سلام با فصل دوم رمان من و میترا و زهرا در خدمت شما هستم، نکته ی دیگه این که از تک تک شما عذر خواهی میکنم که این رومان رو دیر گذاشتن موفق باشید نظرات فرامش نشه

از جام بلند شدم و رفتم سمت نمازخونه . کفشامو دراوردم . و رفتم تو . نشستم جفت بخاری و مقنعه مو از سرم درآوردم . و دراز کشیدم و چشامو بستم ..کیفمو گرفتم تو دستم و از رو صندلی بلند شدم . باید برمیگشتم خونه . امروز دیگه کلاسی نداشتم . دلم برای زهرا میسوخت . حرفاش تو ذهنم بود . ( رزی قیافه بابامو یادم رفته ) زهرا خیلی دختر صبوریه .. خیلی … باید یه روز برم خونه شون . حتما باید برم .
رزیتا ؟
سرجام ایستادم . کی بود ؟ یه بار دیگه صدام کرد : رزیتا
برگشتم عقب و نگاهشون کردم :
چند بار گفتم تو دانشگاه اسممو بلند صدا نکین ؟
حسین : معذرت میخوام .
-: بفرمایید امرتون .
حسین : میشه بدونم چرا با من اینطوری حرف میزنی ؟
-: بله .
حسین : خب چرا با من اینطوری حرف میزنی ؟
-: چطوری ؟
حسین : ادبی باهام حرف میزنی .
-: میخوای فحشت بدم ؟
حسین : بابا تو دیگه کی هستی ؟
-: نمیشناسیم ؟
حسین : میشه خودتو معرفی کنی ؟
-: نه خیر .
برگشتم و راهمو ادامه دادم . فهمیدم داره میاد دنبالم . قدمامو تند تر کردم . ای داد بر من . چه کَنه ایه . از دانشگاه خارج شدم . هنوز داره میاد دنبالم خدا . ایستادم و گفتم :
چرا مثله دُم چسبیدی به من ؟
حسین : تو نمیتونی مثله آدم حرف بزنی ؟
-: من با هر کس هر جوری دلم بخواد حرف میزنم .
حسین : بابا رزیـ..
-: ها ؟ ها ؟ ها ؟ وایسا وایسا . رزیتا چیه ؟ کی گفته تو میتونی منو به اسم خودم صدا کنی ؟
حسین : پس اگه خواستم باهات حرف بزنم باید چی صدات کنم ؟
-: تو اصلا لازم نیست با من حرف بزنی .
سرعتمو بیشتر کردم و واسه اولین تاکسی دست تکون دادم و سوار شدم . خوبه دلم خنک شد . باید میرفتم خونه مادرجون . آش پشت پای پسر داییم در حال پخت بود و همه هم باید اونجا حاظر میشدن .
از پنجره به بیرون نگاه کردم . به عابر هایی که در حال رفت و آمد بودن . به دستفروشا . هر کدوم ا اینا چقدر مشکل تو زندگیشون دارن ؟؟؟؟؟ خدا فقط میدونه … فقط اونبا رسیدن به خونه مادرجون یعنی مادر مادرم از تاکسی پیاده شدم و کرایه رو حساب کردم و رفتم سمت درب خونه . در حیاط باز بود و بوی آش کل محله رو برداشته بود . درو باز کردم و رفتم تو خونه . چقدر شلوغه اینجا . نگارو دیدم که داره میاد سمتم . دستامو باز کردم و سفت بغلش کردم و به خودم فشارش دادم . دو ماه بود ندیده بودمش . دخترِ خاله زینت بود . بهترین دختر خاله ی دنیا نگاربود . ۲۳ سالش بود . از همون بچگی با هم همبازی بودیم . البته یادم رفت بگم که قراره بشه زن داداشه من . بوسیدمش و گفتم :
سلام عزیزم . دلم خیلی برات تنگ شده بود .
نگار : خیلی بی وفایی رزی .
-: به خدا وقت نمیشد بیام . هر دفعه یه مشکلی پیش میومد .
با هم رفتیم تو اتاقش . یه دست لباس گرفت جلوم و گفت :
این رو بپوش .
نگاه به لباسا کردم . یه تونیک بادمجونی با یه شال سفید . قشنگ بود . با لبخند ازش گرفتم و پوشیدمش خودمو تو آیینه نگاه کردم . خوب شده بودم .
-: ممنون .
نگار : عالی شدی گلم .
-: تو خیلی داری لوسم میکنی زن داداشا .
