خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

تکنیک های نگهداری از بچه برای نابینایان

سلام دوستان عزیز
همون طور که همه مون می دونیم چالش های بسیار زیادی در زندگی روزمره ی نابینایان وجود داره. هیچ سازمان و انجمنی هم قدمی برای ارائه ی راهکار های سازنده و آموزش های کاربردی بر نمی داره. در این شرایط فقط خودمون می تونیم به هم دیگه کمک کنیم. من در این پست قصد دارم به بررسی یکی از پر بحث ترین چالش های پیش رو بپردازم: “روش های نگهداری از بچه”
راستش با یه سرچ توی گوگل متوجه شدم که مطالب در مورد چالش های نابینایان در نگهداری از بچه بسیار کمه و این اصلا خوب نیست . من به سایت های انگلیسی سر زدم و تجربیات پدر ها و مادر های نابینایی که پیدا کردم دسته بندی کردم و بعد از مناسب سازی با شرایط در ایران و اضافه کردن اطلاعاتی که خودم داشتم در قالب یه پست در اختیار شما می ذارم. البته که این پست کامل نیست و نیازمند تجربه های شما برای پر بار تر شدنه و چه بسا با کمک های شما می تونه بسیار مفید تر باشه.
فقط دو نکته ی کوتاه می گم و میریم سر اصل مطلب.
من معتقدم تمام نابینایان صرف نظر از این که با همنوع یا غیر همنوع ازدواج کنن اگر قصد دارن صاحب فرزند بشن حق دارن به اطلاعات مورد نیازشون خیلی راحت دسترسی داشته باشن. قصد من از انتشار این پست کمک به این افراده.
از طولانی شدن پستم هم عذر می خوام. اول تصمیم داشتم در دو پست جداگانه منتشرش کنم اما فکر کردم کسانی که دنبال این موضوع هستن این جوری راحت تر بهش دسترسی دارن. سعی کردم با بخش بندی کردنش این امکان رو فراهم کنم که هر کس اطلاعاتی که براش جذاب تره برای مطالعه انتخاب کنه.

نوزادی

1- شیر دادن به نوزاد
اگر نوزاد با شیر مادر تغذیه بشه مشکل خاصی در این مورد نیست. ولی اگه به هر دلیلی باید با شیشه شیر بخوره چالش اینه که از کجا بفهمیم بچه شیر می خوره یا نه. اکثر والدین از صدای مکیدن بچه این رو تشخیص میدن که شیر می خوره یا هوا. وقتی حس کردید دیگه با مکیدن شیر وارد دهنش نمیشه شیشه رو کمی بیشتر خم کنید تا دوباره شیر خوردن براش آسون بشه. از وزن شیشه قبل و بعد از شیر خوردن هم مقدار شیری که خورده مشخص میشه. بعد از شیر خوردن باید حدودا ده دقیقه به صورت نشسته در آغوش بگیریدش تا شیری که خورده رو هضم کنه. اگه هم شیر رو برگردوند به توصیه ی یکی از مادران نابینا اصلا نباید دستپاچه شد و در صورت امکان لباس های بچه رو کنار ماشین لباسشویی تعویض کرد تا جایی کثیف نشه. برای خوابوندن نوزاد هم باید دقت کرد حتما به پهلو بخوابه تا اگه توی خواب حالش به هم خورد دچار خفگی نشه .

