سلاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام رفقا. ای باباااااااااااااااا بازم که این اینترنت کامنتهامو نمیخونه

حالا ولش کن

امروز یک شعر اوردم

از پروین اعتصامی

میوه ی هنر

آن قصه شنیدید که در باغ یکی روز

از جور تبر زار بنالید سپیدار

کز من نه دگر بیخ و بنی ماند و نه شاخی

از تیشه ی هیزم شکن و اره ی نجار

گفتش تبر آهسته که جرم تو همین بس

کین موسم حاصل بود و نیست تو را بار

تا شام نیفتاد صدای تبر از گوش

شد توده در آن باغ سحر هیمه ی بسیار

دهقان چو تنور خود ازین هیمه بر افروخت

بگریست سپیدار و چنین گفت دگربار

آوخ که شدم هیزم و آتشگر گیتی

اندام مرا سوخت چنین ز آتش ادبار

خندید بر او شعله که از دست که نالی

ناچیزی تو کرد بدینگونه تو را خوار

آن شاخ که سر برکشد و میوه ندارد

فرجام به جز سوختنش نیست سزاوار

جز دانش و حکمت نبود میوه ی انسان

ای میوه فروش هنر این دکه و بازار

از گفته ی ناکرده و بیهوده چه حاصل

کردار نکو کن که نه سودیست ز گفتار

آسان گذرد هر شب و روز و مه و سالت

روز عمل و مزد بود کار تو دشوار

پروین اعتصامی

منبع

درس 15 فارسی ششم