خندید و گفت : مسخررررره
-: نگاریییییییییییییی ؟
نگار : وای خدا . آدمو دیوونه میکنی رزی
خندیدم و دستشو گرفتم و رفتیم پیش مادر جون . با مهربونی بغلم کرد و سرمو بوسید . بعدم خاله زینت
و بعدشم بقیه . انگاری که جمع همه جمع بود . فقط یه نفر کم بود .
سلام
برگشتم عقب پسر داییم بود . خوشبختانه این سربازیو گذرونده بود و اینجور مسخره بازیا رو هم براش انجام ندادن . آها اسمش یادم رفت . . . علی . . . علی معتمد . مهندس علی معتمد ۲۹ ساله . ماشالله اختلاف سنی بینمونم شدیده . به قول داییم مثل فیل و فنجون میمونیم . چشمای قهوه ای .. البته مشکی هم میشه گفت بهشون . چون خیلی خیلی تیره هستن .
-: سلام .
علی : کم پیدایی دختر عمه .
-: خوب دیگه درسامم زیاده . تو هم بهونه ات درسه که یادی از ما نمیکنی ؟
علی : بهونه ی من کاره . خیلی سرم شلوغه . خیلی کم میتونم بیام خونه .
-: امیدوارم تو کارت موفق باشی پسر دایی جون .
و بدون حرف دیگه ای رفتم پیش بقیه . نگام افتاد به نگار و نیما که رو تخت نسشته بودنو حرف میزدن . گه گاهی هم صدای خنده ی بلند نیما میومد . ملاقه رو گرفتم و آشو هم زدم .
وقتی آش اماده شد علی و نیما رفتن تا آشا رو بدن به همسایه ها . بقیه هم موندن تا آش بخورن . خدایی آش توپی شده بود .
به نگار نگاه کردم که مشغول هم زدن آشش بود و سعی داشت سردش کنه .
-: نگارک ؟
نگار : جونم ؟
-: تو چقدر نیما رو دوست داری ؟
نگار : برای چی میپرسی ؟
-: میخوام بدونم .
نگار : نمیگم .
-: اشکال نداره میرم از نیما میپرسم .
نگار : نهههههههههههههه
-: وا ؟ چرا ؟
نگار : آره خیلی .
-: خیلی چی ؟
نگار : دوسش دارم .
-: کیو ؟
نگار : رزی خفه خون بگیر دیگه .
-: خیلی سخته اسمشو بگی ؟
نگار : نیما رو خیلی دوست دارم . راضی شدی ؟ فقط خواهشا دست از سر کچلم بردار .
یکی زدم تو صورتم : وای خدا مرگم بده . کچل شدی ؟ نیما نمیگیرتت دیگه ها .
نگار : رزییییییییییییییییییییییی یتا
صدای نیما رو شنیدیم : هوی بچه پر رو . اذیتش نکن .
برگشتیم عقب نیما و علی داشتن میومدن سمتمون .
نشستن پیشمون : به به . نگ نگ یه آش بیار برای من ؟
نگار بلند شد و رفت تا برای نیما آش بیاره . علی هم داشت آش میخورد . چقدر خوشگل بود . تا حالا اینقدر دقیق به چهره اش خیره نشده بودم . فکر کنم نگاه خیره مو روی خودش حس کرد . سرشو آورد بالا و نگاهم کرد . سرمو گرفتم پایین و با قاشقم آشمو هم زدم . نگار نشست سر جاش و آشو گذاشت جلوی نیما . نیما هم همونطور که آششو هم میزد گفت :
به به . چه آشیه . مرسی عشقم
نگار خندید و گفت : زشته بی ادب .
علی زد به بازوی نیما و گفت : هووووو . بفهم حرف دهنتو ها . حالا خوبه فقط اسماشون رو همه اینقدر قربون صدقه اش میره ها . حالا کوه که برات نکنده یه آش برات آورده وظیفه اش بود .
نیما : به تو چه عقده ای ؟
علی : من عقده ایم ؟
نیما : نه من عقده ایم . اندازه خر خان سن داره اونوقت میگه عقده ای نیستم . من و نگار هم نه تو باشیم ۵ تا بچه هم داریم .
ایندفعه صدای نگار دراومد : نیما ؟ چه خبره ؟ میخوای مهد کودک بزنی ؟ ۵ تا برای چیته ؟
نیما : نگارییییییییییییییییییی
نگار : کوووووووووووووووووفت .