2- دارو دادن به نوزاد
برای دارو دادن به نوزاد اول باید دارو ها رو نشونه گذاری کنید تا با هم اشتباه نشن.
سرنگ هایی با اندازه های مختلف تهیه کنید که در مقدار دارویی که باید به فرزندتون بدین دچار اشتباه نشید. موقع دارو دادن سرنگ ها رو وارد شیشه ی دارو کنید و پیستونش رو بیرون بکشید تا پر از دارو بشه. دهان نوزاد رو باز کنید و سرنگ رو به صورت افقی توی دستتون بگیرید و آروم آروم به سمت داخل فشار بدید. اگه سرنگ رو مستقیم به سمت حلق بگیرید ممکنه دارو به حلقش بپره.
بهترین راه ریختن قطره توی چشم نوزاد اینه که اول باید یه قطره چکان خالی رو از آب پر کنید و با چشم خودتون تمرین کنید تا میزان فشاری که باید بدید دستتون بیاد. در مرحله ی بعد همین کار رو با یه داوطلب بزرگسال انجام بدید تا ابهام هاتون کمتر بشه و تسلطتون بیشتر . ولی این کار باید دور از چشم بچه انجام بشه تا باعث اضطرابش نشه.
باید سر بچه رو مقابل سینه تون بگیرید و دو طرف پلکش رو با دست چپ از هم باز کنید و با دست راست قطره رو بریزید. البته اگه زیاد دست و پا می زنه اگر کسی در نگه داشتنش کمک کنه کار دقیق تر انجام می شه. باید حدودا یه دقیقه بعد از ریختن قطره ثابت بمونه تا قطره کاملا جذب بشه.
3- غذا دادن
اولین قدم اینه که یه زیر انداز روی زمین پهن کنید تا خونه کثیف نشه. برای جلوگیری از کثیف شدن لباسش هم استفاده از پیش بند توصیه شده بود. برای شروع کار مقدار کمی غذا با قاشق بر دارید و یه دستتون رو زیر چونش بذارید تا بتونید دقیق تر قاشق رو توی دهنش بذارید. یه مقدار که بزرگ تر بشه خودش دهنش رو سمت قاشق میاره و کار رو آسون می کنه. اوایل که از قاشق استفاده می کنید ممکنه به نظرش چیز عجیبی بیاد و قبولش نکنه. در این صورت چند لقمه با دست و چند لقمه با قاشق بهش بدید تا کم کم عادت کنه. خیلی از والدین بینا هم همین کار رو انجام می دن. بعد از غذا حتما دست و صورت بچه رو بشویید یا از دستمال های مرطوب مخصوص نوزاد استفاده کنید. لباس هاش رو هم باید چک کنید و احتیاطا تند تند تعویض کنید.
4- حمام کردن نوزاد
توی تمام مطالبی که خوندم تاکید کرده بودن تمام وسایل مورد نیاز رو قبل از شروع کار آماده کنید و کنار دستتون بذارید. تحت هیچ شرایطی هم نوزاد نباید حتی یک ثانیه توی حمام تنها رها بشه.
نکته ی دیگه این که توصیه کرده بودن از وان مخصوص بچه استفاده بشه.
بعد از در آوردن لباس های نوزاد باید یه حوله کف وان پهن کنید تا لیز نباشه. بعد توی وان آب بریزید. مقدار آب باید طوری باشه که نهایتا تا شکم نوزاد توی آب باشه. دمای آب رو با آرنجتون چک کنید و بعد از اطمینان از مناسب بودنش، حالا آروم آروم نوزاد رو توی وان بنشونید و با یه دست از سرش محافظت کنید و با دست دیگه کار شست و شو رو انجام بدید. برای شستن صورت می تونید از پنبه ی خیس استفاده کنید و مرتب پنبه رو عوض کنید. اطراف بینی و چشم ها رو باید با دقت بیشتری شست. پنبه لازم نیست به صابون آغشته باشه. خب حالا چند قطره شامپو بچه روی دستتون بریزید و آروم سرش رو بشورید. بعد خیلی آهسته از قسمت جلوی سر به عقب با یه لیوان آب می ریزیم که آب توی چشم و بینیش نره.
این کار با یه دست یه کم سخته برای همین تمرکز زیادی می خواد.
قبل از شستن تنش باید با یه حوله ی نرم سرش رو خشک کنید تا سرما نخوره. خب حالا لیف نرمی که به صابون بچه آغشته شده رو آروم رو روی تنش بکشید و بعد باز با یه لیوان آب آبکشی کنید.حالا باید از وان بیرون بیاریدش. اگر می ترسید از دستتون لیز بخوره اول یه حوله دور تنش بپیچید بعد بلندش کنید. موقع خشک کردن باید بیخ رانها زیر بغل و گردنش رو با دقت بیشتری خشک کنید چون اگر آب توی این قسمت ها باقی بمونه باعث عفونت می شه. تمام این کار ها باید در کوتاه ترین زمان ممکن و به سرعت انجام بدید.
5- تشخیص تب
تا جایی که من چک کردم دو توصیه وجود داشت. اول استفاده از تب سنج گویا و دوم چک کردن از طریق لمس. اون ها معتقد بودن بعد از مدتی درجه حرارت نرمال نوزادشون کاملا دستشون میاد و در صورت تغییر فورا متوجه می شن.
6- تشخیص لباس های نوزاد از هم
بهتره جفت های جوراب رو با گیره ی لباس به هم متصل کنید. بعضی ها هم نوشته بودن جوراب رو حد اکثر در دو رنگ بخرید تا خیلی دچار مشکل نشید. لباس هایی که با هم ست می شن و به هم میان رو به یه چوب لباسی آویزون کنید و توی کمد بذارید. اون ها نوشته بودن که لباس ها رو برچسب بزنید. متاسفانه من راهی سراغ ندارم که برچسب ها توی ماشین لباسشویی خراب نشن و برچسب های مخصوص هم توی ایران ندیدم.

