سلام زینب.
خب راستش از هیچ کس.
شاید با یه سریها اختلاف نظر و سلیقه داشته باشم و جر و بحث هم کردیم.
ولی واقعً از کسی متنفر نیستم.
آدمها رو باید با همه چیزشون پذیرفت. حتی با ضعفها و اختلافهاشون.
مرسی که هستی.

من اینجااااااااام در حال منجمد شدن از سرما هستم.

سعید عزیزم آروم باش.
چیزی نشده با من بود. اعصاب خودتو خورد نکن.

سلام تبسم.
بابا ما سه تا رو هم دهتا ویژگی هم ندارییییییییم.
از کجا بیارم این همه ویژگی روووووووو.
بعدشم من که نمیتونم ویژگیهای خوب خودمو بگم که. تعریف میشه.
ولی برای اینکه ثابت کنم که صندلیم داغ نشده، باشه.
اول خودم.:
ویژگیهای خوب:
۱: صادق بودن.
۲: نسبتً مهربونم.
۳: اخلاق مدارم.
۴: شاید یه کم بشه گفت خلاقم.
۵: اهل تجملات نیستم.
۶: با هر آدمی و با هر مدل شخصیتی کنار میآم.
۷: یا کاری رو قبول نمیکنم، یا اگر قبول کنم تا آخرش پاش وایمیستم و با بهترین شکل ممکن انجامش میدم.
۸: نسبتً آدم قانعی هستم.
۹: میشه گفت صبور هستم.
۱۰: حافظه ی نسبتً خوبی دارم. به خصوص درباره ی خاطرات خوب.
حالا خصوصیات بَدَم:
۱: یه کم خجالتیم.
۲: عصبانی نمیشم ولی اگر بشم بد عصبانی میشم.
۳: بیش از حد احساساتیم.
۴: در مواقع سخت خیلی آدم امیدواری نیستم.
۵: بیش از حد نسبت به دیگران که ادعای دوستی باهام دارن خوشبینم و بهشون اعتماد میکنم که از این مسأله خیلی ضربه هم خوردم.
۶: تنها بیرون رفتن رو دوست ندارم چون حوصلم سر میره. تا مجبور نشم تنها بیرون نمیرم.
۷: یه کم توی خونه تنبلم. مثلً تا کسی چیزی برام نیاره نمیرم خودم چیزی بردارم بخورم. با این که با کارهای این شکلی مشکل ندارم. مثلً چای ریختن رو بلدم ولی تنبلیم میآد برم بریزم خخخ.
۸: قدرت نه گفتنم فوق العاده ضعیفه.
۹: بیش از حد بیخیالم و شاید برای همین هم خیلی موفق نبودم.
۱۰: شاید بشه گفت یه کم ولخرجم.
حالا اشکان.
اول خوباش:
۱: روابط عمومی قوی داره.
۲: خلاقه.
۳: خوش سفر هست.
۴: شوخ طبع هست.
۵: توی کارش خیلی دقیقه.
۶: حافظه ی تاریخیش حرف نداره.
۷: به شدت خانواده دوسته.
۸: خیلی آدم امیدواریه.
۹: از نظر اعتقادی تقریبً آدم معتقدیه.
۱۰: خوشخوراکه. یعنی عمرً لنگ نمیمونه خخخ.
حالا خصوصیات بدش:
۱: بعضی وقتها اعتماد به نفس کاذب میگیره.
۲: یه کم بد حسابه.
۳: جهتیابیش یه کم ضعیفه به خصوص در رفت و آمد.
۴: از عصا استفاده نمیکنه که فکر کنم آخرش یه کاری دست خودش میده.
۵: خیلی بلند حرف میزنه و میخنده که خیلی وقتها شده بیرون که هستیم اومدن بهمون تذکر دادن.
۶: یه کوچولو تحرکش کمه.
۷: وقتی با یکی حرف میزنه هی میره سمتش خخخ.
۸: بعضی وقتها بیش از حد توی یه موضوعی کنجکاوی میکنه.
۹: یه کم منفعت طلبه.
۱۰: اگر با کسی لج بیفته دیگه درست بشو نیست که نیست خخخ.
حالا امیر:
اول خوباش:
۱: آرومه.
۲: روابط عمومی قوی داره.
۳: سیاست مداره.
۴: بیشتر منطقیه تا احساساتی.
۵: هدفمنده. تو این یکی خیلی بهش حسودیم میشه.
۶: واقع بین هست.
۷: نویسنده ی خیلی خوبیه.
۸: خیلی طبیعت دوسته.
۹: عصبانی بشو نیست که نیست. خودم رو کشتم هنوز نتونستم عصبانیش کنم خخخ.
۱۰: شدیدً مسئولیتپذیره.
حالا خصوصیات بدش:
۱: تشخیص صداش خوب نیست. هی این و اونو با هم اشتباه میگیره خخخ.
۲: زیاد از حد در مقابل دیگران کوتاه میآد. به خصوص وقتی که در موردش بی انصافی میشه.
۳: توی آیندش دنبال ایده آلهایی میگرده که به خاطرشون تا حالا چند فرصت خوب رو از دست داده.
۴: یه کم موقع خرید عجوله.
۵: یه کم نازک نارنجیه خخخ.
