سلام بچه ها.
من فکر کنم علی دوست داره از طریق این پست نظر دیگر بچه ها و اعضای اردو درباره خودش رو بدونه. پس بهتره که مستقیم سر اصل مطلب بریم و بهش بگیم که آیا از کارها و رفتارهاش راضی هستیم یا نه؟ البته شایدا مطمئن نیستماا.

درود بر دو علی بزرگوار.
اول به علی همشهری خودم میگم که دوست عزیز این چه حرفیه. چرا فکر میکنی که کسی از دستت ناراحت شده. اصلا اینطور نیست. همه دوستت داریم و برایت احترام قائلیم. پس خواهش میکنم دیگه از این حرفها نزن و از این تصمیمها نگیر. که ما همه تکمیل کننده همیم. و اما به علی کریمی هم عرض میکنم که پسر خوب تو هم اشتباه میکنی. فکر نمیکنم کسی ازت رنجیده باشه. شاید از برخی رفتارهات بعضیا دلگیر شده باشند و خب اینم ناشی از عدم شناخت از خلق و خوی تو ناشی میشه. شاید در ارتباطها و اردوهای بعدی با شناختی که ازت پیدا کرده اند بهتر و بیشتر باهات مانوس بشند. ولی به هر حال این تجمعات و مسافرتها برای اینه که ظرفیت و تحمل مون را بالا ببریم. به نظر من هنر اینه که بتونیم هر کس را با ویژگیهایی که داره دوست داشته باشیم. قطعا همه ی آدمها مثل هم نیستند. باید سعی کنیم از اشتباهات و اشکالات احتمالی درس بگیریم ولی نه اینکه صورت مسئله را پاک کنیم و بگوییم که ما دیگر نیستیم و دیگر نخواهیم آمد.
علی کریمی می گوید که در جمع بیناهای زیادی بوده و شوخیهای زیادی بین آنها رد و بدل میشود و ظاهرا ایشان هم از آنان تقلید کرده یا یاد گرفته که باید اینگونه شوخی کند سر به سر بگذارد و حتی شوخی فیزیکی کند که خب البته شاید اینطور باشد و شاید اگر تعدادی جوان دور هم جمع شوند خیلی شوخیها بکنند ولی ما باید به موقعیت خودمون توجه داشته باشیم که بیشتر از افراد بینا زیر ذره بین هستیم. و همچنین دوستانی هستند که از شوخی زیاد یا شوخیهای فیزیکی خوششان نمیآید. خلاصه اگر عبرت بگیریم و اگر این فرصتها را غنیمت شمرده به نوعی کلاس آموزش تبدیل کنیم آن وقت است که هرگز از بودن در جمع نمیرنجیم بلکه سعی میکنیم نقاط ضعفمان را برطرف نماییم.
پس از تو هم علی کریمی میخواهم که دیگر از این حرفها نزنی بلکه با رویکرد بهتر و جدیدتری در بین دوستان و همنوعانت قرار بگیری.
ولی خب هیچ چیز یک دستش خوب نیست و قشنگی روابط انسانی به همین فراز و نشیبهاست به همین افت و خیزهاست.
من هم از عدسی خوشقلب محله بخاطر کمک به برپایی این اردو کمال تشکر را دارم و همچنین از خانواده ی محترمش که حقیقتا کم نگذاشتند بویژه خواهران مهربانش که چون شمع گرمی بخش محفل و اردوی ما بودند.
فقط کاش میتوانستیم همسر محترم ایشان را هم زیارت کنیم و از زحمات وارد شده به ایشان هم تشکر و قدردانی نماییم.
یادم نمیره که صبح ۵شنبه وقتی از خواب بیدار شدیم و عدسی داشت به امورات رسیدگی میکرد یهو علی کریمی گفت که یکی یه قابلمه بیاره که باهاش تنبک بزنم و عدسی که سرش خییلییی شلوغ بود تو اون هیری ویری یه قابلمه در اختیار علی گذاشت و گفت که هرچی میخوای تنبک بزن.
بعله یه اینجور آدمیه این عدسی. یعنی موقع کار و فعالیت هم از درخواست دوستش باز نمیمونه و سعی میکنه اجابتش کنه.
خلاصه بازم و هزاران بار دیگر تشکر و ممنون.
نظرات بیشتر را در پستی خواهم نوشت که به گزارش مفصل این اردو اختصاص خواهد داشت.