سلام,
این که نابینا باشی یه درده, و اینکه نتونی هرجا دلت خواست بری, هر کاری دلت خواست انجام بدی, مثل یه فرد بینا به تنهایی و بدون دغدغه فکری و روحی بری این طرف و اون طرف هم هزااار درده,
حالا هرچقدر هم من عصا زدن بلد باشم, هرچند جهت یابیم بیست باشه, هرچقدر که من روابط اجتماعی بالایی داشته باشم, هرچقدر هم که من خوش تیپ و خوش برخورد باشم, آخرش …. .. من امروز قرار بود برم یه معرفی نامه از یه نفر بگیرم, لباس پوشیدم و از اونجایی که به این باور رسیدم قول و قرارهای ما و کارهای ما همیشه یه جاش میلنگه زنگ زدم به طرف, که مطمئن بشم برم … نرم … نامه رو گرفته … نگرفته …. خدا رو شکر بدون نامه حل و فصل شده بود, و نیازی نبود من برم … دستش هم درد نکنه, ولی خب من وقتی لباس میپوشم خیلی حس بدی پیدا میکنم که کاری که باید میرفتم بیرون انجامش میدادم, کنسل بشه, … پرانتز باز …من دو سه روزه عجیب احساس دپرسی بهم دست داده, خیلی نیاز به یه تفریح با حال دارم, به خصوص اگه میشد تنهای تنها باشم, پرانتز بسته,
هیچی دیگه تلفن رو قطع کردم و نشستم روی مبل, …. خب فهمیدین که ما مبل داریم, … هیچی دیگه اینقدر فکر کردم کجا برم یه کم روح و روانم آروم بشه, هیشجا به ذهنم نرسید, هیشکی هم حاضر نشد بیاد, هر کسی به نحوی کار و زندگی داشت, .. هیچی دیگه … دارم فکر میکنم چرا یه جایی نباید باشه که ما بدون دغدغه بتونیم بریم؟ بازم فکر کنم اگه مذکر بودم راحتتر بودم, مثلا فکر کن .. من برم تنهایی پارک … تازه داشتم یه سری افکارمو بلند بلند هم میگفتم .. به خواهرم میگم فکر کن مثلا من برم سینما …. چقدر همه میخندن … دیگه رودرباسی که نداریم … ضایعست دیگه … اگه دلیل قانع کننده ای برای ردش دارین بنویسین … یکی دوتا امام زاده هم بلد بودم ولی حس اونجاها نبود … تازه همه امام زاده رو ول میکنن میان دور من التماس دعا میگن, یه ذره آدم نمیتونه تنها باشه, به سرم زد برم بازار … ولی که چییی … مثلا اجناس رو مگه من میبینم که لذت ببرم ازشون … حد اقل اگه صبح بود میرفتم بانک کارتمو که تمدید شده بود رو میگرفتم یا کتاب خونه ای جایی …. خلاصه که به این نتیجه رسیدم …. بی خیال نتیجش با شما … البته خیلی کار انجام نداده دارما ولی … حوصله انجام اونا رو هم ندارم … مامانم گفت بیا بریم خونه ی خاله و … آخه از تو خونه برم تو خونه … بعدشم بشینم که چی بگم من آخه … کاشکی میشد تنهایی میرفتم یه مسافرت … مامانم میگفت برو مشهد .. البته که خب جدی نمیگفت … امیدوارم دپرسیم واگیردار نبوده باشه,
*****گیرم به فال نیک بگیرم بهار را

چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟

تقویم چار فصل دلم را ورق زدم

آن برگهای سبزِ سرآغاز سال کو؟****