درود! یادش بخیر زمان کودکی و کم بینایی همین بهتر که نابینا شدم و کمتر خیت میشوم! زمانی بود که کفسول خالی گاز را ترک دوچرخه میگذاشتم و چند تا خیابان دورتر از خانه به مغازه ی گاز فروشی میرفتم و کفسول خالی را با پر عوض میکردم،‏ فروشنده بجز گاز لوازم خانگی هم میفروخت،‏ جلو مغازه اش برای پیاده رو سقف کاذب زده بود و غلاب کوبی کرده بود و بعضی از اجناس را به غلابها آویزان کرده بود،‏ بنده هم که بازیگوش و کم بینا بودم به بالا اشاره کردم و از فروشنده پرسیدم این بادکنکها چنده؟! با تعجب گفت:‏ کدام بادکنکها؟ ما که بادکنک نداریم،‏ گفتم:‏ این همه بادکنک،‏ چرا میگویی نداریم؟! گفت:‏ اینها بوکه های خالی است نه بادکنک،‏ بوکه های آویزان مانند بادکنک باد شده بود که من اشتباه دیده بودم،‏ حالا من هرچه بادکنک میخرم و به بچه ها میدهم آن خیتی جبران نمیشود! شاید من هر سال حدود پنجاه هزار تومن پول برای خرید بادکنک خرج کنم اما چه کنم که باز هم کمه!در میهمانی های فامیلی بزرگ و کوچک سراغ بادکنک میگیرند و با بادکنک شاد میشوند! در اردو ها باید بادکنک همراه داشته باشم تا بهم خوش بگذرد!نظر شما چیست؟! ادامه دهم یا دیگر بادکنک نخرم!آخه بچه ها بادکنک بازی را دوست دارند!‏

درود! کودکی من و کم بینایی،‏ یه مار نقاشی میکردیم بحدش شال گردن بعدش درب خانه یو بعدش شکل نان بعدش درب خانه گذشت،‏ میخواندیم مارشال در یونان درگذشت! با عدد مینوشتیم مردی نقاشی میکردیم و ‏۲‏ ‏۴‏ ‏۸‏ ‏۶شد مردی دچار هشیش شد!دکتورم۱۰۰دق۳،۱۴روز شد،‏ دکتور مصدق پیروز شد!یه خانه نقاشی میکردیم در اصل یه مربع بود که یه ضربدر داخلش بود و یه مثلث بالای مربع قرار داشت که وقتی مداد را روی کاغذ میگذاشتیم باید طوری مداد را حرکت میدادیم که نوک مداد از روی کاغذ جدا نشود و خط رو خط نرود و خانه کامل شود،طرح جالبی بود و واقعا میشد انجام داد،‏ حالا با انگشت روی زمین امتحان کردم درست شد برایتان توضیح میدهم:انگشت خود را روی صفحه یا میز یا زمین قرار دهید-به سمت چپ بکشید-ضلع پایین مربع ساخته شد-انگشت را سمت بالا حرکت دهید-ضلع سمت چپ ساخته شد-انگشت را کج به سمت راست و بالا بکشید سپس پایین بکشید-مثلث ساخته شد-‏ انگشت را مستقیم به سمت چپ بکشید-ضلع پایین مثلث و بالای مربع ساخته شد-انگشت را کج به سمت راست پایین بکشیدیکی از خطوط ضربدر کشیده شد-انگشت را مستقیم بالا بکشید-ضلع سمت راست مربع ساخته شد-انگشت را کج به سمت چپ پایین بکشید خط دیگر ضربدر ساخته شد و خانه کامل شد! حالا هر کی یاد گرفت با بچه ها بازی کند!‏

سلام فقط خاطرهت که تعریف کردی جالب بود

درود! با عرض پوزش از مجتبی و خانم مظاهری،‏ این فقط یک اطلاع رسانی است-روز جمعه ۲۵بهمن ‏۹۲‏ از ساعت۹‏ صبح گروهی از نابینایان شاد شاهین شهر به همراه خانواده یا مجردی با گروهی از نابینایان اصفهان در پارک سفه حضور به هم میرسانند،‏ ناهار و تنقلات یادتون نره،‏ من که هستم-‏ خوش میگذره تشریف بیاورید!‏

