سلام مجدد به شما دوست عزیز .. نمیدونم چرا فقط نوشته های من تو لیست انتظار قرار میگیره ..

منم بینام یا همون ببین شما .. ولی چجوری باید عضو بشم؟؟

حالا میشه این بنده ی حقیر ناچیز بی نوارو عضو کنید ..

خب اگه راستشو بخواید اینجایی که شما هستیدو نمیدونم اما اینجایی که من هستم همش نوشتست .. مدیری وجود نداره .. سمت چپ و راستشم کادر نوشتست و پایینشم چتاست .

فقط یه جا نوشته رعد بارانی By که اونم وقتی روش میزنم تیتر مطلب میاد .. توی وبلاگا شناسنامه همینجوری میاد ..
ممنونم رهگذر عزیز

خخخ .. میگما فکرکنم این گوشه سمت چپ گوشیم ازجا دراومد ازپس ضربه زدم تا جایی که میگید و پیداکنم .. هرجا میتونستم کلیک کردم اما هیچکدومش نیومد .. کلا دیگه بیخیال شدم شاید وقتی عضو شدم درست بشه .. شایدم دوباره مثل همیشه مشکل از گوشی منه ، خیلی جاهارو بازنمیکنه .. به آقای حسین فامیلشونو نمیدونم و آقای خادمی برای عضویت ایمیل دادم .. رعد بارانی عزیز از آشناییتون واقعا خوشحالم .. راستی این گروه مشهدی که گفتیدو از کجا پیداکنم و درارتباط باشم باهاشون؟؟؟
نازنین جان خیلی خیلی زیاد ممنون از راهنمایی هاتون ..

خخخخ .. ای رعد لحظه ای به خودم شک کردم .. والا نمیدونم شایدم واقعا شک برانگیز باشم .. الآن که صحبتامو نگاه کردم دیدم به این جاسوسا میخورم .. خب یکی یهویی بیاد بگه نبین هارو بی نهایت دوست داره منم باشم شک میکنم اونم با این سنش .. خخخخ
والا من یه دختربچه ی هنرستانیم که نهایت آرزوم اینه کارورزی منو پیش بچه های بی سرپرست قبول کنن .. خب یه خورده باورش سخته کلا من بخوام افکارمو بریزم رو دایره درک کردنش مشکل میشه .. برا همیناس میگفتم دنبال آدمایی میگردم که بتونن درکم کنن چون دوستان ما که فکراشون از دم خرابه ، بزرگترام میگن چیه اینهمه ساده ای بچه این افکار ساده لوحانه و ماورایی رو رهاکن .. دیگه کاربه جایی رسید من رفتم دنبال دنیای بچه ها .. عجیب دنیاشون شیرین بود ، عاشق بچه ها شدم چون ازوقتی یادم میاد بچه هارو دست من میسپردن ، خخخخ کلا بچه های فامیل زیر بال و پرمن چنار شدن .. خلاصه فهمیدم چرا کلا باهرکی حرف میزنم میگه رفتارات برعکس افکارت شبیه بچه هاس .. فهمیدم کنار بچه ها آرامش دارم .. این یه منبع آرامش بود که تابستون امسال کشفش کردم .. دوباره گشتم دنبال یه منبع آرامش دیگه که میون مردم روستایی که بی نهایت ساده بودن پیداکردم ، کلللی ازشون خاطره دارم .. خب حرفام یخورده گیج کنندس میدونم آخه نمیدونم چرا هیچکس درک نمیکنه اما برای من واقعا واقعا درحد بی نهایت سخته آدمایی که کنارشون زندگی میکنم مثل دوستام بخوان دروغ بگن ، دوست داشتنای قلبت رو نبینن و بد برداشت کنن ، توهین کنن ، مسخره کنن ، تحقیرکنن ، بی احترامی کنن، حرفای رکیک بزنن شاید برای آدمای دیگه اینا فقط و فقط بد باشه اما من با روبه روشدن یکی ازینا زجرمیکشم درحد بی نهایت .. وقتی باکلللی ذوق و شوق براشون میگفتم کارورزی میخوام برم پیش بچه های بی سرپرست هیچ واکنشی جز یه نگاه تمسخرآمیز نداشتن .. حتی یه لبخند آدمایی که حتی دوستم ندارنن برام کللی ارزش داره .. یه زمانی ازروی زود باوریا و زیادی ساده بودنام میخندیدن اما خوشحال بودم که شادشون میکنم .. وقتی ازآرزوهام میگم که دوست دارم میون کلللی آدمای ساده و بی ریا باشم سرکوفت میخورم چون وسط بیابونم که باشه آرامش داشته باشم ازینکه دیگه افکارم موجب آزارکسی نمیشه .. هیچوقت باورنداشتم که ساده ام اما اونقدری گفتن که تلاین شد بهم .. گاهی وقتا فکرمیکنم هنوز نتونستم ازدنیای بچگیم بیرون بیام ..
اینایی که گفتم حتی دوسوم افکارمم نمیشه تقریبا میشه گفت توضیحات کمی درمورد خودم بود .. بهتون کاملا حق میدم چون من برای آدمای اطرافمم عجیبم چه برسه برای شماکه منو اصلا نمیشناسید اما خب اینم دوست ندارم به اجبار یا با شک پذیرفته بشم برام مسعله ای نیست اگه یه موقع نخواستن بمونم ..ببخشید من به نوشتن علاقه دارم وقتی شروع میکنم به نوشتن آخرش طومار تحویل میدم ..

نازنین جان شرمنده چرا .. من اصلا نمیدونستم این کامنتا برای بقیه هم میره وگرنه اینهمه حرف نمیزدم ….
رعد بارانی عزیز ممنونم از حرفاتون .. نه دنبال قدیسه نیستم به هرحال همه ی آدما خطا میکنن یه جایی از زندگیشون .. فقط از صمیمیتی که بینشونه لذت میبرم و اینکه احساس میکنم اینجا بیشتر آرامش دارم ..