۶: زیاد حواسش به سلامتیش نیست. تو شمال منو بیچاره کرد آخرش هم سرما خورد.
۷: یه جاهایی توی کارهاش و تصمیماتش بیش از حد تمأنینه داره.
۸: به حرف مَردُم خیلی اهمیت میده.
۹: یه کم حافظش ضعیفه یا تلاش چندانی برای استفاده ازش نمیکنه خخخ.
۱۰: خیلی به پیشرفت تکنولوژی اعتقادی نداره. بابا تا همین دو سه هفته پیش، ویندوز لبتاپش xp بود. اون هم چه ویندوزی! پنج سال بود که عوض نشده بود.
یعنی این فقط از امیر برمیاد که با همچین ویندوزی بتونه کار کنه خخخ.
تبسم ممنون که هستی.
خب این هم از جواب سؤال تبسم.
دیگه نبووووووووووود؟

سلام زهره.
خخخ. من موندم تو این چیزا چه طوری به ذهنت میرسه میگی خخخ.
اول که بگم من شَدیدً به خاطر سرما خوردگی صدام گرفته. اگر هم نگرفته بود، انقدر افتضاح میخونم که همه در میرن خخخ.
پس منو معاف کن.
اون دوتا هم اگر ناراحت شدن میرن یه لیوان آب میخورن خوب میشن. یا کله رو میکوبن به دیوار تخلیه میشن خخخ.
خخخ. سیبزمینی هم میتونه دوست خوبی باشه.
ماشینمون پرشیای نقره ایه.
اتفاقً اصلً زندگی توی خارج رو دوست ندارم. حالا هرجا میخواد باشه.
مرسی که هستی.

میگم چه عجب یه بار پشت ما در اومدی.
ولی عجب مرجان لنگ شوهری هم هستهاااااا خخخخ.

سلام باران.
خخخ.
میگم اگر کسی خصومت شخصی هم با من داشته باشه اینطوری سؤال طرح نمیکنه آخه.
ولی از اونجایی که ما پِرسپلیسیها عمرً اهل تسلیم شدن نیستیم، میریم که داشته باشیم جواب سؤالات شما رو.
۱: خب در ده سال اخیر یه برنامه توی رادیو ایران به نام روشن ضمیران داشتیم که تهیه کننده و مجریش ازرا وکیلی بود.
برنامه ی با روشندلان هم در رادیو فرهنگ سردبیر و مجریش سهیل معینی بود.
برنامه ی جهان ورزش ویژه ی جانبازان و معلولین هم با تهیه کنندگی نیما نیساری و اجرای گویندگانی چون بهرام سلطانپور و اکبر ارمنده از رادیو ورزش داره پخش میشه. البته تهیه کننده ی این برنامه اخیرً خانم صدف سبحانی هستن.
برنامه ی شکوه اراده، از رادیو ورزش پخش میشه، ویژه ی ورزش نابینایان، با تهیه کنندگی صدف سبحانی و اجرای نوید فرخزاد و خبرنگارش هم امیر سرمدیه.
امید، نشاط زندگی و زندگی ادامه داره و عید دیدنی هم در رادیو فصلی خودمون کار کردیم که من و امیر و اشکان آذرماسوله و فاطمه شجاع مجری کارشناسهاش هستیم و کسانی چون ملیحه کیان در حال حاضر و فاطمه ی بیتقصیر، امیر بنیهاشمی و پیمان پناهی در گذشته تهیه کنندگان این برنامه ها بودن.
یه برنامه هم به سردبیری مجتبی حسنی و اجرای امیر قاسمیفر از رادیو جوان پخش میشد ویژه ی معلولین به نام دوباره زندگی.
دیگه برنامه ای به غیر از اینها نبوده.
۲: خب تمام سایتهای شخصی و دولتی و سازمانی مربوط به نابینایان، در همین یک یا دو سال اخیر به طور حرفه ای کار خودشون رو شروع کردن و شاید بشه گفت که گوشکن یکی از قدیمیترینهاشونه. لیستشون هم توی قسمت پیوندها هست. تقریبً بخش پیوندها بخش ثابتیه. اونهایی هم که اسم مدیرشون نوشته نشده یا سازمانی هستن یا بیش از یه مدیر دارن.
دیگه اینجا لیستش رو نمیذارم که تکرار مکررات نشه.
۳: خب نیما حسینی سه تا پست بیشتر نداره که اسماشون به این ترتیبه::
دانلود کتاب گویای دستان و سیمرغ. برای کودکان عزیز. و همچنین کسانی که مشتاق حماسه های ایرانی هستن.
کوروش بزرگ.
اردشیر ساسانی یکی از مردان بزرگ ایرانزمین.
اما خانم بشارت:
لطفً افکار منفی را کنار بگذارید.
برای خودت زندگی کن نه برای دیگران.
کاش میشد کودک ماند.
حالا سعید درفشیان:
فقط به انرژی مثبت شما نیاز دارم.
آموزش جامع nvda.
تست مغز. تا آخرش بخونید، بعد جواب بدید.
اما ثنا:
زبان خوراکیها، بخشی از صحبتهای هفت مهمان عزیز.
برای رسیدن به آرامش و زندگی بهتر.
