سلاااااااااام زهره جون. یعنی آخرش مدیرم بریونی نداد؟ آقای عدسی؟؟؟؟ چه جالب اون پستت هم که به واقعیت پیوست. دیگه بقیه حرفا واسه بعد تا اولیمو ثابت کنم اول…

خب تا کسی اینجا نیست سکوهای اول و دوم و سوم رو ازآن خود کنم. بعدش اینکه آره واسه منم اینجوری که وقتی کسی همراهم باشه جایی برم هیچوقت یادش نمیگیرم تا اینکه تنهایی تجربش کنم. بعدش اون قسمت از حرفاتم بشدت میلایکم.
ما هم امروز دور هم بودیم ولی تو راه برگشت اتفاقاتی افتاد که باعث شد کلللللللی بخندیم و اینکه خدا نکنه نابیناها چیزی از کسی بخوان، تا نگیرنش دست بردار نیستن. خلاصه در آخرین لحظه و به محض رسیدن به بروجرد بستنی رو از استادمون گرفتیم.

آقا جای ما خالییییییی بود حسابی

سلام زهره جون
خوشحالم از این که بهتون کلی خوش گذشته
امیدوارم اردوهای بعدی بیشتر از خیلی خوش بگذره و البته منم باشم خخخخخخخخخخ

سلااااااام وااااای ممنون زهره دیروز که واقعا خوش گذشت به خصوص بخش بستنی فروشی خخخخخخخخ واقعا جمع خوب و صمیمی بود از همه ممنونم از بچه های درکنار زندگی لحظه های خودمونی امید نشاط زندگی که اومدن به شهر ما و باعث ایجاد این جمع شدن از آقای چشمه و باجناغشون که واقعا خیلی کمک کردن از آقای پژوهنده که متقبل هزینه ناهار شدن از آقای موحد زاده گرامی که شیرین کاممون کردن با بستنیهای اون بستنی فروشی از آقای مدیر که واقعا سر منشا این دیدارهایی این چنینی هستند و با اون پست جنجالیشون حسابی باعث خنده و شادی بچه ها شده بودند و تمام چند ساعتی که دور هم بودیم حرف از کامنتهای اون پست بود حرف از محله و اتفاقای محله بود خلاصه که جمع خوبی بود و به هممون خوش گذشت جای همه ی دوستان گوش کنی و گوش نکنی خالی بود امیدوارم که سالهای بعدی جمع بیشتری از دوستان در کنار هم جمع بشند

سلاااام بر بر و بچه های نازنین. ببخشید که دیر آمدم. تا همین چند دقیقه پیش در خدمت بچه های عزیز تهرانی و کرجی بودم. جایی که بودیم اینترنت درست حسابی نبود وگرنه امیر و اشکان و شهروز و دایی چشمه هم در این پست شرکت میکردند و از ابراز لطف و محبت مهربانو زهره گرامی می سپاسیدند. من هم از ایشون کمال تشکر و امتنان را دارم. از جناب پژوهنده هم ممنون و شاکرم واقعا این دوست مهربان و بی غل و غشمان دریادل است. باز هم از این دوست بزرگوار ممنون و سپاسگزاریم.از ثمانه گرامی که ما را مفتخر به آشناییش کرد هم ممنونم ولی کاش دوستان بیشتری میآمدند و با حضورشان جمع ما را صفای بیشتری میدادند و بر گرمای آن و بر چربی آن می افزودند.
من قسمت دوم پست زهره ی گرامی را هزار بار میلایکم. واقعا چه راحت و چه آسان میتوان با هم خوب بود مهربان بود با هم شاد بود ولی متأسفانه چه آسانتر ما گاه این نعمت را از خود دور کرده و دست نایافتنی میکنیم.
عدسی گفت که داره گوشت خورد میکنه و نحوه ی خورد کردنش را هم توضیح داد عدسی جان من یه روش دیگه هم برات سراغ دارم و اون اینکه گوشت را با دندونات بگیری و بعد تیکه تیکه کنی هاهاهاها. راستی یه جوری حرف میزنی که ما احساس میکنیم تنها زندگی میکنی لباس که میشوری روی بند که پهن میکنی گوشت که خورد میکنی. مگه اون بنده خدا همکاری نمیکنه. ما وقتی میخوایم یعنی میخواستیم گوشت خورد کنیم من گوشت را میگرفتم و اون بنده خدا خورد میکرد.
راستی بچه ها در گردهمایی دیروز اکثریت نابینای مطلق بودیم و فقط یک بینای کامل یعنی همون جناب شهبازی عزیز که بچه ها کاپیتان مینامیدندش و یک کم بینا یعنی جناب حامد عزیز که پسری پر شر و شور بود, داشتیم. وقتی میخواستیم از روی پل حرکت کنیم و در جایی مستقر شویم گفتگوی کوتاهی بین من و عدسی صورت گرفت که حالا چگونه این این دو بزرگوار این تعداد نابینا را راهنمایی کنند, عدسی میگفت که دستامون رو روی شونه های یک دیگه بذاریم و قطاری حرکت کنیم که من با این روش مخالف بودم و گفتم که خیلی ضایع و زشت است که جلوی دید مردم اینطوری راه برویم. که البته چون لازم نبود مسیر زیادی را طی کنیم و همان کنار پل مستقر شدیم به شکل معمول و دوتا دوتایی و سه تا سه تایی رفتیم. حالا میخوام بپرسم نظر شما چیه؟ آیا اجرای نظر عدسی در اون شرایط مناسب است یا اینکه مثل من با آن مخالفید.
شرمنده مثل اینکه رو دست خیلیها را آوردم. ضمنا از همه عزیزانی که در استانها و شهرستانهای دیگر هستند رسما دعوت میکنیم که تشریف بیاورید ما در خدمت هستیم. پیروز و کامیاب باشید مهربانانم.