من و علی صدای خنده امون بلند شد . نگارو دیدم یه چشمک کوچولو به من زد و با حالت ناراحتی از جاش بلند شد و رفت سمت باغ . نیما هم از تخت پرید پایین و دویید دنبالش .
علی : خیلی دیووونه ان .
نگاهش کردم وخندیدم : آره خیلی .. میخوای برات آش بیارم ؟
علی : نه مرسی .
از جاش بلند شد و رفت سمت خونه .
( زهرا )

کلافه کیفش را روی شانه اش انداخت و از پیش رزیتا رفت . هنوز قیافه ی متعجب رزیتا را به یاد داشت . به سرعت از درب دانشگاه خارج شد و به سمت ایستگاه اتوبوس رفت و روی یکی از صندلی ها نشست . سرش را بین دستهایش گرفت و چشمانش را بست . کلافه بود . چشمانش میسوخت . به ساعتش نگاه کرد . ده و نیم . از جایش بلند شد . نه او نباید به خانه میرفت . حداقل امروز را نباید به خانه میرفت . دیگر تحمل شنیدن کلمه ی خانم کوچیک را از دهان مهوش نداشت . ولی خوشحال بود .
از چه ؟ از اینکه مادرش او را زده ؟ آره . خیلی خوشحال بود . از اینکه مادرش چند کلمه با او حرف زده . به سمت بوتیک ترلان دوستش رفت . همدم خوبی بود. میتوانست با او صحبت کند . وقتی سرش را بلند کرد خود را مقابل بوتیک جمع و جور ترلان یافت . آرام قدم برداشت و به داخل رفت .
زهرا : سلام
ترلان با صدای زهرا سرش را از روی کاغذ هایی که جلویش بود بلند کرد و با لبخند به طرف زهرا رفت و او را درآغوش گرفت :
سلام جوجو . خوبی ؟ کم پیدایی . نیستت ؟ خبری از ما نمیگیریا . چه خبرا ؟
زهرا : میشه بشینم ؟
ترلان خندید و گفت :
بتمرگ
زهرا فقط لبخند زد و روی صندلی پلاتیکی که جفت قفسه ها بود نشست . نگاهی به سر تا سر مغازه انداخت و رو به ترلان گفت :
کار و بار چطوره ؟
ترلان : خداروشکر فعلا که خوبه .
زهرا : ایول .
نگاهش روی تاپ مشکی رنگی ثابت ماند . زیبا بود . دو بنده . رو به ترلان گفت :
ترلان ؟ اون تاپه رو میدی بپوشم ؟؟
ترلان با لبخند بزرگی که به لب داشت به طرف لباس مورد نظر زهرا رفت و لباس را به طرف زهرا پرت کرد و گفت :
بپوش ببینم چطور میشی .
زهرا کیفش را روی صندلی اش گذاشت و به طرف پرو رفت . مانتوئش را درآورد و تاپ مورد نظرش را پوشید .
خیلی زیبا بود . مطمئنا اگر مادرش او رابا این لباس میدید … اگر میدید …
ترلان به در ضربه زد و گفت :
بر تن کردید خانم کوچیک ؟
از حرص لبش را جوید . ترلان هم مسخره بازیش گل کرده ؟ آرام در را باز کرد ترلان با دیدنش جیغ خفیفی کشید و گفت :
خره محشر شدی . زود درش بیار .
زهرا مانتوئش را پوشید و از پرو خارج شد و لباس را به ترلان داد . ترلان همانطور که لبا را تاه میکرد گفت :
راستی زهرا نگفتی چی شد اومدی این طرفا ؟
زهرا : همینجوری .
ترلان : آها . همینجوری یعنی اینکه بازهم با خانواده زدید به تیپ و تاپ همدیگه آره ؟ با مامانتینا دعوات شده ؟
زهرا : نه . دیگه خسته شدم ترلان .
ترلان : تا کی میمونی پیشم ؟
نتوانست بگوید تا فردا . فقط گفت : تا شب . ۱۰
ترلان : بعدش میخوای بری کجا ؟ خونه ؟
زهرا به اجبار گفت : آره .
اخلاق ترلان را میدانست اگر میگفت نه دیگر ریسکش پای خودش بود .

به این فکر کرد که ای کاش با ترلان میرفت . به ساعتش نگاه کرد . ۳۰ : ۱۱ . باید اعتراف میکرد که ترسیده بود . اتوبان شلوغی بود و او برای خود راه میرفت و گاهی هم با بوق های سرسام آوری مواجه میشد .
