سلام گوشکنی ها.
دنبال یه موضوع واسه فرستادن بودم.
ولی چیزی به ذهنم نرسید.
به خاطر همین گفتم یه سری به پست های قدیمیم بزنم ببینم اون موقع ها چیا می نوشتم.
یه چرخی زدم و سخت یاد بچگیام افتادم.

یکی نیس بگه تو هنوز هم بچه ای!!! بچگیات کجا بود!
آره درسته من هنوز هم بچه ام.
ولی دوست داشتم زمان ی دکمه پاز داشت. میزدم و دیگه جلو نمیرفت.
توی یه دوران خوشی از زندگی نگهش میداشتم.
من 16 سالم بیشتر نیست. ولی خوب میفهمم وقتی بزرگترا میگن دوران بچگی چه دوران خوبی بود و کاش هیچ وقت بزرگ نمیشدیم یعنی چی.
وقتی میبینم یه بچه از درسو مدرسه و این چیزای الکی خسته شده و میگه کاش مث شما بزرگ بودم و بعد در جواب بهش میگن هیچ وقت این حرفو نزن و بچگی خیلی خوبه, یعنی چی.
من بچه ام. اما دلم برا بچگیام تنگ شده.
همون روزایی که از درسو مدرسه عجیب خسته می شدم.
همون روزایی که کم کم کامپیوتر یاد می گرفتم و کیف می کردم.
همون روزایی که خوشحالی یا ناراحتیم به ی 20 گرفتن از معلم وابسته بود. نه هیچ چیز دیگه ای.
همون روزایی که با دوستای خوبم آشنا شده بودمو روز به روز ازشون چیزای زیادی یاد گرفتم.
همون روزایی که غلط شمار رو نوشتم و تو آسمونا بودم.
آهای بچه ای که از من کوچکتری:
قدر این روزاتو بدون.
آرزو کن هیچ وقت از زندگی هیچ چی نفهمی.
آرزو کن بدترین مشکلاتت و بدترین بدشانسیات این باشه که معلمت کلی برای فردات مشق و تکلیف گفته.
آرزو کن همیشه بچه بمونی.
آرزو کن هیچ وقت بزرگ نشی. حتی یک سال.
آرزو کن زندگی هیچ وقت اون روش رو بهت نشون نده.
بچه, از بزرگترین دغدغه ذهنیت که انتخاب موضوع واسه انشای موضوع آزادته, نهایت لذت رو ببر.
بچه, فکر نکن تو بزرگ میشیو مشکلات همونطوری کوچیک می مونن.
بچه, از بچگیات لذت ببر.
بچه, همیشه بچه بمون.