سلام بر بانوی محله، نخودی بزرگوار.
نقطه ضعف از اون مقوله هایی هستش که خیلی میشه در بارهش حرف و حدیس آورد.
نمیدونم باید بگم که نقطه ضعف رو باید لو داد یا از بین برد.
در برابر آدمی که اهل سو استفاده هست و نقطه ضعفهای خودشو با شمردن نقطه ضعفهای دیگران ظاهرا پنهان میکنه باید محتاطانه رفتار کرد و به اصطلاح سوتی نداد.
البته اصلاح نقاط ضعف و رفع اون صادقانه بگم خیلی مشکل و بعضا غیر ممکن به نظر میرسه.
من کارشناس روانشناسی نیستم و اینها رو از منظر یک انسان معمولی بیان میکنم.
داستان امیر هم بسیار تامل بر انگیز بود و نشونه بارز و پررنگی از نقطه ضعف آدمها، بخصوص عاشقان پر از ایثار و شاید هم پر از شعار.
بیان این مطلب از طرف شما باعث باز شدن باب سخنانی هست که امیدوارم دوستان تجربیات شون رو بدون هیچ ملاحظه کاری بیان و مطرح کنن.
ممنون، بسیار آموزنده و پر محتوا بود.

سلااااآاااا،ااا،ااا،ااا،ااام بر نخودی مهربون
میگم خیلی جالب و باحال بود که
میسی گیگیلی من
بعد اینکه داستانی که امیر هم نوشته بود یکی از واقعیات جامعه ما هست….
متاسفانه بعضی از آقایون همینجوری هستن
میسی دوتاتون
خدافسی

درود به همه ی اهالی محله بالاخص نخودی. ضمن تشکر از داستان پندآموز شما، دیدگاه آقای محمدرضا چشمه را تأیید میکنم. از دید من در پیش گرفتن روش دوست آرش داستان، در نزد برخی افراد موجب به وجود آمدن این اندیشه میشود که این شوخی او را ناراحت نمیکند. پس تکرار این «شوخی» را پسندیده میپندارد و به کار خود ادامه میدهد. با آرزوی فرداهایی روشن و روشنتر برای همگان. bye

سلام.
گاهی واقعا نمیشه مثل دوست آرش صبور بود. طرف میاد اینقدر می خراشه و اینقدر می خراشه تا می رسه به استخون و وقتی به خودت میایی که می بینی یا کشیدیش به فحش یا زدی پدرش رو درآوردی تازه بعدش طلبکار میشه که آهای ملت! آهای اهل عدل! بیایید ببینید این بی مروت باهام چه کرده؟ مطمئنا اگر دوست آرش بهش تذکر می داد و بعد از تکرار این عمل به وسیله آرش از جا در می رفت و۱سیلی بهش می زد صدای اعتراض آرش دنیا رو بر می داشت. می خوام بگم افرادی که پا روی نقطه ضعف ها می ذارن در اکثر موارد خودشون اینقدر ضعیفن که تحمل جواب متقابل رو حتی به کمترین شکلش ندارن. نمیشه منکر شد که هیچ کسی بدون نقطه ضعف نیست ولی تا اونجایی که من تجربه کردم و یاد گرفتم به خاطر امنیت بیشتر اعصاب، اولا بهتره تا جای ممکن ضعف ها رو لو ندیم و دوما سعی کنیم از کنار ضربه های اینطوری هرچی می تونیم صبور تر رد بشیم. اون هایی که با ناخنک زدن به نقطه ضعف ها واسه آرامش دل خودشون انتظار فریاد ازمون دارن با سکوتمون از درد منفجر میشن و من به این نتیجه رسیدم که این هم بهترین دفاعه و هم بهترین سلاحه. مثل دوست آرش که لذت دیدن درد کشیدنش رو از آرش گرفت و اجازه نداد اون به کام دلش برسه. در نتیجه این کار بعد از این واسهش هیچ لذتی نداره و تکرارش نمی کنه. دلم می خواست توی عمرم زودتر به این نتیجه می رسیدم تا کمتر حرص می خوردم.
خیلی دراز شد و به قول شهروز۱پست شده ولی دلم نمیاد این یکی رو هم نگم.
نقطه ضعف بزرگ عاشق ها همون عشقه. با همچین نقطه ضعفی میشه۱نفر رو به طور کامل و چه بسا تا آخر عمرش از زندگی انداخت و به معنای واقعی بیچارهش کرد. این به نظر من بدترین بلاییه که۱نفر ممکنه سرش بیاد. بحث و توضیح در این موارد خیلی زیاده و من تا همین جاش هم بیشتر از چوب خطم طولش دادم.
شاد باشید.

خب در جواب سوالت نخودی بانو: البته نه در مقابل همه ی افراد نباید به این صورت عمل کرد. توجه داشته باش که اگر اون رفتاری که ما ازش میرنجیم یه رفتار جا افتاده در طرف مقابل ما باشه و به قول ما الگوی رفتاری اون فرد باشه باید با قاطعیتی درخور که حد الامکان رابطه رو به هم نزنه باهاش در میون بزاریم و ازش بخاییم که به این رفتارش در مقابل ما خاتمه بده. البته قبلش با بی توجهی بازخورد ناخوشایند و عوامل دیگه که نمیگم که بحث طولانی نشه برخورد میکنیم و سپس به قاطعیت میرسیم البته اینم همیشگی و مطلق نیست. چون گاهی همون اول قاطعیت لازم میشه اما یادمون باشه که هر رفتاری رو پیش گرفتیم باید مستمر باشه مثلا نه که یه بار بیتوجهی کنیم یه بار بازخورد ناخوشایند نشون بدیم باید اول مثلا رفتار بیتوجهی رو کاملا امتحان کنیم بازم میگم به طور مستمر اگر جواب نداد مراحل بعد هر کدوم بازم به طور مستمر و صبوری خیلی اینجا مهمه. در مورد این که بفهمیم چه طور این رفتار الگوی رفتاری اون فرد هست مثلا باید دید در مقابل دیگران هم همین رفتار رو پیش میگیره یا فقط در مقابل شخص ماست. اگر مورد دوم باشه معمولا با بیتوجهی در مراحل اولیه اصلاح میشه. علت این تفاوت ها هم اینه که بعضی اشخاص به فرایند روابطشون با دیگران بینش ندارنیا بهتره بگم بینش کمی دارن.