سلاااااا اااا اااا ااا ااا ااا اااام به همه ی بر و بچه های باحال، توپ، خونگرم و مهربان محله ی خودمون.
چطورید یا بهترید خخخ.
میگم دقت کردید این روزها پستچی چه فعال شده واسه خودش آیا؟
پستچی اینجا، پستچی اونجا، پستچی همه جا، پستچی کجا، خلاصه همه جا صحبت از پستچیه.
حالا این پستچی مثل دیجیمون هی چهره عوض میکنه.
یه بار شهروزه، یه بار عمو چشمه میشه، یه بار میشه دکی پرنده، یه بار میشه پریسیما، خلاصه همینطوری واسه خودش تغییر چهره میده.
صد رحمت به سریال مرد هزار چهره. لا اقل اونجا مهران مدیری همش به جای اشخاص مختلفی که مرد بودن عوض میشد. این پستچی زن و مرد رو هم نمیتونه تشخیص بده خخخ.
خلاصه. میگفتم. از بحث در مورد قیمت دلار و آلودگی هوا که بگذریم، امروز هم تولد داریم.
چی؟
تولد کیه؟
خب حدس بزنید.
این بنده ی خدا خیلی پسر خوبیه. خیلی تلاش میکنه. خیلی با معرفته. فقط یه کم مشکل داره بنده ی خدا. دست خودشم نیستااا! بچه که بوده از یه دونه پله، دقت کنید، یه دونه پله پاش پیچ میخوره و با زانو میخوره زمین و مغزش عیب میکنه. حالا نمیدونم زانو ضربه بخوره چرا مغز باید عیب کنه خخخ.
خلاصه یه وقتایی این بنده ی خدا به سرش میزنه و یه کارایی میکنه. مثلاً یه دفه یه بار به سرش زد این محله رو راه انداخت. یعنی یه جنایتی مرتکب شد که هنوز که هنوزه مثل خ، چیز ببخشید مثل یه آدم خوب مونده توش.
بدتر از همه این که یازده دوازده نفر دیگه رو هم مثل خودش سر کار گذاشته که این جنایت رو مدیریت کنن و جالبتر اینه که هزار و خورده ای نفر در روز میان از این جنایت دیدن میکنن و کلی هم ازش تعریف میکنن.
والله به خدا. مردم دیگه زدن به سیم آخر.
آخه اینم شد سایت، هر روز یا خرابه، یا کبابه، یا کتابه، یا سرابه، یا طنابه، یا، ای بابا خسته شدم خب.
خودم خسته شدم از دست خودم انقدر چرت و پرت گفتم خخخ.
امروز جشن تولد این مجتبای بدبخته خخخ.
یعنی درست بیست و هشت سال پیش در چنین روزی، حالا ساعتشو درست نمیدونم، این بچه به دنیا اومد و از همون دوران نوزادی به فکر پول بوده. میگن وقتی صورت حساب بیمارستان رو باباش گرفته انقدر ونگ زده که حسابدار بیمارستان گفته پول نمیخوام فقط اینو ببرید بیرون خخخ. تازه شنیدم اخیراً رفته وکیل گرفته از پرستار اون وقت بیمارستان شکایت کرده که خوب رسیدگی نمیکرده بهش خخخ.
یعنی همچین موجودیه این بشر.
برای همین خواستیم به دور از تجملات یه جشن تولد کوچیک و کم خرج بگیریم براش.
خب بریم سراغ پذیرایی. هر چهار نفر، یه سیب رو چهار قاچ کنن بخورن، خیارم از طول از وسط نصف کنید دو نفر یکی بخورید. شیرینی هم یکی یه دونه شیرینی دانمارکی بیشتر نخورید که به تعداد شمردیم خریدیماااا!
چیپس و پفک و تنقلات هم چون از مواد مضر درست میشن نخریدیم که به سلامتی کسی ضربه وارد نشه. کیک هم دیگه وقتی شیرینی دارید چه کاریه خب همون شیرینی رو بخورید دیگه! فقط چون باید به صورت نمادین کیک داشته باشیم، از این کیک کوچولوها از سوپر مارکت گرفتیم، دوتا چوب کبریت رو هم از ته فرو کردیم روی کیک، گذاشتیم روی میز تا جای شمع فوت کنه. خب حیف شمع نیست به خاطر دو دقیقه این همه پولشو بدیم آیا؟
آهنگم دیگه نمیذاریم چون پول برق میاد، اگرم از گوشی آهنگ بذاریم باتری مصرف میکنه بازم باید بزنیمش تو شارژ پول برق میاد. همینطوری هر کس صداش قشنگه بخونه بقیه هم دست بزنن.