پذیرایی به مناسبت یلدا با خوراک جهرم.
حالا ساجده:
آموزش دسر ژله بستنی در رستوران محله ی نابینایان.
سفارش از شما حاضر کردن غذا از ما.
دستور پخت کیک کشمشی در رستوران محله.
نخودی:
تجربه به چه قیمتی آیا؟
نیت.
نقطه ضعف.
هادی عباسی سه تا جلسه ی کلاس ریاضیش به نظرم عالی بوده.
آقای حاتمی:
خاطره، بخونید و حس و حالتان را بنویسید.
هشت اشتباه آدمهای باهوش.
هفت شوخی زشت اقایان با خانمها.
عباس:
دانش و فناوری.
اطلاعاتی از گوگل که تا کنون نشنیده اید.
دکتر گوگل شروع به کار میکند.
علیرضا ایزدی سه تا پست بیشتر نداره:
دانلود آهنگ شکوفه ی سیب حامد زمانی.
دانلود پنج آهنگ شاد ورزشی.
اولین پست این جانب علیرضا ایزدی.
فرامرز خسروی فقط یه پست داره که توش جملات طنز نوشته.
اصغر:
دزدیهای جالب و خنده دار یا بخونید و بنویسید.
حلالم کن.
مناسبسازی معابر از شایعه تا واقعیت.
تبسم:
سه تا پستی که درباره ی پروژه ی غلط ننویسیم زده که یه پست مقدماتیه و دو جلسه هم کلاسه.
عمو چشمه هم پستهای کوتاه ولی شنیدنیش جالبه که تا حالا هشت قسمت شده.
زهره:
لیست مشاغل، مناسب برای نابینایان.
شماها چه طوری امضا میکنید؟
بالاخره تنهایی رفتم شیرینیفروشی.
امیر سرمدی:
رضامندی زوجیت در زوجین نابینا.
گزارش و دانلود مستند سفر ما به یک مکان شگفت انگیز.
گزارشی از خاطره ی روز برفی من.
مهدی ترخانه دوتا پست فقط داره:
کمی در باره ی مفاهیم کلی برق.
اولین پست من تجربه ی دنیای جدید نابینایی.
پریسیما پستهایی که برای آموزش کوتاهنویسی خط بریل در زبان انگلیسی میذاره خیلی مفیده.
فرشته حسینی:
عنوان را شما انتخاب کنید.
تو را قدم خواهم زد.
نذر بازگشت.
درسهای زیستشناسی یک مادر خیلی عالیه که تا حالا چهار جلسش منتشر شده.
مجتبی:
بهترین پستهاش به نظرم چهاردهتا قسمت مستند سفر به شمالشه.
فاطمه هم سه تا پست بیشتر نداره:
اصلاح غلط املایی.
ازدواج با بینا یا نابینا.
زیباترین sms.
ملیسا هم پستهایی که برای آموزش خط بریل میذاره پستهای جالبیه. تا حالا سیزده قسمتش منتشر شده.
۴: خب من نگفتم دقیقً هفتتا دوست صمیمی دارم. گفتم حدودً هفتتا دوست صمیمی دارم. حالا شاید دوتا بالا پایین بشه.
اشکان، امیر، یه امیر دیگه، مسعود، آرش، مجتبی پاشایی و مجتبی خادمی، حامد، امید، عمو چشمه
نمیدونم امیدوارم کسی رو از قلم ننداخته باشم.
ولی برای هر کدومشون هفتتا ویژگی لازم نیست.
اتفاقً اینجا چون توی ملاکهام این دوستان مشترکً دارای تطابق بودن دوستای نزدیک من هستن..
۱: صداقت.
۲: بامعرفت بودن.
۳: به خاطر خودم باهام دوستن نه چیز دیگه ای.
۴: قابل اعتماد هستن.
۵: فرهنگشون و عقایدشون بهم میخوره.
۶: تواناییشون. هر کدوم از دوستای من واقعً توی یه زمینه نابغه هستن.
۷: میتونم راحت در مواقع نیاز روی کمکشون حساب کنم.
این هم از این سؤال.
۵: جمالزاده: اندک آشنایی با حافظ، سرگذشت حاجی بابای اصفهانی، طریقه ی نویسندگی و داستانسرایی.
صادق هدایت: سگ ولگرد، خیمه شببازی، افسانه ی آفرینش.
محمود دولتآبادی: اتوبوس، سلوک، روزگار سپری شده ی مردم سالخورده.
هوشنگ گلشیری: آینه های دردار، جننامه، شازده ی احتجاب.
بزرگ علوی: روایت، لغتنامه ی بزرگ آلمانی به فارسی، مجموعه ی داستاننامه ها.
عباس معروفی: پیکر فرهاد، فریدون سه پسر داشت، تمامً مخصوص.
جلال آل احمد: نفرین زمین، غربزدگی، مدیر مدرسه.
سیمین دانشور: آتش خاموش، شهری چون بهشت، به کی سلام کنم.
میرزا محمدعلی نقیب الممالک: َملِک جمشید، امیر ارسلان نامدار، زرین ملک.
زین العابدین مراغه ای: سیاحتنامه ی ابراهیم بیک، یکی بود یکی نبود، مقیم و مسافر، تاریخ دخانیه.