هنگام راه افتادن

1- تشخیص مکان بچه
راه های مختلفی برای این قضیه پیشنهاد کرده بودن که به نظر من هیچ کدوم صد درصد مشکل رو حل نمی کنه. ولی کارسازه.
اولین راه اینه که کفش صدا دار برای راه رفتن بچه بخرید. این باعث می شه موقع راه رفتن بتونید موقعیتش رو پیدا کنید.
دومین راهی که گفته بودن استفاده از یه دستگاهیه که به دوربین و میکروفون مجهزه و به وسیله ی یه ریموت یا گوشی موبایل قابل کنترله. این دستگاه ها در فروشگاه های ایران هم هست و باهاش اتاق کودک رو کنترل می کنن. حالا اگه دو تا از این دستگاه ها رو بخرید و جایی که بیشتر کودک می ره قرار بدید می تونید موقعیتش رو پیدا کنید. قیمتشون یه مقدار بالاست اما کار راه اندازن. اما نکته ای که باید در نظر داشت اینه که فرزندتوون نباید از وجود چنین امکانی خبردار بشه و تا حدود دو سه سالگی قابل استفادست.
راه بعدی اینه که یه سری اسباب بازی رو که براش جذابه اطراف جایی که خودتون هستید بذارید که تا حد امکان نزدیک خودتون بازی کنه.
بعضی ها هم گفته بودن این جور وقت ها سعی کنید بچه رو بخندونید. ولی نکته ی مهم اینه که هیچ وقت عصبانی نشیم چون در این صورت اوضاع بد تر می شه.
2- امنیت در خانه
چون بچه ها در این سن هر چیزی ببینن توی دهنشون می ذارن باید ترجیحا اسباب بازی هایی برای بازی بهشون بدید که بزرگ باشه و توی دهنشون جا نگیره.
هر روز خونه رو جارو برقی بکشین و مدام حواستون باشه که چیز هایی مثل سکه سنجاق گیره ی سر یا کلید روی زمین نباشه. تا زمانی که سینه خیز میره می تونید محدوده ای رو براش با بالش معین کنید که نتونه ازش خارج بشه. اما از وقتی چهار دست و پا رفتن رو شروع کرد باید یه سری کار های امنیتی رو انجام بدید. برای تمام پریز های برق باید محافظ بذارید. سیم های سیار هم باید بالا تر از قد بچه و دور از دسترسش باشه. یه سری قفل هست که می شه باهاشون در های کابینت و یخچال و ماشین ظرف شویی رو قفل کرد، تا برای باز کردنشون نیاز به فشار بیشتری باشه. از اون ها هم بهتره استفاده کنید. غذایی که روی گاز در حال آماده شدنه روی شعله های عقب بذارید تا دست کودکتون بهش نخوره.
یه چیز دیگه که خیلی مهمه برای گوشه های تیز میز ها محافظ های پلاستیکی گرد بذارید و دور مبل ها رو هم اگر گوشه دارن با کوسن بپوشونید تا بدن بچه زخم نشه اگه توی خونه پله دارید یا سکو هایی دارید که ترجیح می دید بچه نتونه ازش بالا و پایین بره یه سری نرده های سیار هست که می تونید با بستنش سر راهش مانع قرار بدید.
3- بازی کردن
وقتی نوزاد کوچیک تره خیلی به صدا واکنش نشون می ده. می تونید توی یه بطری مقداری نخود بندازید و درش رو محکم ببندید و تکون بدید. اگه می تونه غلت بزنه می تونه دنبال صدا بیاد. یه بازی دیگه قایم کردن عروسک پشت سرتونه که بعد از چند ثانیه از یه سمت خاص با گفتن دالی یه دفعه بیرون بیاد. بعد از چند بار که مثلا از سمت راست این کار رو کردید جهت رو عوض کنید تا براش تکراری نشه. یاد دادن اعضای بدن به نوزاد هم کار جالبیه که با دست گذاشتن روی اعضای بدنتون با سوال و جواب می تونید انجام بدید. مثلا دستم کو؟ ایناهاش. بعد همین مراحل رو با بدن خودش تکرار کنید.
زمانی که بزرگ تر شد بازی ها هم پیچیده تر می شن. مثلا یه عروسک رو توی یه کامیون پلاستیکی بذارید و به جلو هولش بدید. کم کم فرزندتون هم این کار رو یاد می گیره و انجام میده. یا عروسکی رو که دوست داره روی پاتون بذارید و نوازش کنید و براش شعر بخونید. بعد همین کار رو با نوزادتون انجام بدید تا روش بازی با عروسک رو یاد بگیره. آب بازی برای بچه ها خیلی جذابه. یه تشت رو پر از آب کنید و چند ماهی پلاستیکی توش بندازید و با هم بازی کنید.
یه توپ رو که صدا دار کردید به طرفش قل بدید و ازش بخواید اون هم همین کار رو انجام بده. جالبه یکی از پدر های نابینا می گفت چون ما نمی تونیم توپ رو مستقیم کنارش بندازیم مجبور می شه برای گرفتنش تلاش کنه و کم کم مهارتش در توپگیری خیلی خوب می شه.
اگر خونه حیاط داره یا یه پارک کوچیک محلی نزدیکتون هست یکی از راه ها خاک بازیه. خاک هایی در بازار هستن که مخصوص این کار هستن. روی یه حصیر مقداری خاک بریزید و با هم شکل های مختلف درست کنید.
برای یاد دادن رنگ ها پیشنهادی که شده بود برچسب زدن روی مداد رنگی یا ماژیک بود. روی یه ورق کاغذ رو با مداد آبی شکل های مختلف می کشید و با این کار رنگ آبی رو بهش یاد می دید.
مثلا رنگ آبی رو که به بچه نشون می دن چیز های دیگه ای هم که آبیه مثل آسمون رو هم نام می برن.
چیزی که به ذهن خودم رسید استفاده از بسته ی بیبی انیشتینه. یه سری کارت داره که اسامی رنگ ها و اشیا و حیوانات رو نوشته و شکلشون رو هم کشیده. مثلا می تونید ازش بخواید هواپیما رو بهتون بده. یا ازش بپرسید رنگ قرمز کجاست؟ اگه درست تشخیص داد تشویق بشه. این روز ها بچه ها خیلی با تبلت و موبایل سرگرم می شن. مثلا اگه یه شعر موزیکال رو براش پخش کنید تا مدتی سرش رو گرم می کنه و خیلی براش جذابه. البته به نظر من اگه براش تبلت شخصی بخرید کارتون آسون می شه. چون اگه موبایل خودتون رو در اختیارش بذارید هم باید تاکبک رو غیر فعال کنید هم یه سری از تنظیمات گوشی رو دست کاری می کنه.

