درود بر هم محلی های خوب توی کل ایران. دوستان خاطره ای از پدرم, و سفری که بر حسب کارش,یعنی رانندگی ماشین سنگین داشت , برایتان تعریف کنم. همون طور که تو شناسنامه ام نوشتم کار من و پدرم, رانندگی بوده که فرقی که داشت اون راننده کامیون بود. و من کمی اتو کشیده تر, به شرکت واحد رفتم و استخدام رسمی شدم و چند سال قبل یک اتوبوس خصوصی گرفتم و باز خرید کردم. ولی از روزی که یادم هست پدرم با کامیون به کل ایران سفر میکرد, و شاید به جرات بگویم محل و خیابانی در ایران نباشد که خاطره ای از آن برای ما نگفته باشد. در خیلی از این سفرها هم ما را میبرد.

مشکلی که داشت, اصلا اعتقادی به نو بودن و ظرفیت کامیون و از این مسایل نداشت, که همین مسئله باعث خرابی های متعدد میشد که یکی  از آنها وقتی که به کیش سفر کرده بود پیش آمد.

طبق معمول بار سنگینی زد به مقصد جزیره کیش. در اینجا باید بگویم که در ماشین های سنگین اکثر بار ها و کرایه های مربوطه بستگی به وزن و به اصطلاح تناژ بار دارد ولی بعضی وقتها باری که بارنامه میشه فله ای نیست و راننده نمی تواند آنرا کم یا زیاد بارگیری کند و مثلا گندم یا کیسه های برنج نیست, و کل بار یکجا و مربوط به یک آدرس است. یادم می آید که استارت ماشین چند وقتی بود بگیر نگیر داشت و بازی در میآورد.وقتی ماشین روشن باشد شما از اینجا تا هر کجای ایران, اگر ماشین را خاموش نکنی, مشکلی پیش نمی آد ولی وقتی خاموش بشه. میتونید تصور کنید که 10 تن یعنی ده هزار کیلو حد اقل وزن خالی یک کامیون هستش. این رو با حدود هجده  تن بار داخل ماشین جمع ببندید. نزدیک به , یا دقیق تر سی هزار کیلو.

به سلامتی سفر شروع شد و کرایه ای میلیونی در اون موقع پرداخت میشد. مقصد خود جزیره کیش بود. تا بندر عباس زمینی میشد رفت ولی فاصله دریایی رو باید با کشتی های بزرگ طی میکردند تا به خود جزیره برسند و بلعکس.

زمانی که به بندر عباس رسیده بود کشتی مربوطه کل ظرفیت خودش رو گرفته بود و ماشین ما با بد شانسی جزو آخرین ماشین ها بود و از بد شانسی دیگر در جزیره کیش میبایست به دلیل تنها درب خروجی, اولین ماشینی باشد که از کشتی خارج شود.تا تریلی های دیگر که دارای بار های ترانزیتی و گرانقیمت هستند, یکی یکی از کشتی در جزیره پیاده شوند. باید بگویم که بارگیری زمینی به جزیره به همین صورت است.
زمانی که کشتی پهلو میگیرد کاپیتان مشاهده میکند که هیچ تخلیه ای صورت نگرفته است. بیسیم زده و متوجه میشود که همانا استارت ماشین ما کار نمی کند و علیرغم هشدار و درخواست پدرم, ماموران کشتی اجازه روشن ماندن ماشین در حال حرکت کشتی را نداده اند و سر این موضوع هم بحث شده بود که حالا نتیجه این شد. هیچ تریلی ای نمی توانست از کنار ماشین ما رد شود و کل کشتی دعا گوی استارت ماشین ما بودند.همان طور که گفتم وزن بسیار زیاد خود ماشین, و محموله داخل آن و جای بد , فرصت هُل دادن را هم گرفته بود. پدرم هم میگفت که من به آنها گفتم که بگذارند ماشین روشن بماند. خلاصه کاپیتان خودش برای رفع مشکل شخصا به سر ماشین و کاپوت ما آمده بوده و در آخر هم یک ماشین از اسکله آمده و با طناب های خود کشتی کامیون رو کشید که با دو متر حرکت روشن شد و راه, پس از چند ساعت باز شد. کاپیتان خواهش میکرد که در موقع برگشت, از کشتی دیگری برای بازگشت به بندر عباس استفاده کند یا قبل ازهمه وارد شود که خودش تجربه ای بود.
از طرفی هم علیرغم اصرار ما, آنها برای یک سفر نیم ساعته, او را مجبور به خاموش کردن موتور کرده بودند و به حرفهایش توجه ای نکردند که باعث تاخیر طولانی کشتی شدند و از بد اقبال آخرین ماشینی بود که در کشتی بارگیری شد.علاوه بر سوغات سفر, یک طناب بسیار کلفت که با تعجب به پهنای ران پای من است نیز, که برای بکسل از آن استفاده شد به یادگار آورد که تا چند وقت پیش هم داشتیمش. حداقل میفهمم که وقتی در فیلم ها میگویند, طناب ها رو بکشید, منظورشون چه طنابی هستش.خخ
خوب دوستان خیلی وقت بود نبودم امیدوارم سرتونو درد نیاورده باشم . در ضمن من شغل اصلیم رانندگی هستش و در این مورد اگر تا حالا چیزی ننوشتم, گفتم شاید برای نابینا مناسب نباشه ولی اگر برای اطلاعات عمومی باشه شاید بد نباشه. ولی نظرم اینه که در مورد لوازم خانگی و انواع ابزار فنی, یا نکاتی در باب تعمیر و نگهداری اتومبیل فکر کنم دونستنش دور از لطف نباشه.
من خودم هر وقت با آژانس جایی میرم, با نکاتی که به راننده در مورد اشکالات وسیله اش بهش میگم,تعجبش رو بر می انگیزم. یا با تکیه بر شنوایی ام, که قبلا به اون توجه کمتری داشتم, میتوانم به عیب یابی هایی دست پیدا کنم که شاید با دیدن خالی خیلی سخت تر بود.پس به شما هم پیشنهاد میکنم خودتونو دست کم نگیرید.تا میتونید اطلاعات عمومی خودتونو بالا ببرید, تا بتونید اونو جایگزین کمبود در حس بینایی کنید.
در جایی خوندم که بزرگ ترین گناه اینه که از لطف اوستا کریم نا امید بشید.
از دست یابی به هیچ چیز نا امید نباشید و نشید.