به نام خالق طعمهای خوش
درود به شما دوستان عزیز. حالتون چطوره؟ خوبین؟ خوشین؟ امیدوارم که حال و هواتون بهاری باشه.
خب. در خدمت هستم با یه آموزش ساده از یه غذای خوشمزه و خوش آب و رنگ.
اشکنه، بله اشکنه که البته پارس آوا خوب نمیخونه پس با جاز اسمش رو دوباره بگوشید؟
Eshkaneh
شاید خیلیاتون اینو بلد باشید ولی خب بد ندیدم اینجا آموزشش بدم. قبلش بگم که من خاطره ی خیلی بدی از این غذا دارم و به همون خاطر هم ازش بدم میاد. اما چند وقت پیش که تو خوابگاه ذخیره ی مواد غذاییم تموم شده بود و برنج نداشتم و شدیداً هم گرسنه بودم نصف شب ساعت دو، بالاجبار این غذا رو درست کردم و بعد از 17 سال خوردم. خاطره رو هم آخر میگم اونم در لفافه که حالتون بد نشه.
و اما مواد لازم:
پیاز خرد شده یا رنده شده: 1 عدد
سیب زمینی خرد شده یا خلالی شده: 2 عدد
گوجه فرنگی رنده شده: 3 عدد
نمک، فلفل، زردچوبه، روغن و رُب گوجه فرنگی یا سس کچاپ به میزانی که در خلال آشپزی بهتون خواهم گفت.
آب: 3 الی 4 لیوان.
ضمناً این غذا برای دو نفر کم خوراک و یه نفر خوش خوراک مثل من هستش ها گفته باشَََََََََم؟
و اما طریقه ی کار و طرز تهیه و پخت این غذای ارزان، خوشمزه و البته نا خوشایند برای من! خخخخخخخخ
پیاز را پوست کنده، خیلی خیلی ریز فرموده یا رنده میکنیم.
قابلمه ای متوسط را برداشته، روی حرارت خیلی خیلی خیلی کم قرار داده و یک قاشق غذاخوری روغن در آن میریزیم، سپس پیازها را به آن می افزاییم و هم میزنیم. البته باید صبر کنیم حدود 1 دقیقه که روغن خوب قوام بیاید و بعد پیاز ها را اضافه کنیم.
ضمناً، شما میتوانید قبل از افزودن پیاز، مقداری زردچوبه، نمک و فلفل را درون روغنها بریزید و هم بزنید و بعد پیازها را در آن بریزید. بار دیگر تأکید مؤکد دارم که زیر گاز چی چییییییی؟ باس کم باشِد وگرنه چی چی میشِِِِِِِِِِِِِِِِِِد؟ هیچی! باید به سر و سینه بکوفید که وای حالا چی بوخورم. چی چییییییییییییییی!
خب! جلف بازی بسه و اما ادامه! خخخخخخخ
پیازها را که دارند تفت میخورند و کم کم بویشان بلند میشود که برای خیلی ها مشمئز کننده و برای بعضیها هم دلنشین است را هم میزنید با قاشق.
حالا وقت افزودن گوجه های رنده شده است. گوجه ها را میریزید و سپس به هم زدن ادامه میدهید تا خوب مواد با هم تلفیق شوند.
پس از حدود 5 دقیقه، سیب زمینیهای خلالی شده و یا خرد شده به هر شکلی را به درون قابلمه با آرامش تمام میریزیم و باز هم میزنیم. هم زدن یک اصل لاینفک و البته اعصاب خرد کن در امر آشپزیست.
هم میزنیم، هم میزنیم و باز هم میزنیم!
درب قابلمه را میگذاریم
حالا بعد از حدود 5 الی 10 دقیقه، بسته به میزان حرارت گاز، 3 لیوان آب به درون قابلمه ریخته و دوباره هم میزنیم.
همه چیز خوب است، شما خیلی خوشبختید فعلاً. چرا؟ چون معلم آشپزیتان من هستم!
خخخخخخخخخ
باز لوس شدم ببخشید.
و اما ادامه.
وقتی که 3 لیوان آب را به درون قابلمه ریختید و هم زدید، درش را میگذارید و حدود 10 دقیقه به استراحت میروید. مواظب باشید که این استراحت 11 دقیقه نشود وگرنه شما از زیانکارانید.
خب! حالا چه باید بکنیم؟
این کارها را باید کنیم.
1. در قابلمه را با یک دستگیره برمیداریم و میگذاریمش بر روی قسمتهای دیگر گاز.
