ضمن درود فراوان و عرض ادب! من دوباره آمدم با یک خاطره از چهارده فروردین نود و چهار، جونم براتون بگه که: تور گردش گری نجف آباد تعطیلات نوروزی را با یک یا دو اتوبوس رایگان از باغ ملی از ساعت 8 صبح شروع میشد و تا ساعت 12 ظهر پایان مییافت، این تور گردش گری جمعه 14 فروردین آخرین برنامه اش را اجرا کرد که خانواده ی خانم بنده هم در آن حضور داشتند و قرار شد من به رانندگی روح الله با دوچرخه دو نفره اتوبوسها را همراهی کنیم و جهانگرد یا ایران گرد و توریست قابلی باشیم، ساعت هشت صبح روح الله خانمها و بچه ها را با ماشینش به باغ ملی برد و برگشت و من هم دوچرخه را که روز سیزده به در گِلی و کثیف شده بود با شلنگ آب شستمش، وقتی روح الله آمد لباس پوشیدم و سوار دوچرخه شدیم و با سرعت به باغ ملی یعنی مرکز شهر رفتیم و متوجه شدیم که اتوبوس ها رفته اند و ما دیر رسیدیم، من به موبایل جواد زنگ زدم و پرسیدم کجا هستید و جواب گرفتم رو به روی شهر شادی به سمت باغ بانوان میرویم، دوباره حرکت کردیم و با سرعت خود را به شهر شادی رساندیم که جواد زنگ زد و گفت: ما میدان باغ بانوان را دور زدیم و سمت شهدا ایستاده ایم و پس از فاتحه به سمت خیابان دلگشا حرکت میکنیم، ما حدود یک کیلومتر راه داشتیم که به اتوبوس ها برسیم که پارتی بازی کردیم و دوچرخه را از وسط بولوار بلندش کردیم و به آن طرف خیابان رفتیم و دوباره برگشتیم که اتوبوس ها از ما جلو زدند و ما با سرعت رکاب زدیم تا به رو به روی خیابان دلگشا رسیدیم و یک کیلومتر جلوتر اتوبوس ها در حال دور زدن میدان بودند که ما دوچرخه را از وسط بولوار عبور دادیم و دوباره پشت سر اتوبوس ها در خیابان دلگشا به رانندگی پرداختیم، حالا به اولین آثار باستانی که آب انبار خارون بود رسیدیم و یکی از رانندگان اتوبوس به استقبال ما آمد و گفت: جهانگرد هستید؟ که من با خنده و نفس زنان گفتم: ایران گرد یا نجف آباد گرد هستیم، پس از چند دقیقه توقف بلوار ولی عصر را ادامه دادیم و به بلوار بهارستان وارد شدیم که اتوبوس ها از ما جلو زدند و به هفت برج یا ارگ شیخ بهایی رسیدیم و با اجازه ی نگهبان دوچرخه را داخل بردیم و کناری پارک کردیم و رفتیم که آب پیدا کنیم و بخوریم تا از تشنگی نمیریم که آقایی جلو ما را گرفت و گفت: این دوچرخه از شماست؟ جواب دادم بله با اجازه نگهبان آوردیم داخل… خلاصه بگو مگو بین ما شروع شد و نگهبان داخلی گفت اینجا شلوغ میشه و این دوچرخه نباید اینجا باشه و اگر نبریش بیرون من میبرمش انبار و قفلش میکنم، سپس به سمت دوچرخه رفت و وقتی فرمونش را گرفت و حرکت کرد با تعجب گفت: چرا این دوچرخه این شکلی است؟ من گفتم این دوچرخه ی توریستیه و باید اینجا باشه تا بازدید کنندگان باهاش عکس بگیرند و او قبول کرد و نشانی آب سرد کن را داد و ما رفتیم آب خوردیم، سپس با خانواده ها به چایخانه رفتیم و چایی به خوردیم و دوباره به راه افتادیم تا به خانه ی مهر پرور رسیدیم که خانه ای بسیار قدیمی بود و وسایلی قدیمی در آن وجود داشت که من بعضی از آنها را کور مالی یعنی لمس کردم، پس از بازدید به سمت خانه ی لطفی حرکت کردیم و آنجا را هم با وسایلش لمسیدم سپس اتوبوسها به سمت مرکز شهر رفتند: اما من با روح الله به سمت پارک کوهستان رفتیم تا بیشتر دوچرخه سواری کنیم، موقع بازگشت من یک فالوده با آبلیمو خوردم و ساعت سیزده بود که به نزدیک خانه رسیدیم و به بستنی فروشی دیگری رسیدیم و من یک کیلو فالوده و نیم کیلو بستنی خریدم و به خانه بردم و جای دوستان خالی یه دلی از عزا در آوردم سپس ناهار خوردیم و خوابیدیم، شب بود که خواهرم با ید الله به دیدن ما آمدند و من با ید الله با دوچرخه بیرون رفتیم و پس از چهل دقیقه رکاب زدن به خانه برگشتیم،این بود اتفاقاتی که روز چهاردهم برای من خاطره انگیز شد، دوستانی که به نجف آباد سفر میکنند میتوانند از آثار باستانی دیدن کنند و اشیا و لوازم قدیمی زندگی و کشاورزی را لمس کنند و لذت ببرند!