به نام نامی الله که هر چه داریم ازوست سلام به هم محله ای های عزیز طبق هر پندآموز اول می گم پندآموزها مسایل شخصی ترانه نیستن بلکه مشکلات و گرفتاری هایی هستن که ممکنه به صورت روزمره باهاشون سر و کله بزنیم و ممکنه در برخورد با اونا هر کسی راهی انتخاب کنه متفاوت با دیگران
صدای همهمه صدای شلوغی و صدای کوچه ای که تنها با تق و تق کفش های زنی چادری که بسته ای نان در بغل داره می شکنه صدای زنگ باز شدن در و صدای ناله ی در برای بسته شدنی موقتی ! کدام یک زودتر تمام خواهد شد ؟بوی نان تازه یا که رد کفش های آن زن و صدای تق تقی که شاید برای خودش خوشآیند اما سینه ی خاک را کمی خواهد خراشید نه ما نمی خوایم وارد این کوچه بشیم بیاین بریم به اون کوچه ی کناری دو نفر نشستن و دارن از هم صحبتی با هم لذت می برن حتی از برخورد سیلی محکم باد با صورت هاشان کمترین شکایتی ندارند تنها صدایی که می شنوند صدای صحبت هایشان با یکدیگر است نمی خواهند چیزی تمام شود حتی امروز !صدای بگو مگو انگار گوششان را نمی آزارد هر چند به سختی می شود آهستگی های این این بگو مگو ها را از میان بلندی این صحبت ها درک کرد !مثل زمانی که به دنبال دسته ای گل به سرعت از کنار مغازه ها می گذری و گل می خری ولی یادت رفته شیرینی هم بخری به پیشانی می زنی جا بود که چشمم به قنادی خورد مطمئنم جایی دیدمش !…ولی یادت نمی آید و باز باید تمام مسیر رفته رو باز گردی !
بگذریم !صدای صمیمیت شان فضا را گرفته :تو می دونی که چقدر بهت اعتماد دارم فقط مواظب باش به کسی چیزی نگیا!
-نه خیالت راحت !مگه تا حالا این کارو کردم ؟
-نه خب فقط خواستم مطمئن بشم همین!
و رنگ خجالت گریبانگیرش می شود !صدای بگو مگو ها دارد زیاد می شود آن که رازش گفته بود در فرداهای نه چندان دور در کوچه پشتی !وای سکانس اصلی همین بود تعلقی اصیل به صحنه ی فردا !گذشته فقط سناریویی کوتاه و در مدتی به کوتاهی هل داده شدن به سوی آن در حد یک جمله نه بیشتر : اصلا” گفتم که گفتم !اشک به صورتش حمله می کند : من نون نمی خوام زمینم رو نکن !

می دونین که دوستون دارم ، خیلی .