سلام دوستان
بالاخره منم اومدم
اومدم تا از ترانه بگیم و بشنویم
از ترانه و موسیقی با هم حرف بزنیم و ترانه ها رو به نقد بکشیم تا در کنار هم یاد بگیریم
برای شروع با یه ترانه از خودم به نام آرزو خدمت رسیدم تا شما هم منو راه نمایی کنید تا بتونم هر چه بهتر در خدمت باشم و اما ترانه

یه توپ پلاستیکی تیر دروازه حلب

کاپیتان داد می کشید بچّه ها نیاین عقب

تو بازی زخمی می شد پا هامون به راحتی

آخه رو سنگ و لاخا میدوییدیم پا پتی

داور بازی می شد وقت دعوا دس به کار

کوچه عاصی می شد از این همه داد و هوار

کثیف و پاره می شد تو بازی لباسمون

داد مادرا می رف از ما ها به آسمون

بازی که تموم می شد فکر مشق شب بودیم

تو نوشتن اونا همیشه عقب بودیم

می نوشتیم همه شو فردا توی مدرسه

هی می گفتیم ای خدا که معلم نرسه
مشقامون تموم نبود که معلممیومد

به ما ها که می رسید پس گردنی می زد

زنگ خونه که می خورد انگاری می گف بورو

تا که زوتّر برسی بشینی پای زورو

خلاصه قصه ی ما این جوری بود و گذشت

بچگی شد آرزو ولی حیف که بر نگشت

خلاصه قصه ی ما این جوری بود و گذشت

بچگی شد آرزو ولی حیف که بر نگشت.