کودکستان و مدرسه

1- آموزش و بازی
به نظر من سن شروع مهد برای کودک حد اکثر تا سن سه سالگی باشه خیلی بهتره. چون الان مهد ها یه سری برنامه های خوب آموزشی و بازی داره که باعث می شه ساعت های بیشتری بتونه بیرون بمونه و فعالیت داشته باشه.
برای یاد دادن الفبا به صورت بازی می شه از یه سری پازل های فومی استفاده کرد که شکل حروف الفبا رو دارن. با حفظ کردن شکل این پازل ها می شه یه تصویر کلی از حروف به بچه داد. من این ها رو تو ایران دیدم ولی نمی دونم تا چه حد کاربرد دارن. برای یاد دادن چراغ های راهنمایی باید از کودکتون بخواید نقش یه ماشین رو بازی کنه و با نشون دادن هر رنگ یه کار مشخص رو انجام بده. وایسته، آهسته حرکت کنه و گاز بده.
بازی بیست سوالی برای یاد دادن یه سری مفاهیم خیلی مفیده. مثل اسم یه حیوون، اشیا، شخصیت کارتونی و غیره.
یاد دادن اعداد رو هم می شه با شمارش یکی درمیون یا بازی هوپ برای بچه جا انداخت.
برای خوندن کتاب در کشور های پیشرفته والدین نابینا کتاب های بریل رو با عکس در اختیار دارن که موقع خوندن اون ها بچه بتونه عکس هاش رو نگاه کنه که این دیگه واقعا اینجا امکانش نیست.
اما استفاده از سی دی های همراه کتاب تا حدی مشکل رو حل می کنه.

2- گفتن حقیقت
توی این سن زمان گفتن حقیقت در مورد نابینایی به طور کامله. تا حالا حتما کودکتون تا حدی به تفاوت های شما با دیگران پی برده. اما وقتش رسیده که در این مورد شفاف سازی کنید. توضیح بدید که برای جبران ندیدن از شنیدن و لمس کردن استفاده می کنید. باید همون طوری این قضیه رو تشریح کنید که مایلید فرزندتون برای دوستاش بگه. لازم نیست زیاد وارد جزئیات بشید که خسته کننده بشه. بعضی ها توصیه کرده بودن که در حد سنش با خط بریل آشناش کنید. مثلا اسمش رو بنویسید و بهش نشون بدید. کمی که بزرگ تر بشه خودش هم می تونه نوشتن چند کلمه رو یاد بگیره.
3- انتخاب مدرسه ی مناسب و برقراری ارتباط سازنده
باید مدرسه ای انتخاب کنید که کارکنانش برخورد مناسبی با شما داشته باشن. شرکت مستمر در جلسات اولیا و مربیان بسیار می تونه توی برقراری ارتباط با پدر ها و مادر های دیگه موثر باشه. اگه بتونین دوست های فرزندتون رو به خونه دعوت کنید یا مثلا توی مدرسه براش جشن تولد بگیرید روی همکلاسی هاش تاثیر خیلی خوبی می ذاره. گذاشتن قرار های دسته جمعی برای بردن بچه ها به پارک یا رستوران یا باغ وحش ایده ای بود که اکثرا بهش پرداخته بودن و تاکید کرده بودن توی این قرار ها حتما مسئولیت هایی مثل هزینه سرویس یا تهیه ی غذا رو بپذیرید. این باعث می شه فرزندتون توی جمع احساس خوبی داشته باشه.
4- کلاس های فوق برنامه
فرستادن کودکتون به کلاس های فوق برنامه خیلی در رشد شخصیتیش موثره و اکثر بچه ها در این سن از این کلاس ها استفاده می کنن. کلاس های ورزشی می تونه باعث تخلیه ی انرژی کودک بشه و نیازش به تحرک رو تا حدی برطرف کنه.
5- کمک در درس ها
تهیه ی کتاب های درسی فرزندتون به بریل و مطالعه کردنشون از قبل بسیار توصیه شده. می تونید از معلمش بخواید تکالیف رو براتون ایمیل کنه یا با تلفن اطلاع بده.دقت بیشتری روی تکالیف فرزندتون داشته باشه و اگه مثلا توی املا ضعیف بود از معلم خصوصی برای یه مقطع کوتاه می شه کمک گرفت.
از کلاس سوم به بعد می تونه تکالیف رو بلند بخونه تا شما راهنماییش کنید. از روی کتاب های خودتون ازش درس بپرسید. من دیدم خیلی وقت ها معلم ها از والدین می خوان یه سری سوال از درس های مختلف در بیارن و براش بنویسن تا حل کنه. سوال ها رو براش تایپ کنید و پرینت بگیرید و بهش بدید. جدیدا یه سری تحقیق هم به بچه ها می دن که اینترنتی می شه انجام داد. تا جایی که می شه با ابتکار های مختلف باید به فرزندتون کمک کنید و جا هایی که واقعا راهی نیست کمک بگیرید.

