سلام بچه ها.
حالتون که خوبه دیگه!
بچه ها داشتم قدم میزدم دیدم هوا خوبه، گفتم یه یادی هم از شما بکنم.
الآن توی یه پیاده رو دارم با عصا راه میرم.
شهروز بیا از این طرفتر برو.
این صدای کی بود؟
صدای من.
ببخشید شما کی هستید؟ منو از کجا میشناسید؟
حالا میشناسم دیگه گیر نده.
خب آخه شما کی هستید؟
من کی نیستم. یه چیزی هستم.
خب چی هستید؟
من خط برجسته ی پیاده رو هستم. همینایی که برای شما نابیناها گذاشتن.
جاااان؟
چیه؟ خب این همه با توپ و ماشین و تیر و تخته حرف زدی یه بار هم با من حرف بزن چی میشه مگه!
بله چشم. در خدمتیم آقای خط برجسته.
خب حالا بیا راهنماییت کنم. کجا میخوای بری؟
همینطوری اومدم یه قدمی بزنم.
آهان. خب عصاتو بزن و از روی خط برجسته حرکت کن.
باشه. حالا بگو ببینیم چه خبر؟
هیچی. چشمت روز بد نبینه. یه تیکمو چند روز پیش با این مته بادی بد صداها هستاااا با اونا زدن لت و پار کردن. یه دردی داااشت که نگو.
آخی نازی. خب این که طبیعیه. هر وقت اینا بیکار میشن میفتن به جون کوچه و خیابون. حالا درستت کردن یا نه؟
نه هنوز.
ای باباااا! عصا خورد به چی؟
یه درخته.
خب درخت این وسط چی کار میکنه؟ مگه تو نباید مسیر صافو بهم نشون بدی؟ پس تو چطور خط ویژه ای هستی؟
خب تقصیر من چیه؟ اینا منو یه طوری ساختن که این درخته سر راهم هست. هر چی هم باهاش حرف میزنم راضی نمیشه که خودشو یه کمی بکشه کنار.
خب اون بیچاره که نمیتونه خودشو بکشه کنار. اونهایی که تو رو ساختن باید عقلشون میرسیده که تو رو از اون طرفتر ببرن که به این گیر نکنی.
آره خب. ولی دیگه کاریه که شده. حالا بیا بقیه ی راهو بریم.
باشه. میگم نابینا زیاد از اینجا رد میشه آیا؟
تقریبً. چون یه مؤسسه این نزدیکیهاست که نابیناها زیاد بهش مراجعه میکنن. چطور مگه؟
آخه هر جایی از شما خطهای ویژه نداره. گفتم لابد نابیناها زیاد اینجا رفت و آمد دارن برای همین تو رو اینجا درست کردن که حدسم درست بود.
مواظب بااااش.
واااای. این چاله دیگه چیه؟
از این چاههای فاضلابه. درش رو باز گذاشتن.
میگم چیز دیگه ای نبود که تو تو مسیرت باشه؟ همه ی نابیناها رو اینطوری راهنمایی میکنی؟
بابا خب مگه تقصیر منه؟ اونی که منو ساخته باید از مسیر درست منو میساخت خب.
آره راست میگی. حالا حواسمو پرت نکن که از کنار این چاه رد بشم.
باشه. بیا راست، آهان، همینو مستقیم بیا، خب ردش کردی. یه کم بیا چپ تا بتونم راهنماییت کنم.
باشه. میگم دیگه درختی، چاله ای چیزی که سر راهت نیست؟ اگر هست بگوهااا!
نه دیگه چیزی نیست. راحت راه برو.
میگم حالا اگر دو سه تا نابینا بخوان با هم از این پیاده رو رد بشن تو چطوری راهنماییشون میکنی؟
خب براشون بهتره که تا میتونن پشت سر هم بیان روی خط من که بتونم راهنماییشون کنم. اگر هم کنار هم راه برن، سعی میکنم اونی که پاش روی خط من هستش رو راهنمایی کنم که اون هم بقیه رو راهنمایی کنه.
آهان. میگم تو هم کارت سخته هاااا!
آره ولی وقتی یه نابینا رو صحیح و سالم به مقصدش میرسونم حس خوبی بهم دست میده.
واااای. خطی! خطی جونم کجا رفتی؟
من اینجام. یه دو متر جلو ترم.
چرا پس قطع شدی؟
آخه یه بار که یه تیکه ازم رو کنده بودن، به جای این که با خط برجسته منو تعمیر کنن، از موزاییک معمولی و صاف استفاده کردن. این شد که اینطوری من بدبخت نصف شدم.
خب حالا اشکال نداره. این چیزا تو این شهر طبیعیه. عوضش تا حالا کلی به من کمک کردی. اگر نبودی شاید کلی اتفاق بد برام میفتاد.
جدی میگی؟
آره.
شکلک ذوق کردن.
جاااان. تو این شکلکا رو از کجا بلدی؟
آخه یه بار داشتم دوتا نابینا رو راهنمایی میکردم، یکیشون داشت درباره ی مطلبی که توی یه سایت نابینایی خونده بود برای اون یکی تعریف میکرد که توش نویسنده گفته بود شکلک فلان و این حرفا. منم از اون موقع افتاده رو زبونم. خودم دارم دیوونه میشم از این تیکه کلام.
خخخ. اشکال نداره. عوضش به معلوماتت اضافه کردی خخخ.
آره.
واااای. چرا خاکی شدی پس؟
خب مگه خاکی بودن بد هستش؟ خودتون میگید که خاکی باشید!
آره ولی اون مال ما آدمهاست نه تو. حالا چرا از بین رفتی؟
هیچی دیگه. اینجا همونجا هست که گفتم ازم کندنش.
آهان. حالا چی کار کنم؟
هیچی. نترس. یه کم بیا جلو دوباره شروع میشم.
تو آخرش یه کاری دست من میدی. اصلً نخواستیم. من از همین ایستگاه مترو که بهش رسیدم میرم خونمون.
خب از من ناراحت نباشیهااا! من از خودم اختیار ندارم که. هر شکلی منو بسازن منم همون طوری میتونم شماها رو راهنمایی کنم.
میدونم بابا. تو که تقصیری نداری. اونی که تو رو درست کرده باید به فکر این چیزا میبوده. حالا دیگه من برم توی ایستگاه. کاری نداری؟
نه. برو به سلامت. مواظب پله ها باش. پایین پله ها یکی از دوستام وایستاده راهنماییت میکنه.
باشه مرسی. خدا نگهدار.
خب بچه ها منم دیگه برم سوار مترو بشم. امیدواریم که این خطهای ویژه رو یه شکل بهتری درست کنن که این بلاهایی که سر من اومد دیگه سر یه نابینای دیگه نیاد.
تا بعد،
بدرود.