ابراهیم گلستان: آذر ماه آخر پاییز، شکار سایه، خروس.
عدنان غریفی: چهار آپارتمان در تهرانپارس، مرغ عشق، به موشک بستن فرشتگان.
احمد محمود: همسایه ها، درخت انجیر معابر، داستان یک شهر.
رضا براهنی: رازهای سرزمین من، بعد از عروسی چه گذشت، چاه به چاه.
رسول پرویزی: شلوارهای وصله دار، لولی سرمست، قصه های رسول.
صادق چوبک: چراغ آخر، روز اول قبر، سنگ صبور.
زویا پیرزاد: چراغها را من خاموش میکنم، عادت میکنیم، سه کتاب.
دکتر علی شریعتی: با مخاطبهای آشنا، بازگشت، نیایش.
غلامحسین ساعدی: خانه های شهر ری، شبنشینی باشکوه، ترس و لرز.
مصطفی رحمندوست: فرهنگ آثار، فرهنگ ضرب المثلها، ترانه های نوازش.
مجتبی رحمندوست: مسافر، سفر غریب، نگهبان غار.
منیرو روانیپور: اهل غرق، کولی کنار آتش، دل فولاد.
فهیمه رحیمی: بازگشت به خوشبختی، آریانا، اشک و ستاره.
نادر ابراهیمی: کلاغها، سنجابها، دور از خانه.
هوشنگ مرادی کرمانی: خمره، آب انبار، معصومه.
امیرحسین فردی: اسماعیل، کوچک جنگلی، افسانه ی امام اول.
مرتضی مشفق کاظمی: تهران مخوف، یادگار یک شب، گل پژمرده.
اسماعیل فصیح: خاک آشنا، دیدار در هند، نمادهای دشت مشوش.
علی محمد افغانی: شوهر آهو خانم، بوته زار، محکوم به اعدام.
ناصر تقوایی: تابستان همان سال، چای تلخ، کبریت بیخطر.
علی اکبر دهخدا: چرند و پرند، لغتنامه، امثال حِکَم.
شهریار مندنیپور: سایه های غار، هشتمین روز زمین، مومیا و عسل.
ابوتراب خسروی: هاویه، دیوان سومنات، اسفار کاتبان.
ذبیح الله منصوری: کتاب شاه جنگ ایرانیان، خداوند الموت، خواجه تاجدار.
۶: بریم سراغ شعرها.
رودکی:
نامت شنوم، دل ز فرح زنده شود،
حال من از اقبال تو فرخنده شود.
وز غیر تو هر جا سخن آید به میان،
خاطر به زار غم پراگنده شود.
سنایی:
با او دلم به مهر و مودت یگانه بود،
سیمرغ عشق را دل من آشیانه بود.بر درگهم ز جمع فرشته سپاه بود،
عرش مجید جاه مرا آستانه بود.
عطار:
مجمعی کردند مرغان جهان،
آن چه بودند آشکارا و نهان.
جمله گفتند: «این زمان در روزگار،
نیست خالی، هیچ شهر از شهریار.
فرخی سیستانی:
برآمد پیلگون ابری ز روی نیلگون دریا،
چو گردان گردباد تندگردی تیره اندروا.
چو گردان گشته سیلابی میان آب آسوده،
چو پیلان پراکنده میان آبگون صحرا.
فردوسی:
بـه آمــوختن چون فــروتن شوی،
سخن هــای دانندگــان بشنوی.
مگوی آن سخن، کاندر آن سود نیست،
کز آن آتشت بهره جز دود نیست.
مسعود سعد سلمان:
هر ابر که بنگرم غباری شده گیر،
گر گل گیرم به دست خاری شده گیر.
هر روز مرا خانه حصاری شده گیر،
عمری شده دان و روزگاری شده گیر.
منوچهری:
شاد باشید که جشن مهرگان آمد،
بانگ و آوای درای کاروان آمد.
کاروان مهرگان از خزران آمد،
یا ز اقصای بلاد چینستان آمد.
نظامی:
ای همه هستی زتو پیدا شده،
خاک ضعیف از تو توانا شده.
زیرنشین علمت کاینات،
ما بتو قائم چو تو قائم بذات.
ناصر خسرو:
تا کی از آرزوی جاه و خطر،
به در شاه و زی امیر شوی؟
دشمن من شدی بدانکه چو من،
حاضر آیم تو می حسیر شوی.
خاقانی:
ای آتش سودای تو خون کرده جگرها،
بر باد شده در سر سودای تو سرها.
در گلشن امید به شاخ شجر من،
گلها نشکفند و نه برآمد ثمرها.
خیام:
برخیز و بیا بتا برای دل ما،
حل کن به جمال خویشتن مشکل ما.
یک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم،
زان پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما.
خواجه عبد الله انصاری:
بازا بازا هر آنچه هستی بازا،
گر کافر و گبر و بتپرستی بازا.
این درگه ما درگه نومیدی نیست،
صد بار اگر توبه شکستی بازا.
باباطاهر عریان:
ببندم شال و میپوشم قدک را،
بنازم گردش چرخ و فلک را
بگردم آب دریاها سراسر،
بشویَم هر دو دست بی نمک را.
