگی شدیدی که گرفتارش شدم بیرون بیام
تو نذار که اینطوری بشه که خلاص شدن ازش خیلی دشواره منم خیلی شاد و سرزنده بودم ولی الان تبدیل به یک آدم گوشه گیر و تنها شدم تو این کارو با خودت نکن
امیدوارم موفق بشی
با آرزوی بهترینها برای تو

شما همچین گفتی من 24 ساعته با رایانه و گوشیم که من گفتم واسه هر کامنتی سه 4 تا جواب میدین
روضه رو خوندین ولی شام ندادین
اصلن به نظر من از همین جا شروع کنید همین نظر گذاشتن یه نوع تعامل هستش پس شروع کنید
نردبون پله پله

سلام
آقای غفاری من نظر و صحبت همه بچه ها را قبول داروم تجربه های آن ها هم می تواند برای شما مفید باشد ولی این را بدانید که شما نمی توانید نگاه و طرز فکر انسان ها رابه زندگی عوض کنید تنها خودتان را می توانید تغیر دهید زندگی را هرطور بگیرید و به آن نگاه کنید می گذرد خواستن توانستن است اگر بخواهید و خودتان را باور کنید منتظر خبرهای خوش در آینده نزدیک از شما هستیم که بگوید خودتان و زندگیتان سرشار از لذت و خوشی شده است موفق باشید.