سلام عمو حسین محترم به نظر منم اون مدل جلوه ی خوبی نداره. ما باید به این نکته توجه داشته باشیم که هر کاری که انجام میدیم باید به تصویر اون هم از دید افراد بینا هم دقت داشته باشیم و تا حد امکان سعی کنیم از زیبا ترین و معقولانه ترین روشها برای حرکتمون استفاده کنیم. روشی که شما به کار گرفتین خیلی صحیحتر بود. ببخشید جمله بندی افتضاح شد. آخه الان تمرکز ندارم. دارم چندتا کار رو با عجله و همزمان انجام میدم.

سلاااام بر خاله زهره مهربون و سمانه گرامی.
اول باید بگم که من از داشتن دوستان خوبی مثل شما حسابی احساس غرور میکنم.
بعدش اینکه جای شما دوستای دور و نزدیک در این اردوی باصفا و خاطره انگیز بسیار خالی بود، به یاد خیلی از شما بودیم و در مورد تون حرف زدیم و جاتون رو خالی کردیم.
خیلی بهمون خوش گذشت.
بچه های اصفهان هم که سنگ تموم گذاشتن از مجتبی که در حقیقت عامل اصلی دوستی ما شد تا عمو حسین مهربون و دوستداشتنی، و آقای پژوهنده باحال که ما رو بسیار شرمنده محبتهاش کرد، و استاد حاتمی که دیدارشون بسیار ارزشمند بود، عارف صابری که جای برادر مهربونشون سید احمد خیلی خالی بود.
از سرکار خانم قاسمی یعنی همون بانو نخودی محله که خیلی زحمت شون دادیم، خاله خوب من زهره که با آمدنش به این گرد هم آیی بسیار همه ما رو شاد کرد، و سمانه مهربون که حضورش باعث افتخار بود، امیر، اشکان و شهروز هم که باهم همراه بودیم که جای خودشون رو داشتن، حامد رستگار و سیاوش شهبازی که زحمت هماهنگیهای لازم و راهنمایی بچه ها رو به عهده داشتن که واقعا بدون همکاریشون روند این دیدار خیلی مشکل میشد.
بودن در کنار این دوستان و دیدار شون یکی از مهمترین و ارزشمند ترین سفرهای من رو رقم زد، که هرگز فراموش نمیکنم.ممنون از محبتهای همه دوستان و به امید تکرار این دیدارها.
آرزوی دیدار همه اونایی رو که ملاقات کردیم و اونایی رو که ملاقات نکردیم رو در دل داریم.
به امید دیدار.