کف دستانش را به هم مالید و سعی داشت خودش را گرم کند. اما مگر میشد .
ایول داری .
با شنیدن صدای پسری سرش را بلند کرد . نه دو نفر بودند . آن شجاعت صبح را در خود سراغ نداشت . میترسید که با پا بر درب ماشین بکوبد و بر سر آنان فریاد بزند . فقط سرعتش را زیاد تر کرد . اما مگر میتوانست از دست آنان خلاص شود .؟ این همه آدم از کنارشان میگذرند یعنی یک نفر نمیتواند به او کمک کند ؟
بابا جوجو قهر نکن دیگه . نگاهمون کن .
زهرا : خفه شو
اوی بابا خوشگله اصلا بهت نمیاد اینطوری رفتار کنیا .
زهرا : برید رد کارتون .
چشم خوشگل لوس نکن دیگه خودتو .
از این کلمه بدش می آمد . چشم خوشگل .. چشم خوشگل . اگر کسی به او میگفت چشم خوشگل عصبی میشد .
یک لحظه ایستاد . نگاهش روی پسر جوانی ثابت ماند که به آنها نزدیک و نزدیک تر میشد . احساس میکرد که آن پسر را میشناسد .
نه … نه … امکان نداره … رسما بدبخت شد . فقط توانست صدایش بزند :
آریان ؟
آریان بازوی زهرا در دست گرفت و در گوشش زمزمه کرد : برو تو ماشین .
زهرا کناری ایستاد و به آریان پسر عمه اش نگاه میکرد . حدس میزد چه اتفاقی می افتد . فقط چشمانش را بست و گوشهایش را گرفت . سر و صداهای مردم را میشنید .
حس کرد دستش کشیده شد . فقط توانست دنبالش برود . آریان تقریبا او را داخل ماشینش پرت کرد و خود سوار شد و به راه افتاد .
زهرا فقط توانست خدا را شکر کند که آریان به دادش رسیده . اما یک چیزی برایش جای سوال داشت . آریان چگونه سر از اینجا درآورده ؟ … نگاهش روی لب های اریان ثابت ماند . توی دعوایی که کرده بود گوشه ی لبش پاره شده بود . آرام دستمالی را از جیبش در آورد و به لبهای آریان نزدیک کرد اما تا دستمال را بر روی لبهای او قرار داد فریاد آریان تنش را لرزاند :
نکننننننننننننننننننننننن نن
زهرا صاف در جایش نشست و با لکنت گفت :
من .. ز … خم لب ..
آریان :
حرف نزن زهرا .
چانه ی زهرا شروع به لرزیدن کرد اما جلوی اشکهایش را گرفت . نباید جلوی آریان اشک میریخت .
بغضش را به زور قورت داد . و سرش را به شیشه تکیه داد و به خواب رفت ..( میترا )

قبل از اینکه بخواهد درب خانه را باز کند درون کیفش را نگاه کرد . نه . چیزی نداشت . مطمئنا الان مهتا از او خوراکی میخواست . سریع به طرف آسانسور رفت و منتظر ایستاد تا بتواند وارد شود . درب آسانسور باز شد . میترا سریع وارد شد . نگاهش خورد به زنی که توی آسانسور بود . آرام سلام کرد . زن سرش را بلند کرد و به چهره ی میترا نگاه کرد . لبخندی زد و گفت :
سلام عزیزم .
میترا کیفش را بغل کرد و به کفشهایش خیره شد .
شما رو تاحالا ندیده بودیم .
میترا سرش را بالا گرفت و گفت :
کم سعادتی ما بوده .
زن از میترا خوشش آمده بود . با باز شدن درب آسانسور هر دو خارج شدند . میترا خداحافظی سریعی کرد و از آپارتمان خارج شد . به محض اینکه در را باز کرد با پسر قد بلندی مواجه شد . قد پسر خیلی بلند تر از او بود . سرش را پایین انداخت و آرام کنار رفت تا پسر بتواند وارد ساختمان شود . به سوپر روبروی مغازه شان رفت . همانطور که داشت شکلات های مورد نظرش را انتخاب میکرد صدای فروشنده را شنید :
دخترم شما ۶ هزار تومن باید به من بدید .
میترا به فروشنده که پیر مرد کچلی بود نگاه کرد و گفت :
شیش تومن ؟ برای چی ؟
فروشنده همانطور که پولهایی که از فرد قبلی گرفته بود را داخل صندوقچه اش میگذاشت گفت :
خواهرتون دیروز اومد شکلات خرید . پولش اینقدر شد . گفت شما میدید .
