سلام. امروز مجبور شدم در یک کتاب حقوقی دنبال مطلبی بگردم. طبق معمول فال ها نیمساعته بود. البته شماره صفحه را هم اول هر تِرَک و هم در شروع صفحه جدید اعلام می کرد. با این همه اشکم در آمد و چندان چیزی هم دستگیرم نشد. به اشکم سفارش اکید نمودم که خودش را نگه دارد و نیاید پایین تا یادم بماند و این مطلب را هرچه زودتر قلمی کنم.
می دانم که هیچ جای این قصه تازه نیست. اما از نوشتنش منظوری داشتم: ما همیشه شعار داده ایم که جز خودمان کسی نمی تواند کاری برایمان بکند. حالا یکی از همین کار ها هست که خودمان واقعا و بیشعار می توانیم از عهده اش برآییم. بچه ها انصافا خودتان قضاوت کنید: آن روز ها که عهد نوار کاست بود، هی باید این نوار و آن نوار را توی ضبط می گذاشتیم و آنقدر عقب-جلو می زدیم تا الله بختکی مطلب پیدا می شد؛ الان هم باید هی روی هر تِرَک با جهت نما ها کشتی بگیریم تا یک جمله به درد بخور دستمان را بگیرد. واقعا اساس کار، صرف نظر از ظواهرش، فرقی کرده است؟ می گویم بیاییم و یک خدمتی به خودمان و نسل های بعد بکنیم. خوب است بیاییم و تِرَک های نیمساعته قدیمی را منسوخ کنیم. یعنی کتاب هایی را که به این شیوه ضبط شده است با نرمافزاری مثل sound forge مطابق عناوین کتاب فایل بندی نماییم (مثلا برای هر قسمت که در فهرست کتاب به شکل مجزایی ذکر شده, یک فایل درست کنیم و چه بهتر که عنوان فایل هم برگرفته از نام همان قسمت باشد؛ این کار را تا حدودی در دفتر نابینایان دانشگاه اصفهان انجام داده ایم و نتیجه مطلوب هم داشته است). می دانم که خیلی وقتگیر است. اما تصور کنید با این کار چقدر راحت می شود کتابی مثل تاریخ تمدن ویل دورانت را بخوانیم, که از آرزو های دیرینه خودم بوده، ولی دشواری یافتن مطالب دلخواه در میان این همه نوار, تا کنون رغبتی برای تحقق آن بر نینگیخته است. این پیشنهاد البته جای بحث دارد و من نیز به همین شکل خام مطرح کردم تا مورد بحث قرار گیرد و دقیقتر بشود.