بحث اشتغال و طرح های شغلی نابینایان تا به حال بارها مطرح شده است. خود آنها و خانواده هایشان مرتب تماس می گیرند و در این باره می پرسند اما هنوز بسته ی های توجیهی و طرح های اشتغال متنوع و مطمئن که متناسب با نیاز هر شخص بتواند انجام شود نداریم. در شهرها و گروه های مختلف مشغول بررسی راهکارهای موجود هستیم و در روایت 177 نیز فهرست 160 ایده ی شغلی مطرح شد اما هنوز جای کار دارد. یکی از بخش هایی که در آن روایت توجهم را جلب کرد بند 111 است:
‎111‎. فروش، بازاریابی، تبلیغات، سمپلینگ و فعالیت های بهبود فروش (Sales Promotion)

چون این بند نیاز به تخصص خیلی بالا ندارد، هر چند خودش نوعی مهارت به حساب می آید. اگر کسی بخواهد کار فروش کالایی را انجام دهد لازم است یا سرمایه برای خرید محصول داشته باشد یا بازاریاب کالای دیگران شود و پورسانت بگیرد. تصور کنید یک تولیدکننده یا واردکننده به فرد نابینا بگوید چنانچه کالای مرا برایم بفروشی به تو پورسانت می دهم. این یک ایده ی شغلی است اما از شما دوستان دو سوال دارم. اول آن که آیا می تواند شغل مناسبی برای نابینایان باشد؟ دوم این که اگر شغل مناسبی نیست چرا مناسب نیست و اگر مناسب است، چه کالایی می تواند بهترین گزینه برای واردات و فروش باشد. این واردکننده به شما گفته که هر کالایی بگویی، به جز آنهایی که حجیم هستند و نیاز به کشتی دارند من می توانم به کشور بیاورم. چه کالایی را برای فروش توسط نابینایان مناسب می دانید؟ جواب هایی که تا کنون گفته شده را در زیر می نویسم و شما هم پاسخ دهید:
جواد حسینی:
من یک بار کار بازاریابی برای یک تولیدکننده انجام دادم ولی دو مشکل وجود داشت. اول این که تولیدکننده، قیمت کالایی را که به من می فروخت از قیمتی که به خریداران عمده می داد خیلی گرانتر بود و عملاً فروش آن کالا صرفه ی اقتصادی نداشت. دوم این که بایست کالا را از او می خریدم و اگر فروش نمی رفت روی دستم می ماند. به این نتیجه رسیدم که بازاریابی می تواند شغل خوبی باشد ولی به شرطی که اولاً قیمتی که تولیدکننده به من می دهد با قیمتی که به سایرین می دهد یکسان باشد و ثانیاً اگر فروش نرفت خودش از من پس بگیرد و فقط هزینه ی حمل را خودم بپردازم.

آقای ص ن می گوید:
این شغل خوبی است و هیچ اشکال شرعی ندارد. باید برای طرفین سودآور باشد. من دوست دارم قطعات کامپیوتری، فلش مموری، هارد دیسک، اسپیکر، ماوس، کیبورد و امثال آن را بفروشم. فروش فناوری های نابینایان هم خوب است مثلاً فناوری هایی که در کشور وجود ندارند و باید یک نفر وارد کند.

خانم م ر می گوید:
به نظر من برای بازاریابی به سراغ نابینایان نروید. خاطره ی خوبی از این کار ندارم. نابینای بیچاره باید محصول را به اقوام و فامیل نشان دهد و بگوید از من بخرید. پرستیژ او با چنین کاری پایین می آید.

آقای ع ح می گوید:
اگر یک شرکت روی واردات کالاهای ویژه ی نابینایان که در ایران موجود نیستند سرمایه گذاری کند نتیجه ی خوبی می گیرد.

جواد حسینی پاسخ می دهد:
فقط کالاهایی که قیمت مناسب داشته باشد در ایران جواب می دهد. بسیاری از تجهیزات نابینایان گران هستند و بدون حمایت دولتی از توان خرید نابینایان خارج می شوند.

آقای ح آ می گوید:
به نظر من باید ایده ی مذکور را در سایت گوش کن به بحث بگذاری. شغل بدی نیست ولی چند نکته را باید در نظر گرفت. اول این که کالای بازارپسند باشد. دوم آن که فاسدشدنی مثل برنج نباشد. سوم این که اگر فروش نرفت، کالا را از نابینا پس بگیرند تا ضرر نکند. چهارم آن که هر قیمتی خودشان به دیگران می فروشند نابینا هم بتواند همان قیمت را به دیگران بفروشد و پورسانت بگیرد، نه این که نابینا مجبور باشد قیمت گرانتر از خودشان را به مشتری بدهد. چهارم این که کالا را خودشان ضمانت کنند تا اگر خراب بود یا ایراد داشت، خریدار یقه ی نابینای فروشنده را نگیرد.

حالا منتظر کامنت های خوبتان هستم. آیا بازاریابی شغل مناسبی برای نابینایان هست یا نه؟ اگر نیست چه معایبی دارد؟ اگر هست، تصور کنید یک مغازه باز کرده اید یا فروشگاه آنلاین دارید. چه کالایی در آن به فروش می گذارید؟