انوری:
بیــا ای جان بیا ای جان بیــا فــــریاد رس مــا را،
چـو ما را یک نفس باشد نباشی یک نفــس ما را.
ز عشــقت گــرچه با دردیم و در هجــرانت انـــدر غـم،
ز عشــق تو نــه بس باشـــد ز هجــران تو، بس مــا را.
ابوسعید ابوالخیر:
یا رب به محمد و علی و زهرا،
یا رب به حسین و حسن و آل عبا.
کز لطف برآر حاجتم در دو سرا،
بی‌منت خلق یا علی الاعلا.
دقیقی:
ور مرکب نیستی از نیکویی،
جانم از عشقش مرکب نیستی.
ور مرا بی یار باید زیستن،
زندگانی کاش یا رب نیستی.
عنصری:
بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد،
خوش و سرسبز شد عالم اوان لاله زار آمد.
ز سوسن بشنو ای ریحان که سوسن صد زبان دارد،
به دشت آب و گل بنگر که پرنقش و نگار آمد.
جامی:
جامی از گفت و گو ببند زبان،
هیچ سودی ندیده، چند زیان؟
پای کش در گلیم گوشه ٔ خویش،
دست بگشا به کسب توشهٔ خویش!
حافظ:
صلاح کار کجا و من خراب کجا،
ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا.
دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس،
کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا.
خواجوی کرمانی:
گفتا تو از کجائی کاشفته می‌نمائی،
گفتم منم غریبی از شهر آشنائی.
گفتا سر چه داری کز سر خبر نداری،
گفتم بر آستانت دارم سر گدائی.
سعدی:
به نام خدایی که جان آفرید،
سخن گفتن اندر زبان آفرید.
خداوند بخشندهٔ دستگیر،
کریم خطابخش پوزشپذیر.
عبید زاکانی:
خدایا تا از این فیروزه ایوان،
فروزد ماه و مهر و تیر و کیوان.
شه خاور جهان آرای باشد،
زمان باقی زمین بر جای باشد.
کمال الدین اصفهانی:
کسی نیست که تا بر وطن خود گرید،
بر حال تباه مردم بد گرید.
دی بر سر مرده ای دو صد شیون بود،
امروز یکی نیست که بر صد گرید.
صائب تبریزی:
یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا،
از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا.
تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند،
شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا.
مولوی:
بشنو از نی چون حکایت می‌کند،
از جداییها شکایت می‌کند.
کز نیستان تا مرا ببریده اند،
در نفیرم مرد و زن نالیده اند.
بیدل دهلوی:
زندگی محروم تکرارست و بس،
چون شرر این جلوه یک بارست و بس.
از عدم جویید صبح ای عاقلان،
عالمی اینجا شب تارست و بس.
محتشم کاشانی:
نواب کز و نیم مه و سال جدا،
این عیدم از آن قبلهٔ آمال جدا.
امروز که طواف کعبه فرض است و ضرور،
من مانده ام از کعبهٔ اقبال جدا.
فروغی بسطامی:
از کِشت عمل بس است یک خوشه مرا،
در روی زمین بس است یک گوشه مرا.
تا چند چو کاه گرد خرمن گردیم،
چون مرغ بس است دانه ای توشه مرا.
وصال شیرازی:
ای که میپرسی که را خواهی که مینالی چنین،
تا به کِی پرسی و من گویم نگار خویش را.
طبیب چارۀ دل خستگان عشق مجوی،
که دردمند بلا دشمن است دارو را.
هاتف اصفهانی:
سوی خود خوان یک رهم تا تحفه جان آرَم تو را،
جان نثار افشان خاک آستان آرَم تو را.
از کدامین باغی ای مرغ سحر با من بگوی،
تا پیام طایر هم آشیان آرَم تو را.
ملک الشعرای بهار:
یا که به راه آرَم این صید دل رمیده را،
یا به رهت سپارم این جان به لب رسیده را.
یا ز لبت کنم طلب قیمت خون خویشتن،
یا به تو واگذارم این جسم به خون تپیده را.
ایرجمیرزا:
ای نکویان که در این دنیایید،
یا از این بعد به دنیا آیید.
این که خفته است در این خاک منم،
ایرجم، ایرج شیرین سخنم.
شهریار:
مُشـــرکان کز هر ســـــــلاحی فتنه و شــر میکُنند،
از عـبا هنگامه وز عمّـــامه محشـر میکنند.
این محبت محتسب با دکّـــــــهۀ گـــــــــبران نــکرد،
کایـن گروه تُحفه با محراب و منبر میـکنند.
هوشنگ ابتهاج:
عشق شادیست، عشق آزادیست،
عشق آغاز آدمی زادی ست.
عشق آتش به سینه داشتن است،
دم همت بر او گماشتن است.
رهی معیری:
باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم،
وزجان و دل یارم شوی تا عاشق زارَت شوم.
من نیستم چون دیگران بازیچه بازیگران،
اول به دام آرَم تو را وانگه گرفتارت شوم.
پروین اعتصامی:
به لاله نرگس مخمور گفت وقت سحر،

که هر که در صف باغ است صاحب هنریست.
بنفشه مژدهٔ نوروز میدهد ما را،
شکوفه را ز خزان وز مهرگان خبریست.