سخن پایانی

این نکته رو باید بدونیم که هیچ کس کامل نیست. به عنوان یک پدر یا مادر نابینا باید اعتماد به نفس بالایی داشته باشید و بدونید که تنها شما هستید که مسئول تربیت فرزندتون هستید و هیچ کس حق دخالت بی مورد رو در این کار نداره. من حتی در یه سایت دیدم که یه خانم نابینا به عنوان پرستار کودک استخدام شده بود و از تجربیاتش می نوشت. پس نباید خودتون رو دست کم بگیرید.
داشتن مهارت های فردی شما رو توی چشم فرزندتون فردی قوی معرفی می کنه و ضعف هاتون رو کم رنگ می کنه. من چند اظهار نظر از بچه های والدین نابینا خوندم که می گفتن ما هیچ کمبودی نداشتیم و درست مثل هم سن و سالهامون بزرگ شدیم. جالب این جاست که خیلی تاکید داشتن که پدر یا مادر نابیناشون با وجود محدودیت هاش به خوبی از پس همه ی کار ها بر اومده و خیلی چیز ها ازش یاد گرفتن و بهش افتخار می کنن. نکته ی دیگه این بود که بهترین کار اینه که تا جایی که می شه مسئولیت های کودک مطابق با سنش انتخاب بشه. چون اگر ببینه پدر یا مادرش بهش نیاز دارن احساس بدی پیدا می کنه و حس می کنه پشتیبانی نداره.
روحیه ی خستگی ناپذیر و اراده ای آهنین لازمه تا بتونید حرف ها و احتمالا دلسوزی های دیگران رو تحمل کنید و کم نیارید.نه تنها باید با این مسایل بسیار با صبر و حوصله برخورد کنید بلکه باید از فرزندتون هم حمایت کنید و بهش دلگرمی بدید تا قدرت مقابله با این قبیل رفتار ها رو پیدا کنه.

۵۳ دیدگاه دربارهٔ «تکنیک های نگهداری از بچه برای نابینایان»

سلام خانم عظیمی . به نکته بسیار خوبی اشاره کردید. در باب این کار , آموزش بسیار کم داده شده. حتی بینا ها هم در خیلی از موارد به این آموزش ها نیاز مندند که این کار رو بزرگان خانواده به آنها راهنمایی میکنند. برای نابینا هم که کار دشوار تر هستش. مخصوصا که نوزاد باشد و قدرت کلام نداشته باشد. متاسفم اگر این خبر درست باشد اما یکی از شنیده هایم این بود که نوزادی را بهزیستی از والدین نابینا گرفته و پس از مدتی , که فرزند بزرگ تر شده , دوباره آن را به والدین اصلی باز گردانده . آیا شما اطلاعی در این مورد دارید؟
در باب این جور آموزش ها بسیار جا برای گفت و گو هست. ممنون از آموزش بسیار خوبتان

درود.
از خواندن این پست بسیار بسیار لذت بردم. واقعا این یکی از بهترین پستهایی بود که تا حالا در محله داشته ایم یعنی یک پست کاربردی و عملی.
بویژه اینکه خانم عظیمی گرامی به سایتها سر زده اند از تجربیات دیگران استفاده کرده اند و آنها را با شرایط ایران وفق داده اند.
آفرین و هزار درود بر شما باد بانوی پر تلاش و کوشا.
موفق و سربلند باشید همیشه.
بچه ها راستی قهوهخونه امشب و فردا رو یادتون نره. اونجام میخوایم درمورد یکی از چالشهای خودمون باهم صحبت کنیم.
خواهش میکنم در صورت امکان در این ۲۴ ساعت پست جدیدی به محله ارسال نشه تا اذهان فقط رو قهوه خونه متمرکز بشه. قهوه خونهشم رایگانه همهتون مهمون عمو هستید.

درود بر بانو محترم نویسنده پست حاضر
چند نکته
۱ وقتی که نوزاد شیرش را میل کرد باید برای آروغ گرفتن از او
نوزاد را برداشت و با زدن چند ضربه آرام به پشتش باد معده را توسط آروغ از دهان خارج کرد
۲ از یک وسیله نظارتی دوربین دار صحبت کردید
توضیح دهید یک نابینا به چه نحو میتواند از این وسیله استفاده کند
۳ فرمودید با لمس کردن میشود از ریختن شامپو به چشمان نوزاد جلوگیری کرد
توضیح دهید اگر نوزاد مشغول خوردن آب آلوده در وان بشود به چه نحو نابینا متوجه خواهد شد
۴ فرمودید به وقت سینه خیز نوزاد برای پیشگیری از خطرات, با قرار دادن بالش در اطراف او, مشکل را میتوان حل کرد
اما کارشناسان با ایجاد محدودیت حرکتی برای نوزادان مخالف هستند
زیرا معتقدند که این محدودیت حرکتی در آینده رفتاری فرزند تاثیر منفی خواهد داشت
۵ در قسمت آموزش رنگها به نوزاد
اگر میشود این مطلب را بیشتر توضیح دهید
لطفا با این پیش فرض که والدین این نوزاد هر دو نابینا, یا کم بینا باشند و نه در انگلیس بلکه در ایران زندگی میکنند پاسخ من را ارائه دهید
از بیان بعضی نکات دیگر چشم پوشی میکنم
اما سوال آقا مهدی که پرسیدند بهزیستی فرزند را از والدین گرفته است باید عرض کنم که این موضوع صحت دارد
تشکر از پست مفید شما و ای کاش این نوع آموزشها گسترش یابد
سپاس

