به نام دوست ترین دوست الله جانم!
سلام هم محله ای ها این اولین پند آموز محله س و هر کدوم دلتون خواست می تونین دو یا سه و شماره های بعدشو بزنین پند آموز من اسمش اینه برای ان که باید باشد و نیست پند آموز اومده تا ما تجربیاتمونو و یا تجربیاتی رو که از زندگی اطرافیانمون داریم رو مبهم بنویسیم ولی صریح احساسمونو دربارش بیان کنیم پند آموز جایی نیست که در موردش کنجکاوی کنیم و بپرسیم چی شد و چرا جاییه که می نویسیم با فلان تجربه چطوری کنار اومدم و حالا احساسم چیه پس منتظر قضاوت تون تو کامنتا هستم که اگه شما جای من بودی یا همچین تجربه ای داشتی چیکار می کردی:
برای آن که باید باشد و نیست می نویسم برای تویی که قرار بود باشی و همیشه باشی باشی تا تنهایی هایم را کول کنی باشی تا چالش هایم را به چالش عمیق بکشی و باشی تا اشک هایم مسیر رفته را باز گردند تا دوباره زودگذر بودن دنیا را فراموش کنم و تا دوباره معنی ماندن ها را باور کنم !برای تو می نویسم که به سرعت نور آمدی و به اعماق تیره ترین جای قلبم نفوذ کردی و ناشناخته های قلبم را با تو شناختم .آمدی و همه ی خزان ها برایم جعبه ای پر از مداد رنگی شد. تو آمدی تا باورهای کهنه بروند و باورهای تازه به فریب لحظه ها بپردازند و حالی نو در افتد و جهان با همه ی کوچکیش ! برایم بزرگ شود آخر جمع تو به اضافه ی دنیا فرمولی شگفت انگیز بود تو دنیایم را به توان رساندی و شب زدگیم را خورشید بخشیدی اینه که سخت شد برایم که به یاد بیاورم که قبل از تو زیستنم چطوری بود من خودِ بی توام را یادم رفته بود و درست آن لحظه ناگهان پرده ها کنار رفت و نقاب از روی زندگی افتاد و من باور کردم که حق با تمام ناباوری هایم بود من باورم را بر مبنای حضور لحظه ایت،، تحریر کرده بودم و معنای این نیز بگذرد را به دست فراموشی سپرده بودم من معنی نقاب را فراموش کرده بودم نه تو فریبم ندادی این من بودم که نقاب خوش باوری به صورتم زده بودم و باور کرده بودم که میشه برای عمری صاحب کسی یا چیزی بود برای تو می نویسم هر شب هر روز تو که دیگه نیستی من اکنون گوشه ای خموده ننشستم من اشک نمی ریزم من فقط باز هم نقاب عوض کردم من می نویسم در حالی که نقابی از ریشخند به صورت دارم من برای رفتنت صبوری هم نمی کنم من به تمام اتفاقات و بودن های بعد تو تنها هدیه ای به نام تمسخر دارم من به آدمها نمی خندم به وفای دنیا و همیشگی بودن و قید زمان فعل های شان می خندم من با این نقاب باور کردم که بی دل بستگی هم می شود بود می شود ماند میشه خندید ….آره میشه، بی تو زیستن هم می شه !