آن روز ها که برای اولین بار بود به فکر داشتن یک وبلاگ بودم، حتی یک سایت نابینایی فارسی زبانی که دسترس پذیر و ویژه نابینایان باشد نبود. آن روز ها، حدودا چهار سال پیش، هدفم از داشتن یک وبلاگ، فقط داشتن یک وبلاگ بود. خوب یادم هست اگر چیزی بلد بودم برای اشتراک با بچه هایی که در جامعه ی مجازی نبودند و حتی از وبم بازدید نمی‌کردند می گذاشتم به این امید که روزی کسی پیدا بشود و از مطالبم استفاده کند. بعد ها، قضیه، حالت جدیتری پیدا کرد. وبلاگم بازدید های زیادی پیدا کرد و نهایتا آنقدر بزرگ شد که سایت شد، محله شد.

حالا این روز ها وقتی از تیتر های سایت های مرتبط با نابینایان فارسی‌زبان بازدید می کنم، یک حس غم و غصه فرا می گیردم. یک حس پوچی در اهداف تمام وب های فارسی نابینایان، هرچه در سایت های نابینایی و حتی همین محله بگردی، بیشتر به این نتیجه می رسی که گویی همه ی اعضای سایت های مختلف نابینایان یا مطلب نمی فرستند یا خیلی وقت ها فقط برای پر کردن صفحه، افزایش بازدید، افزایش کامنت یا برای جلو افتادن از این و آن مطلب می فرستند. مطالبی که سر تا تهش پر است از دانلود، دانلود و باز هم دانلود. دانلود اگر کتاب باشد که متأسفانه کسی اهمیتش نمی دهد.

شور‌بختانه آنقدر نظام آموزشی ضعیفی داریم که دانش‌آموزان ما ترجیح می دهند تابستان را به جای اینکه کتاب بخوانند، مدام بازی کنند و حس می کنند فقط با بازی و گپ و گفت است که می شود خوش بود. به نظر من نظام آموزشی حال حاضر ایران و البته والدین، دانش‌آموزان ما را با یک فلج مغزی بزرگ، با یک کم‌توانی بی حد و حصر تربیت می کنند. نه تنها دانش‌آموزان ما، بلکه بزرگسالانمان هم تقریبا به مرض کتاب نخواندن دچار شده اند. نمی دانند همین کتاب است که می تواند دست فرد نابینا را بگیرد و بدون اینکه نابینا در جوبی بیفتد یا از پله ای سقوط کند در تمام اماکن عمومی و خصوصی جهان راهنماییش کند و همه جا را و همه کس را به او نشان دهد. همین کتاب است که وقتی توی اسکایپ پای افسردگی ناشی از کمبود اطلاعات برای جمع های مهمانی به وسط کشیده می شود، در بحث ها غریب می‌ماند.

مسلما اگر شما کتاب های اطلاعات عمومی، سیاسی، تاریخی، داستان و رمان بخوانید در جمع ها کم نمی آورید. مسلما اگر شما نشریه و مجله بخوانید از اخبار روز، عقب نمی‌مانید. مشکل ما کمبود مطالعه است. مشکل ما دانلود زدگیست.

خدا نکند فردی در سایتی یک دانلود بگذارد! دانلود باشد، هرچه که می خواهد به غیر از کتاب باشد. اصلا اهمیتی ندارد. همه مثل گرسنگان ماقبل تاریخ بر سر پستی که تاجی از دانلود بر سر گذاشته حمله می برند. چرا؟ فقط به خاطر اینکه دانلود است. مهم نیست دانلود چه باشد، مهم نیست محتوایی که دانلود می شود در کامپیوتر های ما از قبل موجود بوده باشد یا خیر. مهم این است که این یک دانلود است و خوب حتما نتیجه می گیریم که باید دانلود شود. چون دانلود است. پست دانلودی را که نباید خورد، باید دانلود کرد. دانلود.

خیلی متأسف می شوم اگر بفهمم مخاطبان این نوشته این برداشت را داشته اند که من با بازی یا گپ و گفت مخالفم. خیلی متأسف می شوم اگر متوجه بشوم کسی فکر کند من با دانلود مخالفم. من فقط با افراط در هر چیز، مشکل دارم. من بر این باورم که می شود هم بازی کنیم، هم کتاب بخوانیم. هم گپ بزنیم، هم نشریه و مجله مطالعه کنیم. اگر پست های دانلودی که حاوی آموزش و نرم‌افزار هستند را دانلود می کنیم، به خودمان این ارزش را بدهیم که کتاب ها را نیز دانلود کنیم و بخوانیم.

کمبود مطالعه، مساویست با مرگ فکر من و شما! بیایید دانلود‌زده نباشیم.