درود به همه ی شما دوستان عزیز.
امیدوارم که حالتون خوب باشه.
راستش میخوام توی این پست یه کم با هم راحت حرف بزنیم.
یه کم بیتعارف سنگامونو وا بکنیم.
روی سخن من بیشتر با قدیمیهای محله هست.
اونهایی که از خیلی قبلترا، اون موقعها که نه من بودم و نه خیلیهای دیگه، اینجا بودن و باعث شدن که وبلاگ کوچولوی مجتبی بشه بزرگترین سایت نابینایان ایران.
اونهایی که وقتی بودن، میشد صمیمیت و یکدستی رو در این محله با تمام وجود حس کرد.
اونهایی که در هر شرایط سختی کنار مجتبی و گوشکن بودن و هیچ وقت نشد که محله به کمکشون احتیاج داشته باشه و اونها در صحنه نباشن.
یادمه اون اولا که اومدم توی این محله، وقتی اولین پستمو زدم، خیلی خیلی بهم خوش گذشت.
از زن و مرد، دختر و پسر، کوچیک و بزرگ اومدن و به بهترین شکل ازم استقبال کردن و بهم خوشآمد گفتن.
یه محله بود و یه تعداد آدم صاف و صمیمی که دردشون درد همدیگه بود و شادیشون شادی همدیگه.
اگه کدورتی بینشون پیش میومد چند دقیقه بعد به سرعت حل میشد و خیلی زود مثل قبل برادرانه و خواهرانه و مادرانه و پدرانه و دوستانه کنار هم میگفتن و میخندیدن و با هم در غمها اشک میریختن.
اما حالا، از اون جمعیت باصفا و صمیمی، فقط به تعداد انگشتان دست باقی موندن.
نمیگم الآن محله بد شده. نه اینطور نیست. بچه های الآن هم همشون عالی هستن.
ولی یه علامت سؤال بزرگ توی ذهن من به وجود اومده که باعث شد این پست رو بزنم.
بچه ها، گوشکنیهای قدیمی، دوستان من، پس کجایید؟
چی شده که از این محله، محله ی خودمون، همون که اسمش محله ی مجتبی و دوستان بود کوچ کردید؟
چی شما رو رنجونده که دیگه حتی کوچکترین اثری ازتون نیست؟
مشکل کجاست؟
هدف اول این محله، دور هم جمع کردن بچه ها بوده.
حالا اگر شما برید که دیگه محله به بخشی از اهداف خودش نمیرسه!
این پست، فرصت خوبیه که با هم حرف بزنیم.
مشکلاتمون رو بگیم، دلخوریهامون رو بگیم، کدورتی اگر هست برطرف کنیم، با شهامت اگر مقصر بودیم دلجویی کنیم و هر کار دیگه ای که بتونه یه بار دیگه بر و بچه های باحال گوشکنی رو دور هم جمع کنه.
مجتبی که از روز اول بوده.
پس احتمالاً با مجتبی مشکلی ندارید. ولی با این حال حتی اگر اینطور هم هست بیایید مشکلتون رو بیتعارف بگید.
مجتبی خیلی در جریان این پست و انتشارش نبود.
الآن همینجا ازش میخوام که کامنتهای این پست رو تک تک جواب بده.
میدونم به خاطر شما، به خاطر محله، به خاطر من روی منو زمین نمیندازه و اینجا هست تا بشنوه و بگه.
اگر مشکلتون منم، بازم بگید. مطمئن باشید این محله و پیشرفتش، از هر چیزی برای من مهمتره. اگر بدونم کوچکترین دلیلی برای دور شدن محله از اهدافش یا خدای نکرده دور شدن شما از محله هستم، مطمئن باشید که هیچوقت خودمو تحمیل نمیکنم. این خصلت منه که جایی که مقبولیت نداشته باشم نمیمونم، حتی اگر عاشق اونجا و آدمهاش باشم.
فوقش از دور نگاهشون میکنم و از خوشیشون و از شادیشون لذت میبرم.
اگر مشکلتون محتوای سایته، اگر مطالب سایت به دلتون نمیشینه، خب بیایید بگید. بگید چی کار باید کرد؟ بگید چه پیشنهادی دارید؟ اصلاً بیایید خودتون کمک کنید و مطلب بفرستید تا بازم اینجا اون طوری بشه که دوست دارید؟
اگر با قوانین سایت مشکل دارید، بازم بیایید بگید. بالاخره یا شما ما رو متقاعد میکنید که اشتباه کردیم یا ما شما رو متقاعد میکنیم که فلان قانونی که شما باهاش مخالفی به نفع اینجاست؟
اگر با بچه های جدید مشکل دارید، این مشکلو به ما بگید. ولی این بچه ها هم دوستای شما و همنوعان شما هستن که میشه همه در کنار هم خوش باشیم.
میشه همون محله ی قدیمی خودمونو با یه کم جمعیت بیشتر و اتفاقاً گرمتر و صمیمیتر داشته باشیم.
اصلاً شاید سرتون شلوغ شده، کار و بارتون سکه شده، دیگه وقت سر خاروندن ندارید، خب خدا رو شکر. به سلامتی! تا باشه از این مشغله ها! انشا الله هر روز برکت زندگیتون بیشتر بشه! ولی بیایید به ما هم یه سری بزنید. بگید که سرتون شلوغ شده و نمیرسید بیایید اینجا.
