خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

محمود رضایی، استاد برجسته ی نابینای پیانو درگذشت.

درود.
محمود رضایی، استاد برجسته ی نابینای پیانو در سن پنجاه و نُه سالگی درگذشت.
زنده یاد محمود رضایی متولد سال هزار و سیصد و سی و پنج بود و از هشت سالگی موسیقی را با آکاردعون آغاز کرد.
پیانو را نزد استاد احمدزاده آموخت و در پانزده سالگی اولین آهنگ خود را ساخت.
وی دارای سه مدرک کارشناسی در رشته های مترجمی زبان انگلیسی، حقوق و موسیقی و کارشناسی ارشد زبانشناسی بود.
بازنشسته ی آموزش پرورش بود و در مدارس نابینایان دکتر خزائلی و شهید محبی به تدریس ادبیات و هنر میپرداخت.
وی سالها به عنوان نفر اول، گروه سرود همت، از بزرگترین گروههای سرود دانش آموزان معلول که از چند مدرسه ی معلولین با معلولیتای مختلف گرداوری شده بود را رهبری و هدایت کرد.
از سال هزار و سیصد و هفتاد و پنج تا هزار و سیصد و هشتاد، به مدت پنج سال به عنوان سردبیر و تهیه کننده ی برنامه ی پیک امید در رادیو جوان فعالیت رسانه ای داشت.
از کارهای برجسته ی ایشان در موسیقی میتوان به تنظیم چند قطعه از آلبوم تک درخت با صدای غلام حسین اشرفی و تمام قطعات آلبوم هاتف اسلامی شرار دو خواننده ی نابینا اشاره کرد.
از مشهورترین شاگردان وی میتوان به حریر شریعتزاده، از نوازندگان بنام پیانوی حال حاضر کشور که  همسر سالار عقیلی خواننده ی سرشناس موسیقی سنتی ایران نیز هست و محمدرضا لکا از نوابق نابینای موسیقی ایران اشاره کرد.
زنده یاد محمود رضایی، از بیست و پنج شهریور امسال به دلیل سکته ی مغزی در بیمارستان القدیر تهران بستری شد و به کما رفت تا این که سر انجام در صبح روز هفده مهرماه نود و چهار دیده از جهان فرو بست.
در اینجا، از شما دعوت میکنم که آخرین مصاحبه ی رادیویی ایشان در برنامه ی زندگی ادامه داره به همراه صحبتهای خانم حریر شریعتزاده، شاگرد ایشان در باره ی این استاد بزرگ موسیقی ایران را با حجم ده مگابایت از
اینجا
دانلود کنید.
تیم مدیریت محله ی نابینایان، به نمایندگی از تمام مخاطبان این محله، این ضایعه ی دردناک را به خانواده ی آن زنده یاد و جامعه ی نابینایان تسلیت گفته و برای روان پاک ایشان طلب آمرزش از یزدان پاک را دارد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.

۱۹ دیدگاه دربارهٔ «محمود رضایی، استاد برجسته ی نابینای پیانو درگذشت.»

ای واییی…. استادِ عزیزم…. از چند وقت پیش شنیده بودم که با سکته ی مغزی به کما رفته اند… مدام برایشان آرزوی سلامتی می کردم… دلم فرو ریخت با شنیدنِ خبرِ درگذشتشان…. ایشان دبیرِ ادبیاتِ من بودند و همچنین نخستین استادِ پیانوی من… بسیار انسانِ فرزانه و نازنینی بودند…. یادشان گرامی… جایشان سبز…

من ایشون را نمیشناختم ولی از دست دادن یک هنرمند ضایعه ی کمی نیست که بشه بی تفاوت از کنارش گذشت…هنرمند خون دل میخوره، ریاضت ها میکشه، حرفها میشنوه و مرارتها میکشه …زندگی اهل هنر همه در رنجه… حتی در بهترین شرایط زندگی هم باز در سختی بسر میبرند… چون هر چه روح بزرگتری داشته باشی درک بالاتری خواهی داشت و هر چه درک بالاتری داشته باشی نمیتونی از کنار غصه های دیگران به راحتی بگذری…
روحشون شاد…خدا به خانوادشون صبر بده و برای شاگردان ایشون هم آرزوی سربلندی دارم…
ممنونم بخاطر زدن این پست حسینی… در کشورهای اروپایی و آمریکا هنرمندا نوابغ جامعه اند و در کشور ما …..ههه… فقط باید خنده ی تلخی کرد و گذشت…سینه مالامال درد است ای دریغا مرحمی….

