سلام دوستان.
خب تعطیلات عید هم به سرعت سپری شد و همه چیز داره به روال عادی بر می گرده. تنها چیزی که می مونه خاطره ها هستن که به این راحتی از ذهن پاک نمی شن. هدف من از ثبت این خاطره شریک کردن شما در روز های خوبی هست که گذروندم و تجربیاتی که شاید خوندنش خالی از لطف نباشه.
اگه بخوام به طور کلی راجع به تعطیلات بگم امسال تا روز نهم به دلیل پروژه ای که باید اردیبهشت ماه تحویل بدم بیشتر توی خونه گذشت و بیرون رفتنم به دید و بازدید های هر ساله محدود شد که البته لطف خودش رو داشت. اما از روز دهم تصمیم گرفتم کمی استراحت به خودم بدم و خوش بگذرونم. بعد از مشورت با همسرم تصمیم گرفتیم یه سفر به شهرستان گناوه داشته باشیم که یکی از شهر های ساحلی استان بوشهره. بقیه ی روز به آماده کردن ماشین و وسایل گذشت. صبح روز یازدهم فروردین راه افتادیم. خوشبختانه مسیر خیلی شلوغ نبود و از اهواز تا اونجا رو چهار ساعته رفتیم. ما همیشه برای ماشین یه گلچین شاد درست می کنیم که آهنگ هاش رو با وسواس زیاد انتخاب می کنیم. واسه همین توی مسیر خیلی خوش گذشت. وقتی رسیدیم متوجه شدیم که شهر خیلی شلوغه و جمعیت زیادی مثل ما اومدن تا یکی دو روز اونجا باشن. اولین کاری که کردیم دنبال یه هتل خوب گشتیم که بر خلاف انتظارمون خیلی زود پیدا شد. وسایل رو جا به جا کردیم و دو سه ساعتی استراحت کردیم تا سر حال بیایم.
عصر رفتیم بازار. باید بگم بازار گناوه یکی از معروف ترین بازار های جنوبه و قیمت اجناسش نسبت به جا های دیگه ارزون تره. من بار قبل که به این شهر اومده بودم از خریدم راضی بودم ولی امسال توی بازار جای سوزن انداختن نبود. طوری که حتی برای راه رفتن هم خیلی باید احتیاط می کردیم . دم هر مغازه ای یه صف طویل تشکیل شده بود . من در این موارد انگیزه ام رو برای خرید کاملا از دست می دم چون دوست دارم از خریدم لذت ببرم. ولی خوشبختانه هوا خیلی خوب بود و بادی که می وزید مانع گرم شدن هوا می شد. نتیجه ی خرید ما یه آچار همه کاره برای همسرم و یه آب مرکبات گیر برای من بود که متاسفانه هنوز فرصت نشده باهاش کار کنم. بعد از بازار رفتیم ساحل. دیدن اون همه آدم که شاد بودن و از هوای خنک و دیدن دریا لذت می بردن آدم رو به وجد می آورد یه عده کنار دریا ترقه می زدن، یه عده آهنگ گذاشته بودن و دست می زدن. کلا فضای خیلی خوبی بود. ما همون جا شام خوردیم و دو سه تا عکس گرفتیم و برگشتیم هتل. اما فرداش خیلی مهیج تر بود. بلافاصله بعد از صبحانه به یکی از تفریحگاه های ساحلی رفتیم. سوار یه قایق تفریحی شدیم که حدودا 10 نفر ظرفیت داشت. برای حفظ امنیت هم پوشیدن جلیقه ی نجات اجباری بود. من توی رودخونه سوار قایق شده بودم اما قایق سواری توی دریا خیلی متفاوت بود. بعضی وقت ها امواج قایق رو کمی به چپ و راست متمایل می کرد که هیجان خاصی داشت و باعث می شد بیشتر کسایی که توی قایق بودن جیغ بکشن. چون سرعت زیاد بود باد خیلی تند می وزید که من رو حسابی سر کیف اورد. تجربه ی جالب دیگه ای که برای اولین بار در زندگی باهاش مواجه شدم، اسب سواری بود. دو تا اسب کاملا تربیت شده رو آورده بودن اونجا و از هر کس که می خواست سوار بشه مبلغی می گرفتن.
بدن اسب از موی خیلی خیلی نرمی پوشیده شده و به جرات می تونم بگم یکی از قشنگ ترین حیواناتی بود که من تا حالا دیدم. برای کسایی که دوست دارن سوار اسب بشن تجربه ی خودم رو می نویسم تا قبل از این کار ازش ذهنیت داشته باشن. ارتفاع زین اسب از سطح زمین حدود یک متر و نیم بود. برای سوار شدن باید یکی از پاهاتون رو روی رکاب بذارید و وزنتون رو روی اون بندازید و دو طرف زین اسب رو محکم بگیرید و خودتون رو بالا بکشید. وقتی اسب راه افتاد هم باید قسمت جلوی زین رو محکم بگیرید که تعادلتون به هم نخوره. اسب هایی که برای این کار اختصاص می دن معمولا خیلی رام هستن و آروم حرکت می کنن. افسارشون هم دست کسیه که تجربه ی زیادی تو این کار داره. برای پیاده شدن هم باز باید یه پا تون رو روی رکاب بذارید و پای دیگه رو از قسمت عقب پایین بیارید. اگه پاتون به زمین نمی رسه از روی رکاب پایین بپرید.
بعد از خوردن ناهار یک ساعتی رو رفتیم توی دریا و حسابی آبتنی کردیم. من عاشق آبم و از سن 7 سالگی بهترین تفریحم رفتن به رودخونه بود. بعد از یه استراحت کوتاه به سمت اهواز حرکت کردیم و به این ترتیب سفر دو روزه ی ما هم به پایان رسید. توی راه برگشت یه سری آلو جنگلی و آلبالو خشکه خریدیم و من حسابی عیشم کامل شد. خب امیدوارم از خوندن سفر نامه ی من لذت برده باشید .