با سلام

۱- کاملا درسته و به نکته خوبی اشاره کردید.
۲- ما از دوربینش نمیتونیم استفاده کنیم ولی این دستگاه یک میکروفون داره که به وسیله اون میتونیم صدای بچه رو بشنویم و موقعیتش رو تشخیص بدیم.
۳- دو تا سوال اینجا مطرح کردید. برای اولین سوال باید بگم وقتی سر نوزاد رو رو به عقب نگه داریم و آب رو بسیار آهسته از قسمت جلو به سمت عقب بریزیم شامپو به سمت صورتش نمیاد. علاوه بر این ترکیبات شامپو بچه جوری طراحی شده که اگر تصادفا وارد چشم بشه ایجاد سوزش نمیکنه.در مورد سوال دوم هم وقتی سر نوزاد رو با یک دست نگه داریم و ارتفاع آب توی وان کم باشه بچه نمیتونه از اون آب بخوره.
۴- محدود کردن حرکت نوزاد تنها برای زمان هاییه که برای خودمون کاری پیش بیاد و نمیتونیم مسیر حرکتش رو دنبال کنیم. همچنین میتونیم محدوده حرکتیش رو تا اونجایی که فضای خونه بهمون اجازه میده و خطری وجود نداره گسترش بدیم و فضای زیادی بین بالش ها براش درست کنیم.
۵- بسته های بیبی انیشتین به فارسی ترجمه شده و شامل تعداد زیادی کارت و سی دی آموزشی هست. روی هر کارت عکس حیوانات ، اشیا، رنگ ها و غیره وجود داره که میشه روی هر کدوم با بریل اسمش رو نوشت و مثلا رنگ قرمز رو برای بچه مدام تکرار کرد. همچنین سی دی هایی که همراه کارت هاست با نشون دادن فیلم و انیمیشن به صورت موزیکال و با توضیح صوتی شی یا رنگ مورد نظر رو بهش یاد میده.

با سپاس

سلام لیلا.
یکی از پستهای بسیار ارزشمند این محله همین پست بود.
این یه منبع بسیار عالی و ماندگار برای آموزش والدین نابیناست که من فکر میکنم که خیلی از آموزشهاش به درد والدین بینا هم بخوره.
خیلی برای تهیه این پست زحمت کشیدی که واقعا از شما ممنونم، خسته نباشید.

خانم عظیمی جا داره واقعا از شما تشکر کنم ولی نمیدونم چطوری. آخه تهیه و سازماندهی همچین پستی خیلی زمان میبره. نمیدونم چطوری تشکر کنم!
واقعا مرسی. واقعا این پست ماندگاری خواهد شد برای والدین نابینا چه الان چه آینده.
به خیلی از جواب هام و ابهام هام توی این پست، جواب داده شده بود. جالب بود.
چه خوب که امثال شما واسه پربار شدن محله هستید!

سلام. لطف دارید. خوشحالم که مورد پسندتون واقع شده. با این تحقیق به یه سری از پرسش های خودم هم پاسخ داده شد. ما با کمک هم دیگه می تونیم خیلی از چالش هایی که باهاش مواجهیم رو تا حد زیادی کم رنگ کنیم.

سلام لیلا جان
واقعاً زحمت کشیدی
کار بسیار بزرگی کردی عزیزم ممنون
یه چیزم من بگم وقتی کودک ۶ ۷ ساله شد میتونیم با نوشتن حروف روی موبایل به بچه حروف الفبا رو آموزش بدیم
حمام کردن بچه خیلی سخته ولی شدنیه
وقتی من سوم راهنمایی بودم به خاطر شاغل بودن مادرم بعد از مدرسه از خواهرم مراقبت میکردم خواهر تازه متولد شدمو به حمام میبردم و راحت بودم
از وان استفاده نمیکردم و تو محدوده ی آغوشم شستشوش میدادم وقتی که بزرگتر شد از تشت استفاده کردم
تا یه سالگی وقتی به حمام میبردمش خودم لباس داشتم و خیس نمیشدم تا راحت تر بتونم کنترلش کنم
نوزاد هیچ وقت نمیتونه از آب وانی که فقط تا شکمش پر شده بخوره وقتی یه کم بزرگتر شد شاید بتونه این کارو بکنه که من تشت رو پیشنهاد میکنم
کفش صدادار راه حل خوبیه برای کنترل کودک من ازش استفاده کردم ولی بچه خود به خود صدا دار هست و میشه راحت کنترلش کرد
خونه های آپارتمانی و جمع و جور برای کنترل بچه مناسبتر هستن
در کل اگه با حوصله باشیم میتونیم خیلی راحت بچه داری بکنیم چون خیلی لذت بخشه
باز اگه چیزی یادم افتاد میام
موفق باشی عزیزم

سلام واقعا مطالب خوبی بود من مجردم اما تجربه ی نگهداری از بچه را دارم یکی از مواردی که آزارم میداد دادن غضاهای آبکی به اونها بود که همیشه بعد از دادن غضا دست و صورتش را میشورم شاید نگهداری از بچه کار مشکلی به نظر بیاد اما ما کار های سخت تر از اینم انجام دادیم صدبار این پست خیلی مفید را لایک میکنم و باید همیشه یادمون باشه ما خودمون باورها را میسازیم تا بعد

سلام بر خانم عظیمی
از پست بسیار بسیار خوبتان تشکر میکنم خیلی خیلی خوب بود احسنت بر شما
فقط دو مورد:
آب بازی برای بچه ها خیلی جذابه. یه تشت رو پر از آب کنید و چند ماهی پلاستیکی توش بندازید و با هم بازی کنید.
این به نظرم یه مقدار خطر داره آخه من سراغ دارم که یه بچه در تشت افتاده بود و خفه شده بود.
دومی مورد: خاکبازیست که این را هم گزینه مناسبی برای سرگرمی بچه نمیدانم از آنجا که بچه در این سالها هر آنچه را به دست میاره, به طرف دهانش میبره.
باز هم از پست بسیار خوب شما تشکر میکنم
جسارتم را ببخش.موفق باشید

سلام بر شما.
۱. آب بازی برای بچه ی حدودا یه سال و نیم به بالاست. کنار تشت می شینه و ما هم کاملا مراقبشیم. اندازه ی تشت هم نباید زیاد بزرگ باشه که بچه بیفته توش.
۲. خاک بازی رو باید زمانی انجام بدیم که کودک به سنی رسیده باشه که چیزی توی دهنش نذاره. ممنونم از نظرتون.