قیصر امینپور:
سراپا اگر زرد و پژمرده ایم،
ولی دل به پاییز نسپرده ایم.
چو گلدان خالی لب پنجره،
پر از خاطرات ترک خورده ایم.
نیمایوشیج:
من ندانم با که گویم شرح درد،
قصه ی رنگ پریده ، خون سرد ؟
هر که با من همره و پیمانه شد،
عاقبت شیدا دل و دیوانه شد.
مهدی اخوان ثالث:
ز ظلمت ِ رمیده خبر می‌دهد سحر،
شب رفت و با سپیده خبر می‌دهد سحر.
در چاه ِ بیم، امید به ماه ِ ندیده داشت،
و اینک ز مهر ِ دیده خبر می‌دهد سحر.
احمد شاملو:
سالی،
نوروز،
بی‌چلچله،
بی‌بنفشه می آید،،
بی‌جنبشِ سردِ برگِ نارنج بر آب،
بی گردشِ مُرغانه‌ی رنگین بر آینه.
سالی،
نوروز،
بی گندمِ سبز و سفره می‌آید،
بی‌پیغامِ خموشِ ماهی از تُنگِ بلور،
بی‌رقصِ عفیفِ شعله در مردنگی.
فریدون مشیری:
بر نگه سرد من به گرمی خورشید،
می نگرد هر زمان دو چشم سیاهت.
تشنه این چشمه ام چه سود خدا را،
شبنم مرا نه تاب نگاهت.
فروغ فرخزاد:
در انتظار خوابم و صد افسوس،
خوابم به چشم باز نمی آید.
اندوهگین و غمزده می گویم،
شاید ز روی ناز نمی آید.
سهراب سپهری:
در باغی رها شده بودم،
نوری بیرنگ و سبک بر من می وزید.
آیا من خود بدین باغ آمده بودم،
و یا باغ اطراف مرا پر کرده بود؟
محمدرضا شفیعی کدکنی:
شب بود و نسیم بود و باغ و مهتاب،
من بودم و جویبار و بیداری آب.
وین جمله مرا به خامشی می گفتند،
کاین لحظه ی ناب زندگی را دریاب.
یغما گلرویی:
برای‌ خسرو گُلسُرخی‌
تو نمی‌میری‌ ! رفیق‌ !
نیگاه‌ به‌ دوازده تا گلوله ایی‌ که‌ خوردی‌ نکن‌ !
تو نمی‌میری.
بعضیا بعدِ تیربارون‌ شُدن‌اَم‌ نمی‌میرن‌ !
حالا حالاها زنده ایی‌ تو دِل‌ِ این‌ مَردُم‌ !
من‌ از سی‌ سال‌ جلوتَر اومدم‌ که‌ دارم‌ این‌ُ بِهِت‌ می‌گم‌ !
بعدِ گُذشت‌ِ این‌ همه‌ سال،
هنوز دوچرخه سوارای پارک‌ِ چیتگر،
گاهی‌ می‌بیننت‌ که‌ داری‌ بینِ درختا قَدَم‌ می‌زنی‌ !
تو همیشه‌ عاشق‌ِ درختا بودی‌ ! نه‌؟
عاشق‌ِ درختایی‌ که‌ سَرپا می‌میرن‌…
عبدالجبار کاکایی:
یک شهر دعا کرد و بلا کم نشد امسال،
خون شد جگر خلق و محرم نشد امسال.
ای ماه چه دیر آمدی از راه و عجیب است،
دلواپس تو عالم و آدم نشد امسال.
مریم حیدرزاده:
حافظ کنار عکس تو من باز نیت میکنم،
انگار حافظ با من و من با تو صحبت میکنم.
وقت قرار ما گذشت و تو نمی دانم چرا،
دارم به این بد قولیت دیریست عادت میکنم.
روزبه بمانی:
هرجور میتونی بمون، من با تو سازش میکنم،
هر بار میگفتم نرو، این بار خواهش میکنم.
با زخم تنهاتر شدن، محتاج تسکینم نکن،
تنهاتر از من نیستی، تنهاتر از اینم نکن.
افشین ید اللهی:
همه دنیا بخواد و تو بگی نه ، نخواد و تو بگی آره ، تمومه،
همین که اول و آخر تو هستی ، به محتاج تو ، محتاجی حرومه.
تو همیشه هستی اما ، این منم که از تو دورم،
من که بی خورشید چشمات ، مثل ماه ِ سوت و کورم.
۷: اصغر فرهادی: چهارشنبه سوری، درباره ی الی، جدایی نادر از سیمین.
ابوالقاسم طالبی: قلاده های طلا، دستهای خالی، جنگ کودکانه.
ابراهیم حاتمیکیا: چ، به نام پدر، به رنگ ارغوان.
احمد رضا درویش: متولد ماه مهر، سرزمین خورشید، دوئل.
ایرج تهماسب: کلاهقرمزی، کلاهقرمزی و سر به ناز، کلاهقرمزی و بچه ننه.
ایرج قادری، سام و نرگس، آکواریوم، محاکمه.
پرویز شیخ طادی: روزهای زندگی، شکارچی شنبه، دایناسور.
بهرام بیضایی: وقتی همه خوابیم، سگ کشی، شاید وقتی دیگر.