2. 2. رب گوجه فرنگی یا سس کچاپ را باز کرده و به میزان دو قاشق غذاخوری به درون قابلمه ی سحرآمیز میریزیم و باز هم همان کار طاقت فرسای هم زدن را انجام میدهیم، خوووووووووب باید هم زد. وای به حالتان اگر خوب هم نزنید! این یک تهدید نیست، بلکه هشدار است! اگر خوب هم نزنید رب یا سس عزیز را با مواد، طعم اصلی این غذا که چیزی بین شوری، ترشی و تندی است را نخواهید چشید. امّّّّّّاااا! دوباره کمی نمک را به غذا می افزایید. بسته به ذائقه ی خودمان، یکی شور خواهد یکی کم نمک،
یکی بستنی و یکی هم پفک.
خب! قافیه چون به تنگ آید، آشپز به جفنگ آید!
اگر شما رُب گوجه زدید پس نیاز دارید مقداری فلفل به آن بیفزایید، اصلاً لطف این غذا به تندیش بید جییییییییگر. لاکِن اگر سس کچاپ تزریق فرمودید، نیازی به افزودن فلفل یا به قول عرب زبانان fulful نیست.
هم بزنید تا مواد به خوبی در رنگ و بو و مزه ی رب یا سس غرق شوند و در قابلمه را بگذارید و پس از حدود 10 دقیقه زیر گاز را خاموش فرموده و اشکنه ی خوشمزه را نوش جان فرمایید.
شما میتوانید در این غذای آبکی نان ریز کنید و با لذت تمام میل فرمایید. ترجیحاً نان خشک اگر باشد خوشمزه تر و دلپذیرتر و شاعرانه تر خواهد بود. حیف که من خاطره ی خوبی از این غذا ندارم و الا ساده ترین غذایی که میشود یک نابینا درست کند، بعد از نیمرو همین غذاست.
ممکن است سؤال کنید که چرا با وجود اینکه گوجه ی رنده شده را در این غذا مورد استفاده قرار دادیم، باز هم از سس یا رب گوجه باید بهره بجوییم؟ جواب: این اشتباه را خیلیها میکنند. هرگز طعم گوجه ی رنده شده با سس کچاپ و یا رُب گوجه فرنگی قابل قیاس نیست. چرا؟ چون با افزودن 3 یا چهار لیوان آب، گوجه ها 80 درصد از طعم خود را از دست میدهند و فقط رنگشان قرمز می ماند همین!
خب! بزنیم کانال محاوره! امیدوارم یه روز درستش کنید و خوشتون بیاد ازش.
ضمناً خیلی خیلی مواظب باشین که وقتهایی که در قابلمه رو باز میذارین، سوسک نره توش! وگرنه ممکنه شما هم مثل من سالهای سال بیخیال خوردن این غذا بشید. خخخخخخخخخخخ.
سال 78، وقتی من 8 سالم بود، این اتفاق واسمون افتاد و نهار به جای اشکنه، نیم رو زدیم. از اون به بعد، من و اعضای دیگر خانواده حس بدی نسبت به اشکنه پیدا کردیم و همچینی یه نموره مور مورمون شد.
البته اشکنه انواع مختلفی داره، بعضیا توش تخم مرغ هم میزنن که خیلی بد میشه، بعضیا پیازای گنده گنده ریز میکنن توش که اونم خییییییییییییییلی بده. اما اینی که من آموزش دادم بهترین، ساده ترین و خوشمزه ترین نوع اشکنه هستش. اگر هم تند باشه و سس یا ربش زیاد باشه که عاااااااااالی میشه.
و اما اگه تعداد بیشتری میخان استفاده کنند از این غذا، هم باید میزان آب مصرفی در این غذا به ازای هر نفر یه لیوان و نیم اضافه بشه، هم مواد دیگه هم به نسبت باید بیشتر به کار برده بشن.
مثلاً اگه دو نفر کم خوراک بشن 3 نفر خوش خوراک، باید یه پیاز بشه دو تا پیاز رنده شده، 3 لیوان آب بشه 6 لیوان آب، دو قاشق رب یا سس بشه 4 قاشق، دو تا سیبزمینی خرد شده بشه سه تا و 3 تا گوجه فرنگی رنده شده بشه 5 یا شش تا.
خب دوستان: دیگه من حرفی ندارم. مواظب خودتون باشید. موقع آشپزی دستتون رو تو رو خدا مواظب باشین که اوفینا نشه، ما به این دستا خیلی بیشتر از افراد عادی نیاز داریم. میدونین که چی میگم هااااااان؟ خدا رو شکر! تا پست بعدی بدرود