خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

دوست

معجزه یعنی وقتی که غرق در زندگی، افکار، دغدغه ها و گرفتاریهای خودت هستی…..

کسی آرام می آید……
آن گوشه ی قلبت می نشیند……
بی هوا ساکن دلت میشود…
و بی توقع سر و سامانش می دهد…

بودنش مثل یک گرمای دلپذیر است….
وسط یخبندان زندگی….

دوست عجب امنیت خوبی است!!!!!

میتوانی با او خودت باشی…..
میتوانی دردهایت را هر چقدر گران…
بی خجالت با او در میان بگذاری….

از عاشقی هایت بگویی…..
از حماقت هایت بگویی…

دوست، انتخاب آزاد ماست….
دوست، از هر نسبتی مبراست…
دوست، معذوریت یا عادت و عرف نیست…

دوست، سایه گاه آرامیست….
تا خستگی هایت را با او به در کنی….

دوست، عجب نعمتی است!!!

۱۴ دیدگاه دربارهٔ «دوست»

سلام.چه دوران خوشیست که در اوج تنهایی و اندوه هدیه زیبای خداوند یعنی دوست به تو شادی و زیستن را نهیب می زند.هم او که تو را از دنیای تاریک و غبارآلود به روشنایی سوق می دهد.دوستی که مرا باور بودن وایستادن بخشید.دوستی که خشمش چون شهد شیرین است و لبخندش آبی ترین حقیقت.دوستی که توانم را دید و ضعفی ندید.یا که ضعف هایم را دید و ندیده گرفت.دوستی که مرا به خودباوری رساند و حالا خوشحالم که زمانی بود و چنین روزگاری حقیقت داشت.مرسی احسان که باعث شدی یه چند سطری هر چند نه به زیبایی مطلب تو اما همین جملات بداهه رو برای دوستای خوبم بنویسم.امیدوارم همیشه همینطوری فعال و با احساس بمونی.پستت رو خیلی می پسندم.خیلی حالمو خوب کرد.

دیدگاهتان را بنویسید