بهمن قبادی: فصل کرگدن، کسی از گربه های ایرانی خبر نداره، لاکپشتها هم پرواز میکنند.
بهروز افخمی: سن پترزبورگ، شوکران، عروس.
رضا عطاران، خوابم میاد، ردکارپت، ترش و شیرین.
سیروس الوند: پرتقال خونی، زن دوم، طله.
رخشان بنی اعتماد: قصه ها، خونبازی، روسری آبی.
مسعود ده نمکی: اخراجیها، رسوایی، معراجی ها.
حسن فتحی: ازدواج به سبک ایرانی، کیفر، پستچی سه بار در نمیزند.
کامران قدکچیان: فاصله، رز سفید، دختر شاه پریون.
علی حاتمی: کمال الملک، جعفرخان از فرنگ برگشته، مادر.
مسعود جعفری جوزانی: بلوغ، دل و دشنه، یک مرد یک خرس.
مسعود کیمیایی: جرم، متروپل، محاکمه در خیابان.
عباس کیارستمی: مثل یک عاشق، کپی برابر اصل، شیرین.
عبدالرضا کاهانی: هیچ، اسب حیوان نجیبی است، بیخود و بیجهت.
رسول ملا قلیپور: م مثل مادر، مزرعه ی پدری، قارچ سمی.
مهران مدیری: شبهای برره، قهوه ی تلخ، پاورچین.
مازیار میری: حوز نقاشی، سعادتآباد، کتاب قانون.
تهمینه میلانی: آتشبس، سوپر استار، تصفیه حساب.
داریوش مهرجویی: سنتوری، مهمان مامان، نارنجیپوش.
محسن مخملباف: پرزیدنت، باغبان، فریاد مورچه ها.
مجید مجیدی: رنگ خدا، بید مجنون، محمد [ص].
پوران درخشنده: هیس دخترها فریاد نمیزنند، رؤیای خیس، شمعی در باد.
کیومرث پور احمد: خواهران غریب، شب یلدا، اتوبوس شب.
جعفر پناهی: آفساید، طلای سرخ، دایره.
کمال تبریزی: همیشه پای یک زن در میان است، مارمولک، طبقه ی حساس.
ناصر تقوایی: کاغذ بیخط، کِشتی یونانی، ناخدا خورشید.
فریدون جیرانی: پارک وی، من مادر هستم، خواب زده ها.
حبیب الله کاسه ساز: کارناوال مرگ، او، نوروز.
سیف الله داد: بازمانده، کانی مانگا، زیر باران.
رسول صدر عاملی: دیشب باباتو دیدم آیدا، دختری با کفشهای کتانی، من ترانه پانزده سال دارم.
سعید سهیلی: گشت ارشاد، کلاشینکف، چهار انگشتی.
فرج الله سلحشور،اصحاب کهف، یوسف پیامبر، ایوب پیامبر.
جمال شورجه: سی و سه روز، یاسهای پنهان، وعده ی دیدار.
مهدی فخیمزاده: ولایت عشق، خواب و بیدار، بیصدا فریاد کن.
محمدحسین لطیفی: عینک دودی، خوابگاه دختران، توفیق اجباری.
سیروس مقدم: پایتخت، چک برگشتی، نرگس.
داوود میرباقری: مختارنامه، شاهگوش، آدمبرفی.
رضا میرکریمی: به همین سادگی، یه حبه قند، امروز.
۸: خب خیلی از این خواننده ها کمتر از پنجتا آلبوم دارن. به خصوص اونهایی که جدیدترن.
پس اگر آلبومهای یه خاننده جلوی اسمش کمتر از پنجتا بود یعنی این خواننده همین تعداد آلبوم رو بیشتر نداره.
محمد اصفهانی: بیواژه، برکت، هفت سین، نون و دلقک، ماه غریبستان.
مجید اخشابی: گم گشته، همراز، پریزاد، آهنگهای اجرا شده، تلافی.
علی لهراسبی: روبات، تصمیم، ۱۴، تک آهنگها.
محسن یگانه: حباب، رگ خواب، نفسهای بیهدف، آخه دل من، وقتی رفتی.
محسن چاوشی: چمدون، پرچم سفید، خودکشی ممنوع، لنگه کفش، پاروی بیقایق.
مرتضی پاشایی: گل بیتا، یکی هست، اسمش عشقه.
شهرام شکوهی: مدارا، کولی عشق، تک آهنگها.
علی تکتا آلبوم نداره. حیف یه دبیر ادبیات نیست از این آهنگها گوش کنه خخخ.
علی عبدالمالکی: خدانشناس، نامسلمون.
یاس: خیابونیها، به امید ایران.
معین: میپرستی، کعبه، هوس، یکی را دوست میدارم، سفر.
امید: هردو عاشق، پرسه های عاشقی، سربلند، پیروزی، انتظار.
سیاوش قمیشی: عروسک شب، فرنگیس، حکایت، خواب بارون، تاک.
مرجان خخخ: کویر دل، شبهای خطخطی، خاطره ها، سکه ی ماه، گلچین ۲.
هایده: زندگی سلام، سوگند، روزای روشن، شب عشق، فریاد.
فرهاد: گل یخ، شب تیره، گنجشک اشیمشی، کودکانه، سقف.
