سلام میکنم خدمت همه و همه و همه ی دوستای گوش کنی و رفقای هم محله ای.
بعد یه عالمه مدت به گوش کن اومدم
حالا الان یکی میگه: برو یه چی بهت میگما یه عالمه مدت کجا بود کلا دو ماه نبودی
اما خب یه عالمه مدته چون کلا سه ماه از عضویتم میگذره.
غرض از این پست اول یه احوال پرسی کوچولو با دوستان و رفقااست
دوم هم یه خاطره جالب از دوران تلفیقیم که جدیدا خیلی تو ذهنم مونده.
البته خب من الانم تلفیقی میخونم و این دوران تلفیقی مال همین پارساله و ما هنوز از زیر یوغ دوستان آموزش پرورش رهایی نیافته ایم.
خب. آقا یه بار که من آزمون داشتم و آزمونم بیشتر از ساعت مقرر طول کشید و دیگه دوستام همه رفته بودن خونه هاشون منشی من که از قضا معلم فلسفه منطقم هم بود و امسال هم اقتصاد و روانشناسی رو برای کنکور بهمون تدریس میکنه گفت که منو میرسونه و هرچی ما گفتیم آقا نه خودم میرم جون شما راه نداره مسیرت دور میشه به خرجش نرفت و ما رو به زور تهدید به کم کردن نمره سوار ماشین کرد و حرکت کردیم به سمت منزل.
از قضا این معلم ما یه خرده آدم مردم آزاری تشریف داره در رانندگی و هی میچسبوند به ماشین جلویی و اذیتش میکرد.
منم دیدم خیلی داره اذیت میکنه گفتم: آقا بیخیال گناه داره انقد اذیت نکن مردمو. ایشون هم گفت: اذیت نمیکنم. بنده عرض کردم: آقا هی میچسبونی پشت ماشین یارو هی ترمز خفن میزنی هی ما رو بین شیشه و صندلی تاب میدی تازه میگی من که اذیت نمیکنم؟ گفت: واااا از کجا فهمیدی من میچسبونم پشت ماشینش؟
گفتم: دیگه هر کی هی ترمز کنه یه ذره بره بعد دوباره ترمز کنه دوباره یه ذره بره بعد دوباره ترمز کنه و همه ترمزاشم شدید باشه طبعا چسبونده پشت ماشین جلویی و داره به اون آدم بنده خدا آزار روووحی میرسونه دیگه.
این دوستمون واقعا تعجب کرده بود که واقعا چه جوری یه نابینا میتونه چنین چیزی رو بفهمه و چه جوری میتونه اینقدر راحت راجع بهش استدلال کنه اونم بدون دیدن.
اما برای خود من همچین هم تعجب انگیز نبود حالا میخوام ببینم به نظرتون تعجب انگیز میتونسته باشه یا نمیتونسته باشه؟
در آخر هم بر طبق عادت مولف
ارادتمند: محمدقاسم کفیلی.