ما همین که بدونیم خدا رو شکر اوضاع بر وفق مرادتون هست برامون کافیه. فقط کمی دلتنگتون هستیم و نگران. لطف کنید خبری از خودتون بدید و ما رو خوشحال کنید از حال خوبی که دارید، هرچند اگر دیگه در کنار ما این حال خوبو نداشته باشید.
میدونم که شاید خیلی از شماها دیگه اصلاً اینجا سر نمیزنید.
ولی این رو هم میدونم که خیلیهاتون چراغ خاموش میایید و اینجاها پرسه میزنید.
من میدونم که این پست رو شاید خیلیهاتون نخونید.
چون اینجا دیگه نمیایید که بخونیدش.
ولی با همه ی اینها گفتم بذار بنویسم.
بذار بهشون بگم که محله دلش برای شما تنگ شده و چشم انتظار شماهاست.
انقدر برام عزیز بودید که توی سیصد و سی و سه عضو سایت، دو ساعت و نیم گشتم و یه لیست از بچه هایی که دیگه ازشون بیخبریم تهیه کردم که اینجا اسمشونو بذارم که بدونن ما به یادشون هستیم و بیمعرفت نیستیم.
اگر این مطلبو خوندید و خواستید با ما توی کامنتها حرف بزنید که قدمتون سر چشم.
اما اگر باز هم نخواستید با ما حرف بزنید، بازم اشکال نداره. لابد کم سعادتی و نالایقی از ما بوده. از صمیم قلبمون براتون بهترینها رو آرزو میکنیم و امیدواریم که به هرچی که تو زندگیتون آرزوشو دارید برسید.
اگر هم میدونید که کسایی هستن که اینجا نمیان و این پست رو نمیخونن، پیغام ما رو بهشون برسونید.
بگید که ما دلتنگشونیم. ولی بیشتر از دلتنگی، آرزومند آرزوهای سبزشونیم.
بهشون بگید که همیشه آرزو میکنیم که به هرچی میخوان برسن و تا همیشه به یادشون هستیم، حتی اگر به یادمون نباشن.
باور کنید ما تک تک شما رو دوست داریم. اگر لازم باشه، منتتون رو میکشیم، اگر لازمه نازتونو میخریم، اگر لازمه رو سرمون میذاریمتون.
میدونم مطلبم طولانی شد و خسته شدید.
ببخشید دیگه! یه کم درد دل کردم.
فقط همونطور که گفتم، اسامی یه سری از بچه ها رو آماده کردم که مدتهاست بیخبریم ازشون و میخوایم اینجا با هم ازشون یادی کرده باشیم.
امیدوارم دل به دل راه داشته باشه و اونها هم یادی از محله و بچه هاش بکنن.
پس همه با هم سلام و درود میفرستیم به:

علی چهاردولی، باربد، احمد محمودی، آقای همیشه منتقد، ندا، نازیلا، اعظم کمالی، عباس خاکسفیدی، عادل اکبری، مهسا، اکبر غفارزاده، علی فرجپور، علی رحیمی، علی عبدالرحمنی، علی عباسی، علی محمد علمدار یزد، علیرضا ایزدی، علیرضا علیوردیلو، خانم الماسی، امیرحسین سلیمانی، امیر فتوحی، اصغر خیر اندیش، الهام هاشمی، عطا، بهنام حسینی، فروغ، بنفشه، بهنام عباسیان، بهزاد هندآبادی، چشمک، امیررضا رمضانی، داریوش جوادی، داوود نظری، احسان اسماعیلی، سید علی اکبر عماد حقی، eniac، اسکندری، فرشاد امیدوار، فرهاد جعفری، فریبا علیزاده، غلطگیر، فرشته حسینی، قند عسل، قاصدک، سکوت، غفرانی، هادی عباسی، حنانه درفشی جوان، حسین غلامی، هومن لطفعلی، عباس هاشمی، نیما حسینی، حسین کیانی، محمد حسین، حمید رضایی، حمیدرضا رضایی، محمدجواد همایون نثار، جواد نوعی، جواد حسینی، جواد ایزدی، مسعود کاوشانی، حسین بلوردی، وحید خورشیدی، روجیار، لاله، مهدی ابراهیم دوالی، مهدی نوروززاده، ماریا اشوکری، مسعود، مرضیه، پویا آذری، مسعود هدایت، مرتضی معصومی، مهدی سعادت، مهدی ترخانه، مهران اسلامی، میثم امینی، مهرداد کوچکزاده، محمدهادی احمدی، میلاد، مینا ملکی، میرحسینی، محمدرضا ستوده، محمدمهدی فرهمند، محدثه ضامنی، محمدجواد جمشیدیان، محمد محمدی، محمدرضا قنبری، محسن ندرلو، محسن غلامزاده، مجتبی نیکفرجام، سید مجتبی مرتضوی، مرتضی، مرتضی مصدق، مروارید، مهری، نسیم آتش، سامان نیکوپرست، امید فلاحتی، پرسپولیس، پسر غیرتی، پوریا نامدار، پردل، پاورسافت، مجتبی رحمنیان، رسول واثقی، رضا مبارک، رؤیا، رسول رضایی، سحر مرادی، سجاد آریانفر، سجاد نبیلو، ساجده، ثنا، سارا بشارت، سارا، شیوا، سهیل زرینپور، مهتاب، تینا، خانم روحی، یلدا.

یادتون نره که ما منتظریم.
منتظر یه خبر خوش، یه جواب سلام، یه دلگرمی که هنوز به یادمون هستید.
مواظب خودتون و خوبیهاتون باشید.
بدرود.