محمد حشمتی: شب نمناک، خونه ی خورشید، اذان میگویند، خدا چرا عاشق شدم، آمده ام.
اندی: بیقرار، فرودگاه، شهر فرشتگان، پلاتینیوم، خلوت من.
منصور: قایق کاغذی، فقط به خاطر تو، زندگی، دیوونه، فراری.
شاهرخ: آهو، لعبت، کولی، خونه، ترانه باران.
مهستی: آشفته، اسیر، آوازک، دلداده، قسم.
داوود مقامی: مرغ سرگردان، بهشت و جهنم، بر باد رفته، یتیم، قلب محزون.
رضا صادقی: مشکی رنگ عشقه، کما، وایسا دنیا، یکی بود یکی نبود، دیگه مشکی نمیپوشم.
جمشید: خوش آمدی، فریبانه، اولین نگاه، ثانیه ها، نقشه ی زیبا.
پویا: غریبانه، قطره ی باران، تصویر، تب تند.
خوشبختی.
احسان خواجه امیری: من و بابا، سلام آخر، فصل تازه، یه خاطره از فردا، عاشقانه ها.
حمید عسگری: دلبریده، سه گانه ی کما، خوشبختی.
حامد هاکان: دستخوش لوتی.
آرش: دنیا، سوپرمن، کراس فید رمیکس، آرش.
فریدون: سرگذشت، اولین سلام، غریبه، از تو دورم، خاطرات گمشده.
سامان جلیلی: پرتگاه.
اِبی: حس تنهایی، ستاره ی دنباله دار، حسرت پرواز، ستاره های سربی، شب نیلوفری.
داریوش: چشم من، فریاد زیر آب، معجزه ی خاموش، دنیای این روزای من، انسان.
محمدرضا شجریان: چهره به چهره، راز دل خون جوانان وطن، انتظار دل، پیوند مهر، دل مجنون.
سالار عقیلی: فصل عاشقی، وطن، زمزمه ها، یاد باد، یار مست.
گروه رستاک: همه ی اقوام من، رنگواره های کهن، سورنای نوروز.
مجتبی کبیری: معرکه، ساز مخالف، نیم نگاه، شب و روز، تیر خلاص.
غلامرضا صنعتگر: شیک و پیک، تکاهنگها.
مهدی یراحی: امپراتور، منو رها کن، تکآهنگها.
ناصر عبد اللهی: ماندگار، بوی شرجی، هوای حوا، دوستت دارم، عشق است.
سندی: بگو دوستم داری، کبری، دختر حاجی الماس، رقص جوونا، سَبُک سنگین.
۹: بریم جُک بگیم:
از طرف میپرسن کجای تهران میشینی؟ میگه هرجا خسته بشم.
به طرف اتوبوس میدن میگن برو پارکش کن، میره صندلیهاش رو درمیاره جاشون درخت و گل میکاره.
شیرازیه بعد از دو سال میفهمه فلجه. دکتر میگه چرا زودتر نیومدی؟ میگه تا حالا فکر میکردم حال ندارم.
به شیرازیه میگن بیا هر روز بریم بدویم، میگه نه تو رو خدا. من روزنامه ورزشی هم میخونم نفسم میگیره.
ترکه خودش رو توی آینه میبینه، میگه چه قدر قیافه ی این برام آشناست! لره میاد نگاه میکنه میگه خب مَرد حسابی این منم دیگه!
آبادانیه میره توی کتابفروشی میگه: عامو پستر مورو داری؟ طرف میگه نه. آبادانیه میگه: پس شما هم تموم کردین؟
یزدیه پسرشو میبره دم کبابی، میگه پسرم اگر قول بدی آخر سال نمرت بیست بشه دوباره میارمت از جلوی کبابی رد بشی.
یه روز یه اصفهانی ازدواج میکنه برای اینکه خرجش کمتر بشه تنها میره ماه عسل.
اصفهانیه میره سربازی وقتی بر میگرده میبینه داداشش و باباش با کلی ریش و سبیل وایسادن دم در میزنه زیر گریه میگه تو رو خدا بگین چی شده باباش میگه احمق رفتی سربازی ریش تراشو دیگه چرا بردی.
اصفهانیه آب معدنی میخره به زنش میگه یه کم آب بهش اضافه کن خیلی غلیظه.
۱۰: حالا بریم سراغ معرفی فایل
نام کتاب: دم را دریاب. نویسنده: سُلب لو.
مترجم: بابک تبرایی.
ناشر: نشر چشمه.
سال نشر: هزار و سیصد و هشتاد و شش.
تعداد صفحات: صد و هفتاد و هفت.
ضبط شده در تیرماه هزار و سیصد و نود و سه.
ضبط شده در بخش نابینایان کتابخانه ی فاطمه ی زهرا، وابسته به شهرداری اصفهان.
تعداد تِرَک: نوزده.
خب این هم از سؤالات باران.
ولی انصافً یه اعتراف میکنم.
اگر باران بینا نبود هیچوقت سؤالاش رو جواب نمیدادم.
اگر یه نابینا این کامنت رو گذاشته بود، راحت اعتراف به شکست میکردم.
ولی باید ثابت میشد که ما نابیناها هم خیلی کارها ازمون برمیاد.
همگی موفق باشید.