سلام. اه. اعصابم خیلی خرده. کنفرانس دهم ما که آماده ی دانلود است و قرار شد در مورد ادامه ی بحث جهتیابی و بعدشم اشتغال و یا مهاجرت باشه، ی جورایی خراب شد. اول که بعضی از بچه های کم سن و سال تر اصلا احترام نگه نمیدارند و این نه واسه من بلکه واسه خودمون و خودشون جالب نیست. احترام به فرد و افرادی که توی کنفرانس هستند و احترام به موضوع بحث و رعایت سکوت و پارازیت ننداختن خیلی مهم و ضروری هستش که امیدوارم این مورد از دفعه ی بعدی بر طرف بشه. دوم که وسطهای کارمون اینترنت من پرید. بعدشم که دوستان شروع کردند به حال و احوال پرسی و من بیچاره هی بال بال میزدم که وصل بشم و نمیشدم و در آخر کنفرانس میتونید گوش بدید که چند بار قطع و وصل شدم و آخرش هم نفهمیدم بحث بچه ها اون جا هاییش که نبودم به کجا کشید. دیشب اینترنت خانه ی ریاضیات یک دفعه کلا قات شد. خلاصه که یواش یواش بعد از اینکه من رفتم، جدا از تلاشهایی که چشمک و زهره و بعضیها به خرج میدادند، آخرش شیر تو شیر شد و نشد که بشه. ناراحتم. واقعا ناراحتم که حرکت نویی که شروع کردیم اینطوری خدشه دار بشه. مث ی گیاه کوچکولویی میمونه که هنوز پا نگرفته، درختچه هم نشده و ما هی لگدش میکنیم. من قصد داشتم ما هفته ای هفت کنفرانس داشته باشیم ولی فعلا همین یکی در هفته را هم نمیتونیم. یا اینترنت من میپره، یا یکی فوت فوت میکنه و مزاحم میشه، یا اتاق خاموش میشه یا کسی شرکت نمیکنه. خلاصه که کنفرانس دهم ما به صورت ناقص از اینجا با حجمی حدود 14 مگا بایت و با زمانی نزدیک به چهل دقیقه قابل دریافت هستش. اگه شما توی کنفرانس بودید و ادامه ی بحث رو میدونید که چی بوده بگید که جاهاییش که ضبط نشده رو ما هم بدونیم. خیلی دوس دارم نظرات و حرفهای شما رو بدونم. اصن آیا این کنفرانسها به درد شما میخوره؟ آیا راه حل عملی تری برای ادامه ی کار هست؟ برای جلوگیری از مشکلات آینده باید چی کار کنیم؟

مث همیشه دوستون دارم بیشتر از دیروز، کمتر از فردا!