سلام بر آخر نامه خانم رهگذر .
بزن بر طبل زیر دیپلمی که آن هم عالمی دارد . یخورده زیر دیپلمی میگفتی بد نبودا
آش نذری رو هم پست کنید بیاد واسه شفاعت مریض میخوایم
و اما جواب معما
خوب صحبت آقا مرتضی هم به سوال شما خیلی شباهت داره مثل خار برادر ناتنی میمونه . یعنی تصویر ذهنی از یک جسم یا حتی از یک مسیله یا داستان
برداشتها متفاوت هستن حتی بعد از شناخت کامل اون مسیله یا جسم یا هر داستان دیگه ای به عنوان مثال یه مثال میزنم شاید دویی خودم بیفته شما اسم ها رو در نظر بگیرین بعد فرض کن توی یه جمعی نشستید و دارید با دوستانتون صحبت میکنید بعد دوستت میگه فلانی فلان جور هست مثلا اسم چنگیز یا مثلا ایرج میگه یا حالا اسامی دیگه
بعد خوب هر کسی از هر اسمی یه برداشت و یه دیدگاهی داره حالا یا خوب یا بد یا کلاسیک یا لایت یا چه بدونم جاهلی یا عاقلی یا تفاسیر دیگه .
شما با شنیدن اون اسم یه حسی بهت دست میده که شما هم بهش دست بده که اینجوری میشه که دست به دست هم میدین میهن اسلامی رو آباد میکنید خوب حاشیه نریم وقتی شما با شنیدن اون اسم یه برداشت میکنید تا زمانی که بخواین طرف رو از نزدیک یا حضوری ببینید که آیا اون تصویر ذهنی یا تجسمی یا تصویری که از طرف ساخته بودید درست بوده یا نادرست
و اما مرتضی جون منم تا سه چهار سال پیش هواپیما رو سوار نشده بودم اما از نزدیک نزدیک دیده بودم رفتم جلو تلویزیون حتی روی بالش هم دست کشیدم زمونی که بینا بودم خوب این صحبت مرتضی هم به سوال شما ربط داره رهگذر مرتضی شاید گذرش نیفته به فرودگاه ولی کسی پیدا میشه که براش توضیح بده که شکل هواپیما چه جوری هست التبه خودش باید جویا باشه
مثلا یه حالت نوشمک مانند هست که نوک تیزی داره و دو تا بال داره دمب یا دم هم داره یه چرخ جلو داره و دو تا چرخ هم عقب که روی هوا چرخ ها رو میبندن تا زمان فرود بیاد که اول هم چرخ جلو روی زمین میشینه . مثلا فلان فامیل میگه طول هواپیما از سر کوچه تا ته کوچه یا نصف کوچه طول داره که شما مثلا صد متر باشه پنجاه متر در نظر میگری بستگی به طرف داره که چقدر اطلاع کامل داشته باشه و شما تصویر میسازی که حالا بحثش پیچیده هست ولی در کل این ضعف یه نابینا نیست با کمی جویا شدن میشه فهمید ولی اگه جایی بخوای بری تازه باشه و محصولاتش تازه تر باشه اگر مترجم داریم که خوب هیچ با سوال کردن تصویر ذهنی میسازیم و اگر نیاز به لمس داشته باشه و بدون خطر باشه که خوب میلمسیم که اینم بیشتر شبیه مثال دیدن فیلم هست خود منم اوایل لامپ خاموشیم تا مشغول دیدن فیلم میشدم کنار خانواده تا قسمتی رو متوجه نمیشدم سریع سوال میکردم یعنی تا آخر فیلم قیافم شبیه علامت سوال میشد یعنی بنده خدا ها رو به حلوا خوردن مینداختم بعد حس کردم زیادی وجودم . ببخشید یاد شعر جهان افتادم بعد حس کردم بی رغبت توضیح میدن البته چون زیاد میپرسیدم اینجور میشد . ولی بعد ها کمی پنیر گچی رو هم زدم گفتم ببینم چی میشه نمیشه تا همیشه ما لنگ باشیم
چند بار صبر کردم و فیلم رو مهم ندونستم یعنی اول اهمیت ندادم که اینجوری اون حس کره خر درون جفتک نزنه هی سوال کنم بعد تا قسمتی نا مفهوم بود گفتم بی خیخیل بزار ببینم چی میشه که متوجه میشم که همینم شد حتی مثلا چند تا فیلم قدیمی گذاشتم نگاه کردم تنهایی برای امتحان خوب مثل خیلی از فیلم ها یجاهاییش بینایی بود تا ثانیه آخرش صبر کردم و نکات رو توی ذهنم داشتم که خیلی از نکات رو چند دقیقه بعد تو قسمت بعدی فیلم متوجه شدم یا خود بازیگرای دیگه داستانش رو میگفتن .
یا اصلا توی عالم بینایی هم وقتی لامپام روشن بود میدیدم ولی یجاهایی یا فیلم نامفهوم بود یا خودم نامفهوم بودم یعنی متوجه نمیشدم یعنی طبیعی هست این مسیله . بازم میگم از کلمه نابینایی ضعف نسازیم و علامت سوال ها رو حلشون کنیم التبه التبه به شکل و روش خیلی خیلی درست و بهتر و غیر مستقیم
شرمنده پست شما از کامنت من کوتاه تر بود خخخخ . رهگذر امید که فک زدنم متوجه شده باشی خودم که باید برم دوباره بخونم بیام .
زهره خانم شما هم ممنون بخاطر آخر نامه و زحمت . یا حق