فقط برای تو

این چند خط رو فقط برای تو مینویسم.
مقابل چشمان متعجب دهها نفر و گوشهای تیزی که دارن میشنون و در میان انبوه علامت سؤال، اتفاقاً این چند خط فقط برای تو هست.
آره خودت. تویی که در یک آن در غالب صدایی دلنشین، فصلی جدید از خواستن رو برام آغاز کردی. صدایی که ناگهان چنان عمیق شد که دیگه نشنیدنش نه ممکن بود و نه به صلاح. حضوری که نبودنش با هیچ توجیهی برام قابل قبول نبود و این بودن باید تا دنیا دنیا هست باشه و باشی تا باشم.
بالا و پایین زندگی، همیشه بالا و پایین زندگی میمونه. هیچ وقت هیچ کس همیشه بالا نبوده. ما سوار چرخ و فلکی هستیم که دورها میزنه و بارها و بارها ما رو به پایین و بالا میبره. اگر امروز من و تو پایین این چرخ و فلک هستیم، نگران نباش عزیزم. بالایی هم در کار هست و از اون بالا اتفاقاً دنیای دیگه ای رو خواهیم دید. هرچند این پایین یه کم هوا آلوده هست و شاید کمی اذیتمون کنه. ولی به هر حال اون بالاییها هم شاید زمانی جای من و تو بودن و حالا اون بالا هستن. و من و تو هم روزی اون بالا هستیم و کسانی هستن که جای امروز من و تو باشن و بخوان جای فردای ما باشن.
میدونم خسته ای، میدونی که خسته ام. ولی تمام خستگیهات رو اگر میتونی به من بده، تا با خستگیهای خودم بذارمش کنار، برای جنگی نابرابر با خیلی چیزها نباید من و تو خسته باشیم.
اگر نگاهت برای من فروغی نداره، مهم نیست. نگاه من هم فروغی نداره. ما با هم بیحسابیم. اما تاریکی روزهایمان را گرمای دستانی که باید فروغ چشمانمان هم باشد، پر خواهد کرد. من و تو، کنار هم، با دستانی در هم گره خورده، تنها به یه چیز فکر خواهیم کرد. بودن بدون همدیگه امکان نداره.
زندگی من با گرمای دستانت، لطافت نوازشت، آتش بوسه هایت و آرامش آغوشت واژه به واژه پیش خواهد رفت و به جایی خواهد رسید که هیچ واژه ای نمیتواند این داستان را ادامه دهد جز یک چیز. عشق.
پس عاشقانه هامون رو فریاد میزنیم تا دنیا هم بدونه که هستیم برای هم، به پای هم و به یاد هم.
تو لطیف باش و سختیها رو به من بسپار. لطافت، خصلت تو و سرسختی ذات منه. پس این کلام آخر من رو با تمام لطافت خودت بپذیر و یه گوشه ای از قلبت بذار و بدون که از این پس همه جا و بر هر برگی از دفتر زندگی، مینویسم دوستت دارم، فقط برای تو.