درود بر همه هم محلی های عزیز و دوست داشتنی راستش خیلی وقت بود که فکر میکردم چه موضوعی را واسه اولین پستم قرار بدم تا این که طی صحبت هایی که با یکی از دوستانم داشتم به موضوع جالبی برخورد کردم این که چرا بعضی از دوستان نابینای ما در رویا و اوهام به سر میبرن و چیزایی را به خودشون نسبت میدن که اصلا بعید هست که بتونن چنان کاری را انجام بدن شما فکر نکنید این قضیه به افراد کم سواد اختصاص داره برعکس این جریان در اشخاص تحصیل کرده شیوع بیشتری داره به عنوان مثال پارسال بحث خرید ماشین بود من گفتم بچه ها نظر شما درباره پیکان چی هست یکی از بچه ها گفت خوب هست گفتم از کجا میدونی گفت ببخشید مثل این که من خودم دو سال پیکان میروندم گفتم تو که نابینای مطلق هستی پس چه طوری ماشین میروندی گفت همیشه یه نفر کنارم نشسته بود و من را راهنمایی میکرد حالا چند تا اعتراض به این قضیه وارد هست اول سنسور گیرنده و هشدار دهنده این آقا و همراهش چه قدر باید حساس و دقیق عمل میکردن که مشکلی پیش نمی آمده دوم این دوست نابینای ما در طی این دو سال این همراه همیشه بیکار را از کجا آورده بودن و چه قدر بهش حقوق میدادن. از این موارد بسیار دیدم هر چند این مشکل بیشتر در آقایون وجود داره ولی در خانم ها هم دیده میشه مثلا خانم نابینایی میگفت من تا حالا چندین خواستگار پزشک معلم مهندس خودم را رد کردم حالا شما توجه داشته باشید که این خانم حتی شاغل هم نبود تحصیلات خاصی هم نداشت بعضی از آقایون هم ادعا میکنن چند تایی از خانم های بینای دارای شغل عالی از اون ها خواستگاری کردن ولی اون ها در کمال فروتنی قبول نکردن
البته باید خاطر نشان کنم این قضیه فقط به افراد نابینا اختصاص نداره بلکه در میان افراد بینا هم به شدت شایع هست ولی چون بحث ما نابینایان هست به همین دلیل من این بحث را وسط کشیدم و من تصمیم جدیدی گرفتم من تا حالا هر وقت با چنین مواردی برخورد میکردم فقط سکوت میکردم ولی از این به بعد میخوام خیلی دوستانه تذکر بدم هر چند پیشاپیش جواب اون ها را میدونم جواب اون ها این هست چون تو خودت آدم ناتوانی هستی و اعتماد به نفس نداری فکر میکنی ما هم دروغ میگیم ولی مهم نیست من کار خودم را میکنم
حالا میخواستم نظر شما هم محلی های خودم را هم بدونم دوستتون دارم خیلی زیاد