درود. تسلیت میگم: چاره ای نیست, راهیه که هممون باید بریم, ای کاش زودتر نوبت من هم برسه که بد جور از این دنیا دلگیرم. دنیایی که تا بوده همین بوده و هیچ وقت حتی به نوابق ما هم رحم نکرده. این مصیبتو نه فقط به جامعه ی نابینایان, بلکه به جامعه ی هنرمندان تسلیت میگم و امیدوارم تا این شخصیتای فرهیخته زنده هستند قدرشونو بدونیم که حد اقل کمتر حسرت از دست دادنشونو بخوریم.

سلام. من هم از دست دادن این هنرمند رو تسلیت میگم. هم به هنرمندان هم به نابینایان. اگر اشتباه نکنم یه مجموعه ی آهنگ به انتخاب آن مرحوم به خط بریل موجود باشه که من سال ۷۸ از رودکی گرفتم. (اون وقتا اسمش ریحانه نبود) خدا به بازماندگان ایشان صبر بده.

سلام و درود بیپایان خدمت همه ی هم محلهیها اینگار این خبرهای بد قصد نداره تموم بشه باز هم ما یکی از انسانهای نیک و خوب را از دست دادیم او که با آهنگهای زیبایش همه را به وجد میآورد و با تألیف کتب به خط بریل به جامعه موسیقی ما نابیناها خدمت کرده دیگر نیست تا باز هم آلبم زیبا تنظیم کنه یا به من یا تو پیانو یا سلفژ یاد بده من هم به نوبه خودم غم از دست دادن استاد فقید محمود رضائی را به خانواده ایشان و همه جامعه موسیقی ایران تسلیت می گویم نامش گرامی و جاودانه باد بدرود

سلام خدمت تیم مدیریتی گوشکن.واقعا حیف شد که با ایشون دیر آشنا شدم.فقط یکی دوبار اسمشونو شنیدم.خیلی دنبالش گشتم.ولی متاسفانه نشونی ای ازشون پیدا نکردم.واقعا حیف که از دست دادیم ایشونو.ای کاش چند اثر از ایشون میزاشتین.به هر حال ممنون.روحشون شاد و یادشون گرامی.

سلام
منم تسلیت میگم
من از نزدیک که ایشون رو ندیدم ولی یادمه اون موقع که برنامه ی پیک امید بود ایشون هم اونجا حضور داشتند
با مرحوم مهران دوستی چه برنامه ای رو میرفتند که به نظرم رسانه ی ملی الآن دیگه نتونست چنین برنامه ای رو برای بچه ها تهیه کنه
بازم تسلیت میگم.

در اینجا لازم است از طریق این رسانه این مصیبت دردناک را خدمت خانواده آن عزیز و دیگر بستگان تسلیت گفته
و آرزوی مغفرت و آمرزش برای مرحوم و صبر جزیل برای بستگان وی از درگاه خداوند متعال مسئلت نماییم
روحش شاد و یادش گرامی باد

سلام.
بچه ها تایتل این پست یه دنیا خاطره از ایشون برای من و هم دوره ایهای من توی مدرسه ی شهید محبی هست.
این آهنگ اصلی گروه سرود همت بود که اعضای اون حتی یه وقتایی به شصت هفتاد نفر هم میرسید.
ایشون به راحتی اون گروه رو رهبری میکردن و همیشه یکی از بهترین و فعالترین گروهها در زمینه ی اجراهای دانشآموزی بود.
در کلاس درس، معلم گفت: بچه ها! درس امروز ما همت است.
آن که در زندگی برترین نعمت است.
با دو چشم نابینا، با زبان ناگویا، حال ما پریشان نیست.
ناتوانی جسمی، کمتوانی ذهنی، سد راه انسان نیست.
من جوانم، پر توانم، گر تو دستم بگیری میتوانم.
پر امیدم، پر نشاطم. گر تو یاری دهی آتشفشانم.
من میتوانم، تو میتوانی، او میتواند، ما میتوانیم.
در کلاس درس، معلم گفت: همت.
روحشون شاد.

با سلام
من هم این ضایعه ی بزرگ را به جامعه ی نابینایان و هنرمندان عزیز تسلیت عرض می کنم.
از کاست تکدرخت ایشان که با همکاری دوستان هنرمند نابینا مثل مرحوم رومیزاده اجرا نموده اند خیلی خوشم می آید.
چاره ای جز صبر نیست خداوند به خانواده و همه ی دوستان ایشان صبر عنایت فرماید.روحش شاد و یادش گرامی باد.

دیدگاهتان را بنویسید