کاغذ رنگی و این چیزا هم نگرفتیم. گلاب به روتون من چند وقتی بود سرما خورده بودم، کلی دستمال کاغذی مصرف کردم. همونا رو جمع کردم آوردم باهاشون اینجا رو تزئین کردیم. ولی قشنگ شد خداییشهااا!
فکر غذا رو هم کردیم اصلاً نگران نباشید. سیب زمینی سرخ کرده درست کردیم، برای هر نفر میشماریم 28 تا خلال سیب زمینی سرخ کرده به نیت تولد 28 سالگی مجتبی میدیم بهتون نوش جون. نوشابه هم که ضرر داره از شیر آب ریختیم تو پارچ یخ انداختیم توش هر کس خواست بگه بهش بدم.
فقط خیلی ظرف کثیف نکنید چون اون وقت باید کلی پول آب بدیم بابت شستنش.
خلاصه مجتبی تولدت حسابی مبارک باشه. با افتخار باید بگم که با یه هزینه ی ناچیز برات تولد گرفتم. فقط شرمنده. این کارتتو که برداشته بودم ازش پول بردارم، بعد از برداشت پول از دستم افتاد تو جوب کلاً قیدشو بزن خخخ.
خب چیه مگه؟ نکنه توقع داری خرج تولدتم من بدم آیاااا!
خب بریم سراغ کادوها.
ببین ما گفتیم اگر تک تک کادو بگیریم ممکنه چیزایی که میگیریم به کارت نیاد.
این شد که قرار شد همون هزینه رو بکنیم و یه کادوی خوب دسته جمعی برات بگیریم.
.
.
.
.
.
این هم بسته ی کادو، از طرف همه ی بچه های محله.
خب باز کنیم ببینیم چیه.
هوراااااااا! لنگه جورااااااب!
وایستا ببینم. چه قدر آشناست این! آهاااان! یادم افتاااد! این همون لنگه جورابیه که تو اردوی نجفآباد گم شده بود و لنگه ی دیگش به حسین آگاهی رسید.
ایول. پس بالاخره پیدا شد! اصلاً گم نشده بود که! ما الکی گفتیم گم شده ولی نگهش داشتیم که امروز بهت کادو بدیمش.
خلاصه مجتبی حسابی تولدت مبارک، اگر بهت خوش گذشت بگو سال بعد هم برات تولد بگیریم.

آغاز جدی شدن: مجتبی، از طرف همه ی بچه های محله، اعم از کاربر و مدیر و ویرایشگر، تولدت رو بهت تبریک میگیم و امیدواریم هر سال موفقتر از سال قبل باشی و روزی برسه که با خوشحالی بیایی و به هممون بگی که به بزرگترین آرزوهای زندگیت رسیدی.
انرژی مثبت کلی آدم همیشه حامی تو هست چون تو بزرگترین انقلاب رو در فضای مجازی برای نابینایان ایران ایجاد کردی و اگر امروز همه ی ما دور هم هستیم، اگر امروز کلی دوست خوب داریم، اگر امروز کلی یاد گرفتیم، اگر امروز کلی مستقل شدیم، همش به خاطر این کار بزرگ تو هست و بابتش تا همیشه از تو ممنونیم.
تولد تو تولد یه شخص نیست و تولد نماد توانایی و استقلال و امید و استواری برای نابینایانه.
پس حسابی محکم باش و باز هم همچنان کمک کن تا هر روز بهتر و محکمتر این محله به رسالتش عمل کنه.
پایان جدی شدن: خب دیگه. وقت تمومه. پا شید برید خونه هاتون.
فقط تو راه پله چراغ روشن نکنید. وقتی نمیبینید الکی چراغ روشن نکنید که پول برق بیاد خب خخخ.
پیشاپیش هم از پریسیما تشکر میکنم که قراره منو لو بده خخخ.
مواظب خودتون و خوبیهاتون باشید.
بدرود.