درود
در گروه ایستگاهسرگرمی این خبر را شنیدم و برایتان نامه ای خصوص ی ارسال کردم .عرض تسلیت مرا نیز با و جود اینکه تاخیر زیادی بر آن وارد است بپذیرید .
” فقدان مادری عزیز و دلسوز ، مادری فداکار ، که تمام هستی خودش را بخاطر شادی و خوشحالی فرزندانش تقدیم نمود و این کره خاکی را ترک کرد !، مادری که تا آخرین لحظه زندگی اش غم ندیدن فرزندش ناراحت کننده بود برایش ، را محضر دوست بزرجگوار خودم و خانواده محترمش تسلیت عرض میکنم .آرزوی علو درجات برای آن مادر دلسوز و صبری بزرگ برای بازماندگانش دارم .”
اعتراف میکنم در مدت زمانی که کامنت های این مطلب را می خواندم و با جملات دوستان ناخود آگاه اشکم سرازیر شد ؟ اشکی که این همه صفا و دوستی و محبت را همراهی کرد تا به مقصد خود برسند ! اشکی بود بخاطر این همه مودت ، صفا ، یکرنگی ، دوستان و عزیزانی که بسان برادران و خواهران واقعی در این فضای مجازی گرد هم آمده اند و در شادی ها و ناملایمات هم حضور پر رنگ دارند .شادی اهالی برایشان شادمانی و غم و حزن اهالی برایشان ناراحتی ببار می آورد .چه خوب کرد عدسی که نوشت و انصافا هم انتشار این درد دل در محله به جا و مناسب بود . و چه خوب دوستان حاضر شدند و ابراز همدردی نمودند . این همه روند کمک خواهد کرد تا این محله با صمیمیت بیشتر گرد هم بیایند . و متاسفم که واقعا دیر رسیدم .اما برای طلب غفران و آمرزش هیچگاه دیر نیست .
عدسی عزیز این افکار عنوان شده اولیه ، ه رطور که با آن کنار بیائید باز هم در رشته افکار شما شکل می گیرد ؟چرا اینکار را نکردم .چرا به فکرش نبودم .چرا زودتر اقدام نکردم . چرا من ساده لوح فکر کردم که او باز هم باز میگردد ؟! ضمن اینکه به شما می گویم که بخاطر رسیدن مادر بزرگوارتان به آرزویش که همانا افتادن به دست پزشکان است شاد باش و تنها برای احقاق همین امر خودت را اذیت نکن که اگر قصد انجام کاری را می داشتی قطعا مادرتان اذیت می شد و متاسفانه با سختی و اذیت به دنیا باقی سفر می کرد .بله تو نهایت عملی که می توانستی انجام دهی تا مادرت شاد شود را انجام دادی .
این را هم بگویم که علی رغم وجود تمامی شواهد و حقایق مبنی بر سفر احتمالی مادرم ، مادری که روز قبل در سلامت بود و جمع کثیری از اقوام را خوشامد گوئی کرد ؟البته که بیمار بودند ولی حال رضایت بخشی داشتند ولی صبح روز بعد در حالیکه نگران دیدن من بود و از من پرسید ننه تو چکار خواهی کرد با مشکل دیدت ؟ وضعیتش به وخامت کشید و با مخالفت تمام خانواده ام و مخالفت صریح و واضح خاله بزرگم که مرا صدا کرد و گفت که مادرت را تکان نده و من بی توجه به این همه بعد از کلی کلنجار صرفا به قصد بهبود و سلامتی او جنازه بی جان او را تا فرسنگها بردم ولی باز هم این تصمیم نتوانست مرا قانع کند و اکنون نگران نقص اعمال آن زمان هستم. عدسی آنچه که لازم بوده انجام شده و با شاد کردن او به نهایت وظیفه ات عمل کردی و نگذار آن خوشی ها بعد از مرگ مادر پایان بیابد .؟ مادر گرد هم نشستن ها و شاد بودن های خانواده را قطعا خواستاره و این شما هستید که می توانید این خواسته او را تا هر زمانیکه هستید به مرحله اجرا در بیاورید .
مجتبی عزیز ، عمر دست خداست . نگرش ها هم متفاوت همینه که عرض می کنند غم آخرت باشد یعنی اینکه دیگه هیچ غمی را تا مردنت نبینی ؟ این هم خوبه و هم بسیار بد اما متاسفانه رواج یافته ! من توصیه میکنم به شما که از این فرصت های باقی مانده به بهترین صورت بهره ببر .من در زمان بیماری مادرم همیشه در کنارش بودم و اگه بگویم که کارم فدای حضورم شده بود شک نکن ! و ا زتو می خواهم که بیشتر در کنار مادرت باشی .بیشتر از هر زمان دیگر .از عدسی یاد بگیر واز زمان حاضر بیشترین بهره را ببر . نمی دانم با اینکه همیشه بودم در کنارش اما مرحله ای را بیاد دارم که مجبور شدم بخاطر اینکه تعداد افراد نا خواسته بیشتر شد و عدم کوتاه آمدن بخاطر عدم حضورشان من برگشتم ! و مادرم با من سخن نمی گفت و ناراحت بود که چرا تنها گذاشتمش و رفتم ؟ او خوب می دانست دلیل آن چه بود اما باز هم حاضر نبود تا من در کنارش نباشم .و الان این غم دارد دلم را می فشارد .
میگم خوبه عدسی درد دل کرد ها ؟
بباز ضمن آمرزش خواهی مجدد برای مادر عدسی ف بخاطر داشتن دوستان خوب و خوش فکر و با محبت در این محله به خودم می بالم و برای خانواده عدسی و عدسی و همه شما خوانندگان آرزوی سلامت یو بهروزی دارم .در پناه حق .