شلا،لا،لا،لااااااآاااا،م،ی،که،خوبی لیلا جونم،اول اینکه از گذاشتن این مطلب فوق العاده مفید و لازم ازت میتشکرم شدید شدید،بعد اینکه یه قسمت نوشته بود که اول سر بچه رو بشوریم بعد تنش رو که به نظر من و طبق تجربه ای که دارم بهتره اول کار شست و شوی بدن نوزاد تموم بشه بعد بریم و در نهایت سر بچه رو بشوریم،چون اونطوری که اون بالا نوشته شده امکان این که در تنفس نوزاد خلل ایجاد بشه هست نانازم،خیییلیی به نکات مفید و لازم و ضروری اشاره شده بود،میسی بینهایتتا،این یک پست فوق العاده بود،البته هرچند که ماها تجربه بزرگ کردن بچه رو داشته باشیم باز هم برخی از این نکات لازم رو نمیدونیم و با خوندن اینجور مطالب میزان اطلاعاتی که باید به دست بیاریم رو میاریم،بازم میسی بینهایتتا گیگیلی من،بوس بوس بوس ،خدافسی

سلام ملیسا جان. از لطفت ممنونم. روش های خیلی مختلفی برای حمام کردن نوزاد هست. این روش هم که شما نوشتی رو خیلی ها انجام می دن. اما من منظورت رو از به وجود اومدن اشکال تنفسی متوجه نشدم. اگه واضح تر توضیح بدی ممنون می شم.

سلام خانم عظیمی
بسیار عالی بود
واما در مورد جوراب ها پیشنهاد من اینه : در وسایل خیاطی چند نوع نخ با ضخامتهای مختلف داشته باشیم ( من ی روز رفتم کاموا فروشی و انواع نخهایی رو خریدم که از نظر لامسه متفاوت بودن تا بزرگمهر بتونه اونا رو تشخیص بده چند مدل خریدم و چون برای کوک زدن روی لباس یا جوراب نخ زیادی استفاده نمیشه برای سالها کافی هستن) وقتی جوراب خریدیم قسمت بالای جفت اول رو چند کوک بزنیم. حالا جوراب دوم که رنگ دیگه است از نخی با ضخامت متفاوت استفاده میکنیم یا مثلاً نخهایی که کرک دار هستن و موقع استفاده اول نخ کوک شده را لمس میکنیم تا مطمئن شیم مشابه هستن. البته اگه بچه بخواد از جوراب شورت استفاده کنه این روش جالب نیست چون نخ دیده میشه ولی برای جورابای زمستونی که با شلوار پوشیده میشن خوبه.
در مورد لباسهایی هم که باید ست باشند میشه از انواع دکمه ها استفاده کرد یعنی دکمه های لباسهای قدیمی رو جدا کرد و در وسایل خیاطی نگه داشت، ۲ دکمه ی مشابه رو به دو بخش پایینی بلوز و شلوار دوخت تا وقتی از ماشین لباسشویی در میاد باز هم از روی نوع دکمه ای که ما بعنوان نشونه گذاشتیم بشه تشخیص داد گذاشتن علامتهای دوختنی شاید بهتر باشه. این روش برای لباسهایی لازمه که نشونه ندارن وگرنه خیلی از لباسهای بچه ها یک طرح و شکل هم جنس روی بلوز و شلوار هست
مثل همیشه عالی نوشته بودین و باز هم تشکر پیروز باشید

منظورم اینه که اگه اول سرش شسته بشه تا ما بخواییم بدنشو بشوریم و تموم بشیم بچه اذیتش میشه اما نه اگه اول بدن و بعد سرش رو بشوریم بعد از اینکه شست و شوی سر نوزاد تموم بشه دیگه ما کار خاثی تو حمام نداریم و نوزاد رو از اون محیط که حالا اگه چند درصد تو بینی یا دهنش آب رفته باشه دیگه دور میکنیم و با نگه داشتن نوزاد تو حمام که ما بخواییم اول سرشو بشوریم آبی که اگه داخل بینی یا دهنش رفته باشه این باعث اذیت کردن در تنفسش میشه و واقعا خطرناکه گیگیلی من…

حرفت رو قبول دارم. این جوری نوزاد راحت تره. ولی به نظر من زمانی که برای خشک کردن سرش صرف می کنی باعث می شه اگه آب توی دهان و بینیش رفته متوجه بشی و فرصت بدی تا خارج بشه و مشکلی توی تنفسش به وجود نمیاد. خیلی ازت ممنونم که کمک کردی تا این پست مفید تر بشه.