درود! آنقدر با حال خاطره تعریف میکنید که من هر خاطره ای که میخوانم چند تا از خاطراتمو یادم میاد،‏ تابستان سال ‏۱۳۷۴با دو تا از دوستان نابینا به روستا رفته بودیم،نزدیک ظهر بود که در ایوان نشسته بودیم و مشغول خوردن هندونه و صحبت بودیم،‏ جای دوستان خالی-همانطور که میحرفیدم تکه ی هندونه را بلعیدم و زنبوری که روی آن جای خوش کرده بود دوستانه زبان مبارکم را بوسید،‏ همانطور که دستم به هندونه بود آنرا از دهانم بیرون آوردم زبانم را چند بار گاز گرفتم تا ظهر از جای بوس زنبور خارج شود سپس زبانم از دهان خارج کردم،‏ دوستانم با خنده و قه قهه گفتند تو آنقدر پرحرفی کردی که زنبور به فریاد ما رسید و تو را از منبر سخنرانی پایین آورد ‏

سلام زهره جان انگاری قسمت شد منم اینجا کامنت بزارم
من بچه که بودم خیلی لوس و نونور بودم از اونا که اشکش دم مشکش بود یک روز آخرین روزای تابستان بود و زمان حمله زنبورا به محلمون من و آجی تو حیاط نشسته بودیم من همش سر به سر آجی و دخملش که بد جور دلتنگ پاپیش که در ماموریت بود میزاشتم و دخمل آجی که باباییه حوصله منو نداشت اعتراض به مامانش میبرد که خاله اذیتم میکنه اما من کو گوش شنوا البته بگم از سر دوست داشتنش هم بودا
خلاصه تا اینکه یک زنبور که از ناکجا آمد نیشم زد حالا سکه چرخید آجی و دخملش خنده که نوش جونت حقت بود منم نیش اونا بدتر از نیش زنبور بود با تمام توان گریه و ناله سر دادم بابام هم میگفت عیب نداره دخترم بیا تو منم اصلا گوشم کجا بدهکار بود
من در حال گریه و ناله بودم دیدم زنبور دیگری نیشم زد داشتم از هوش میرفتم اما آجی و دخترش همچنان میخندیدند تا اینکه مادرم از بیرون آمد ناز و نوازش زبانیم کرد و به آجی گفت خجالت بکش منم توانستم با این مکانیزم ها بر درد بوسه‌های زنبورا پیروز شوم شکلک خنده

مرسی ما هندیا همیشه می‌گریههآهه باورت نمیشه زهره جان من زندگی‌نامم هندیآهه خصوصا به خاطر یک سری ویژگیها مثل قیافه‌ام یک عده بهم دلداده و ناله مادراشون دراومدآهه که دختراهه خوب بودآهه اما کم‌بینا بودآهه مردم فامیلا چه گفتاهه آقا پسره می‌گریآهه من دلم سوختآهه و منم گریآهه که خدایا آخر چرا قسمت نبوده مهرم به دلش رفتآهه گناه دارهآهه چند وقت پیش هم آخریشون هم نامزدید با اجبار خانوادش . صاحب جی منم ببر تنهام نزار بیخیالآههیکی بازم میآید منم دلم به این خوشآهه چی میگمآهه برآ الان دیگه کافیآهه

سلام دوست عزیزم خیلی با خوندن خاطراتت و همچنین خاطرات دیگر دوستان حال کردم در کل پست با حالی رو انتخاب کردی من هم که اصلا خاطره ای ندارم که بخوام تعریف کنم ولی خوندن خاطرات شما دوستان من رو هم به یاد کودکی و گذشته های شیرین برد ای کاش هنوز کودک بودیم…..