یکی از آفتهای رایج جامعه نابینایان، عکس العملهای دیرهنگام و بیموقع نسبت به اعمالی است که در گذشته اتفاق افتاده است و از قضا آنانی که در حال نشان دادن واکنش هستند، میتوانستند مانع بروز عملی شوند که اکنون در برابر آن، عکس العمل نشان میدهند. ساده تر آنکه مثلاً در انجمنی امری به تصویب میرسد و بسیاری از اعضا در نشستی که آن تصمیم مشخص در آن گرفته شده است، شرکت نکرده اند. پس از آنکه آثار آن تصمیم روشن میشود تازه عده زیادی از اعضای آن انجمن علم و کتل اعتراض برمیدارند، در حالی که اگر در زمان تصمیمگیری در آن نشست شرکت میکردند و رأی خود را اعلام میکردند، کار به مراحل بعدی و اعتراضهای دیرهنگام و بی اثر نمیکشید. متأسفانه این نوع واکنش در جامعه نابینایان بسیار دیده میشود و در بسیاری از مواقع عکس العملها بسیار دیرهنگام و بیموقع است. باید یاد بگیریم هر عملی برای آنکه اثرگذار باشد باید در وقت خود صورت پذیرد. مثلاً اگر میخواهیم مستمریها افزایش یابند، هنگام بستن بودجه کشور باید اقدام کنیم، نه پس از آن. همین هفته گذشته به وزارت آموزش و پرورش اعتراض کرده ایم که چرا باید معلولان پس از قبولی در آزمون استخدامی، هزینه آموزش بپردازند؟ کاری به توجیه مسؤولان نداریم، اما اولین پاسخشان این بود که این شرط در شرایط شرکت در استخدام وجود داشته است. این امر در مورد تشکلهای نابینایان نیز صادق است که در بسیاری از مواقع واکنشهای دیر و بیموقع نشان میدهند. برای اثرگذاری اجتماعی باید به موقع عکس العمل نشان داد. هفته قبل عده ای از دوستان به شرایط انتخابات جامعه نابینایان کاشان اعتراض داشتند. این در حالی است که بسیاری از این عزیزان به این شرایط رأی داده بودند یا حد اقل در وقت انتخابات با آن مخالفت نکرده بودند. به هر حال همه اینها یعنی گرفتن یک درس، باید در وقت طلایی یا به هنگام عمل یا عکس العملی را انجام دهیم.
به نقل از ستون سخن هفته ایران سپید