بچه ها منم مدتی پیش مدت کوتاهی را با یکی از دوستام تو خونش بودم. دوستم یه ماشین لباسشویی داشت که دوتایی لباسامونو میریختیم توش و میشستیم. یه بار حس کردم که لباسامون قاطی شده اند و تشخیصشون برامون سخته منظورم لباسهای زیره که مثل همند. بار دومی که باز میخواستم پیش دوستم برم از دخترم خواستم که نشونه ای به لباسای زیرم بذاره تا اتفاق قبلی پیش نیاد اونم از دانه های یک تسبیح استفاده کرد و به سمت داخل لباسا دوخت. این باعث شد که دیگه اون اتفاق پیش نیاد و من یا دوستم استرس قاطی شدن لباسا رو نداشته باشیم.
شرایط خودش راهنمایی میکنه که برای حل یه مشکل چه باید کرد.
اما درمورد بچه داری بنظرم باید دخترای نابینا بطور عملی آموزش ببینند. هم در خانواده ها و هم در مراکز توانبخشی. برای بعضی از کارها باید از قبل آمادگیهایی در افراد به وجود بیاد یکی از مهمترین آنها که در روز چندین نوبت مادران باید به آن بپردازند تر و خشک کردن زیر بچه است. فکر کنم مامی کردن خود روشها و قلق هایی داره که از قبل باید به دختران آموخت.
همچنین باید دختران و مادران نابینا بطور عملی بیاموزند و تمرین کنند که مثلا از برخورد دستشون با مدفوع حالشون به هم نخوره. چون گاه باید شلی یا سفتی مدفوع را چک کرد.
این کار از همه کارها مهمتر است چون کارهایی مثل حمام را کمتر انجام میدهند و فوقش میشود از یک زن باتجربه کمک گرفت ولی تر و خشک کردن و شستن پاهای بچه بعد از دفع در طول شبانه روز بارها و بارها اتفاق می افته.

سلام لیلا جون جداً پست جالب و مفید و همه جوره عالیی هستش…..
خب من تقریباً سه ماه و اندی هست که خاله شدم و الآن یه ترنم گل گلاب خوشکل ناناز مگولی داریم…..
تا قبل از ترنم که خب کلاً بچه دوست نداشتم ولی الآن حسااابی بچه دوست شدم اونم چطور …..
یه چندتایی مشکل هست که من باهاشون مواجهم مثلاً وقتی ترنم خیلی گریه می کنه نمی‌تونم راحت پستونکش رو دهنش بذارم، چون باید یه طوری جلوی دهنش قرار بدم که خودش بگیره و در حال گریه هم که هی این ور و اون ور میشه با انگشت هم که دهنش رو پیدا کنم و پستونک رو بذارم دهنش این طوری قبول نمی کنه و ماجرا بدتر می‌شه ….
گاهی مثلاً یه تار مو داخل دهن بچه رفته یا به دستش یا سورتش هست خب در این موارد من نمی بینم اون مو رو که بگیرمش و …..
دیگه در مورد حمام هم که خود خواهرم که بیناست تنهایی جرأت انجامش رو نداره پس اگه مادران نابینا هم در این مواقع کمک بگیرند دلیل بر ناتوانی و وابسته بودن اونها نیست ….. شکلک نقش مامانبزرگها در نگهداری از بچه ها و کمک به مادر خیلی به سزا هست …..
یکی از دوستای من یه دستبند زنگوله ای شکل خیلی خوشکل برا بچه اش خریده بود که میشه از اون هم برای تشخیص مکان بچه استفاده کرد، من پابندهای مشابه رو هم دیدم که اونها هم قابل استفاده هستند…. ولی مثلاً اگر بچه جایی خوابش برده باشه اون وقت باید چی کار کرد آیا؟
راستی با شکلک در اوردن برای بچه هم می‌ش باهاش بازی کرد و هم بهش مهارت های مختلف رو یاد داد شکلک ترنم ما اگه زبونت رو در بیاری زبونش رو در میاره و وقتی باهاش صحبت می کنیم سعی می کنه حالت دهنش رو مثل ما تغییر بده تا بتونه حرف بزنه …. صدای قناری و جیک جیک رو که کلاً عاشقه خیییلی ….. خب رقصیدن رو هم دوست داره یعنی با تمام دقت به حرکات نگاه می کنه و حتی اگه در حال گریه باشه از این حرکات خوشش میاد و ساکت میشه … پس رقصیدن برای بچه رو هم یادتون باشه خخخ…..

سلام. از اینکه تجریبیاتت رو اینجا نوشتی واقعا ازت ممنونم. خب در اینجور موارد می شه از روش های دیگه ای برای آروم کردن نوزاد استفاده کرد. این بستگی به تجربه و خلاقیت افراد برای پیدا کردن راه های جدید داره.

سلام
به طور قطع, فراگیری مهارت های زندگی از ضروریترین نیاز های نابینایان است و بهترین و تاثیر گذار ترین این نوع آموزش ها, توسط خود نابینایان انجام می گیرد.
امید است این آموزش ها, به ارتقا جایگاه و نیز استقلال بیشتر نابینایان منجر شود.
با سپاس فراوان
پیوسته پیروز و پایدار باشید.

سلام لیلا جان خیلی عالی بود یعنی از عالی هم یه چیز اون طرف تر کاش آدرس این سایت یا کتابی که این مطالب رو برداشتید رو مینوشتی ممنون از پست های کاملا کاربردیت من با ایکه بیناییم بد نیست فقط از یه مرحله اش میترسم این که دارو با سرنگ اگه با قاشق بدم میریزه رو لباسش ولی اگه با سرنگ هم باشه میترسم بچه رو خب خفه بشه ولی هزاران هزار بار تشکر برای پستت

پاسخ دادن به لیلا عظیمی لغو پاسخ