باز هم مهتا .. چقدر برایش حرف زده بود که دیگر اینکار را نکند . از اینکه برایش شکلات بخرد پشیمان شد . شکلات ها رو سرجایشان گذاشت و رو به فروشنده گفت :
یه یخمک و یه بستنی بدید .
بعد از خرید کوچکی که برای مهتا کرد به خانه برگشت . در را باز کرد و وارد شد مهتا را صدا زد :
آجی ؟
مهتا سریع از اتاق یرون دوید و گفت :
سلام آجی میترا . چی برام خریدی ؟
میترا بستنی و یخمک را به مهتا داد و گفت :
ولی دیگه اون کارو نکن .
مهتا سرش را پایین انداخت و گفت :
ببخشید .
میترا از جایش بلند شد و دستی بر سر خواهرش کشید و وارد اتاقشان شد . باز هم همان اوضاع همیشگی اش بر راه بود . لباسهایش را درآورد و مشغول تمیز کردن اتاق شد . فکر کرد به آینده ی نا معلومش فکر کرد .
***
با نوری که به داخل اتافم میتابید از خواب نازنینم بیدار شدم . سریع فکرم رفت سمت دانشگاه . وای بالاخره به آرزوم میسیدم تا ۱ ماهه دیگه همه چی حل میشد . با دانشگاه خداحافظی میکنم . حداقلش اینه که میتونم صبحا بخوابم . از جام بلند شدم . هنوز گیج خواب بودم . یه راست رفتم سمت WC . صورتمو شستم و اومدم بیرون . همونطور که با حوله صورتمو خشک میکردم رفتم سمت تقویم . با دیدنش دنیا رو سرم خراب شد . امروز جمعه بود . چحور منِ خر یادم رفته بود ؟؟
با بی حالی خودمو پذت کردم رو تخت و چشمامو بستم . با صدای اس ام اس گوشیم سرمو ا رو تخت بلند کردمو نگاهمو دوختم به گوشی که صفحه اش روشن شده بود و نشون میداد که اس ام اس دارم . حالا از کی هست این وقت صبح ؟ گوشیمو برداشتم و پیامو باز کردم .
سلام . خوبی ؟ بیداری ؟ خوابی ؟ رزیتا اگه بیداری ج بده .
یعنی کی بود ؟ کی بود که اسم منو میدونست ؟ جوابشو فرستادم :
شما ؟
فکر کنم ده ثانیه هم نگذشت که جوابش اومد . خنده ام گرفت . خواب نداره طرف ؟
پیامو باز کردم . با دیدن متنی که توی پیام نوشته شده بود چشمام گرد شد . قدرت نفس کشیدنم نداشتم . آروم متنشو زیر لب زمزمه کردم :
حسینم .
یه بار دیگه پیامو نگاه کردم تا از صحتش مطمئن بشم . آره همین بود . سریع شماره شو گرفتم . سریع جواب داد :
سلام .
-: سلام و زهرمار
ای بابا باز که تو بد اخلاق شدی .
-: شدم که شدم . به توچه ؟ تو رو سّ نّ نّ ؟
ای بابا آخـــــ . . .
-: اصلا وایسا ببینم تو شماره منو از کجا گیر آوردی ؟
کسی بهم داده .
-: کدوم بی شعوری شماره منو به تو داده ؟
حالا جوش نیار عشقم . من از زن اخمــــ
-: خفه شو احمق .
و گوشیو قطع کردم روش . اینم از صبحمون . خدا دیدی صبحمو چطور شروع کردی ؟

ای خدایا ببین داری با من چیکار میکنی ؟ دو باره گوشیم زنگ خورد . داره زنگ میزنه . به گوشی نگاه نکردم . خود احمقشه . فقط تونستم گوشیو بردارم و جواب بدم :
چه مرگته ؟
رزیتا ؟
-: رزیتا و کوفت
اینقدر عصبی بودم که نمیذاشتم یه کلمه حرف بزنه . اصلا بی جا میکنه بخواد حرف بزنه .
سریع گوشیو قطع کردم و گذاشتمش رو سایلنت که بتونم بخوابم و صداش اذیتم نکنه … پتومو کشیدم روی خودمو خوابیدم

***
( زهرا )

وقتی از خواب بیدار شد خود را توی خانه ی عمه اش یافت . خسته بود . یادمش آمد که دیشب چه اتفاقی افتاده . روی تشکش نشست . سرش را به