سلام
چند وقت پیش مطلبی رو از سایت تبیان خوندم که به نظرم بی ارتباط با پست های نوار قصه نیست، که به شما و سایر دوستان تقدیم میکنم.
* * *
قصه و قصه گویی از دیرباز سرشار از پند و اندرزهای تربیتی و نکات زندگی ساز برای انسان بوده است. مادربزرگ‌ها برای نوه‌های خود قصه می‌گفتند و بدین وسیله راه و رسم رفتار با مردمان و روش زندگی را به آن‌ها می‌آموختند. اولیای خانه و مدرسه باید قصه گویی را در برنامه تربیتی خود قرار دهند.
آثار تربیتی قصه گویی از این قرار است:
• سرگرمی: چگونگی گذراندن اوقات فراغت شاگردان، یکی از مسائل اساسی تعلیم و تربیت می‌باشد؛ برای همین می‌توان اوقات بیکاری بچه‌ها را در کلاس با قصه گویی و قصه خوانی به شکل مطلوب پر کرد تا ضمن لذت بردن و سرگرمی، نتایج مناسبی از این فعالیت‌ها عاید بچه‌ها شود.
• گسترش قدرت تفکر، تخیل و توانایی ذهنی: قصه باعث به کارگیری نیروی تفکر، تخیل و سایر توانایی‌های ذهنی دانش آموز برای درک و فهم، پیش بینی حوادث و رویدادهای قصه می‌شود. بدین ترتیب کودک درباره اتفاق‌های قصه تمرکز کرده و چنین امری موجب تقویت توانایی‌های ذهنی مثل تفکر، تخیل و دقت می‌شود.
• آشنایی با مسائل زندگی: وقتی قصه از وقایع زندگی روزمره کودک انتخاب شود؛ دانش آموز را با وقایع و مسائل واقعی آشنا می‌سازد و راه حل‌های مناسب را به وی یاد می‌دهد.
• آشنایی با ارزش‌های اخلاقی و مذهبی: از طریق گفتن قصه‌های مذهبی، بچه‌ها با ارزش‌ها، اصول اخلاقی و مفاهیم دینی مانند صداقت، امانتداری، شجاعت، ایمان و توکل به خدا آشنا می‌شوند و به ارزش و اهمیت آن‌ها در زندگی پی می‌برند.
• گسترش تجربه‌ها و آگاهی‌های علمی: بیان داستان‌های علمی موجب بالا بردن آگاهی علمی شده و به تحریک حس کنجکاوی دانش آموزان کمک می‌کند.
• توسعه توانایی گفتار: یکی از نتایج تعلیم و تربیت در گذشته این بود که مردم به سهولت و روانی تکلم می‌کردند؛ در حالی که امروزه از آن روانی کلام خبری نیست.
چنین مسائلی به این دلیل است که امروزه تا حد زیادی برای کسب اطلاعات از وسایل بصری استفاده می‌کنیم. ضمن این که فرهیختگان عصر حاضر فرصت اندکی برای نقل شفاهی ادبیات پیدا می‌کنند. بلند خواندن قصه‌های عامیانه، افسانه‌ها و آثار بزرگ ادبی باعث می‌شود گنجینه لغات افزایش یافته و قدرت تشبیه سازی و اطلاعات ما در دستور زبان بیشتر گردد.
• گسترش مهارت گوش دادن: زمانی که مربی قصه می گوید، چون قصه برای دانش آموز جالب و جذاب است، با تمرکز و دقت بیشتری به قصه توجه می‌کند و این امر می‌تواند به گسترش مهارت گوش دادن کمک کند.
• پرورش حس زیبا شناسی و ذوق هنری: معلمی که هنگام قصه گویی به توصیف زیبایی‌های پدیده‌ها می‌پردازد و از نقاشی‌ها و تصاویر کمک می‌گیرد، می‌تواند زمینه‌ی رشد
توانایی‌های هنری و زیباشناسی را در شاگردان فراهم سازد.
• استفاده از قصه به عنوان یک روش تدریس: در کنار سایر روش‌های تدریس فعال، مربی می‌تواند برای توضیح مطلب از ضرب المثل‌ها و قصه‌ها استفاده کند. قصه گویی یکی از روش‌های آموزش می‌باشد که در قرآن مجید نیز مورد استفاده قرار گرفته است.