سلام بر همه هم محلی های عزیز و گرامی

حال و احوال؟ اوضاع و روزگار؟

امیدوارم که شدیید تر از همیشه خوب و خوش و سلامت باشید …

کلا بلد نیستم چطوری بحث رو شروع کنم هی میپیچونم خخخ

شکلک بانو در حال تفکر بالا سرشم یه ابر سفید هستش که توش یه عصای سپید می درخشه …

شکلک حالا عصای سپید در زمینه سپید ابر رو یکی بیاد تشخیص بده من بهش جایزه یه شیرینی خامه ای از مدل نارنجکی می دم …

خب من چندان در زمینه عصا زدن مهارت ندارم ولی یه اعتقادی دارم که من باب اشتراک اون با شما مصدع اوقات شدم:

»وقتی عصای سفید داریم حق با ما هست هرچند که حق با ما نباشه«

در توضیح هم عرض کنم که:

وقتی من نابینا یا کم بینا یا نیم بینا بدون عصا در جامعه که اعم هست از کوچه و خیابون, دشت و بیابون, اداره و دانشگاه و …. تردد کنم و یه اشتباه که خب نمی شه اسمشو گذاشت اشتباه به علت ندیدن یا کم دیدن یا کامل ندیدن انجام بدم

مثلا پام پیچ بخوره, سکندری بخورم, بیفتم زمین, یه جای لباسم خاکی بشه, خیره خیره تو چشم یکی نگاه کنم, بدون قصد به یکی لبخند بزنم, جواب سلام یکی رو ندم و از کنار یه آشنا بی تفاوت بگذرم, با یه شیء یا شخصی تصادف و تصادم کنم و و و و و در تمامی این موارد تقصیر اگه هم صد در صد متوجه ما نشه حد اقل پنجاه درصد مقصریم و تازه بعد که نابینایی, کم بینایی یا نیم بینایی ما معلوم و محرز بشه که یه چیزی هم به صد در صد بدهکار می شیم و …

ولی حالا وقتی که من عصا دست گرفتم, کلا که این عصا بسی بسیاار کار راه اندازه نه از اون جهت که تو صف نون وایی بی نوبت بهت نون بدند یا توی اتوبوس شلوغ یکی جاش رو بهت تعارف کنه بشینی …

وقتی عصا دستت هست و توی خیابون ایستادی و می خوای از خیابون رد بشی هستند افرادی که میاند از شما سوال می کنند ببخشید خانم یا آقای روشن دلان »تو پرانتز باید خاطره ش رو براتون تعریف کنم خخخ« کمک می خواید؟ می خوای از خیابون رد بشی؟ تاکسی می خوای؟ و …. یا وقتی توی پیاده رو یه مانعی هست هستند کسانی که بپرند و شما رو نجااتتون بدند که …. و مهم تر از همه این ها اگه تو به علت عدم مهارت در جهت یابی و عصا زدن مثلا بخوری به یه خانم یا آقای محترمی و واقعا هم تقصیر از تو باشه اون خانم یا آقای محترم خودشو مقصر می دونه که متوجه شما نشده و اگه هم از اون اونهاش باشه حد اقل شما رو تقصیر کار نمی دونه … اگه بری روی بساط یه دست فروش کنار پیاده رو و تمام زندگیش رو به هم بپاشی می تونی بگی »آخه این جا هم جای نشستن و بساط پهن کردنه آیا؟« و تازه بابت خراش ریزقیل میزقیل “به معنای کوچولو موچولو” بند اول انگشت کوچیکه دست چپت هم ازش دیه بگیری …

کلا که من وقتی عصا دست می گیرم یه جور حس »حق به جانبی« دارم, شما چطور آیا؟