♡♥♡ زنگ انشاء شد عزیزان دفتر خود وا کنیدساعتی را با معلم صحبت از بابا کنیدصحبت خود را معلم با خدا آغاز کردکهنه زخمی از میان زخمها سر باز کردساعتی رفت و تمام بچه ها انشا ء بدستهر کسی پیش آمد ودفتر نشان داد و نشستناگهان چشم معلم بر سعید افتا د و گفتگوش ما باید صدای دلنوازت را شنفتدفتر خود را نیاوردی عزیزم پیش مانازنین حرفی بزن اینگونه غمگینی چرا؟سر به زیر و چشم نم آهسته پیش آمد سعیداز غم هجران بابا زیر لب آهی کشیددفتر اندوه و غم یکبار دیگر باز شدقصه ی غمگین بابا اینجنین آغاز شدبچه ها بابای من در زندگی چیزی نداشتغصه را بر روی غم غم روی ماتم میگذاشتمادرم وقتی که از دنیای فانی رخت بسترشته ی تقدیر بابا ناگهان از هم گسستبلبلی از آشیان زندگانی پر کشیداز نبود مادرم بابا خجالت میکشیدبشنوید اما پس از بابا چه آمد بر سرممن خجالت میکشم بر چشم سارا بنگرمروزگار خواهر شش ساله ام بد میگذشتشمع شبهای وصال از بخت او خاموش گشترفتگر در گوشه ای از کوچه ی پر پیچ و خمبر زمین افتاده بود از کثرت اندوه و غماز فراق روی همسر در جوانی پیر شدپیر هجران عاقبت از زندگانی سیر شدچون در آن سرما کسی در کوچه ی بن بست نیستآنکه بر روی زمین افتاده پس بابای کیست؟پیر مردی خسته در صبح زمستان جان سپردکودکان خردسال خویش را از یاد بردبچه ها این سرگذشت تلخ بابای من استقصه ی غمگین سارا دختری بی سرپرستلقمه ی نانی برای عمه جانم میبرممن به سارا جمعه ها اسباب بازی میخرمکودک ده ساله وقتی همچو بابا میشودنیمه ای از روز را شاگرد بنا میشودپینه های دست من گویای درد کهنه ایستزیر پای فقر باباهای ما امضای کیست؟چون که انشای غم انگیز سعید اینجا رسیدجای اشگ از چشم آقای معلم خون چکیدچهره ی غمگین آقای معلم زرد شداز غم و اندوه شاگردش سراپا درد شدلحظه ای در خود فرو رفت و سپس آهی کشیدپیش چشم کودکان زد بوسه بر دست سعیدبچه ها انشای این کودک پر از اندوه بودغصه و غمهای او اندازه ی یک کوه بودگر چه این انشای غمگین مادر و بابا نداشتدرس عشق و عاشقی در جمع ما بر جا گذاشتپینه های زخمناک این پسر غم آفریداز زمین تا آسمان اندوه و ماتم آفریدکاسه ی صبر معلم ناگهان لبریز شدچشم غمناکش به چشم مرد کوچک تیز شدگفت یارب دست این فرزند میهن زخمناکزخم اگر بر دل نشیند زخم دیگر را چه باک؟گر چه خاک سرزمین پاکم از جنس طلاستفقر و ماتم گریه و غم سهم باباهای ماست