ضمن درود فراوان و عرض ادب! من دوباره اومدم تا براتون تعریف کنم و آنقدر حرف بزنم و با حرفهایم سرتون را بخورم…، روز اول بعد از تحویل سال تا اومدیم کارهای باقی مانده ی خونه تکونی را بکنیم ظهر شد و بیخیالش شدیم و به خانه ی مادر رفتیم تا به یاد سالهای گذشته دور هم جمع بشیم و ناهار بخوریم… عصر هوا بادی شد و محمد و مریم کوچولو بادکنک به دست به حیاط رفتند و بادکنکها را به باد سپردند و باد هم دو بادکنک قرمز و صورتی را بالا برد تا به کودکانی دیگر در جایی دیگر برساند و آنان را خوشحال کند…، حالا دو کودک با سر و صدا به اتاق آمدند و بادکنک خواستند که من دوباره دو بادکنک باد کردم و با نخ بستم و تحویل دادم… پس از چند دقیقه مریم پیشم آمد و بادکنک خواست… پرسیدم بادکنکت کجاست؟… جواب داد: محمد گرفت برد بیرون… در همین موقع محمد کوچولوی شیطون با شادی و خنده وارد اتاق شد و گفت: بادکنک مریم را باد برد… و من بادکنک دیگری به مریم دادم… راستی من امسال سه بسته صدتای بادکنک به 36000 تومن خریدم و ایام عید همه را سرگرم بازی کردم… مهمونهایم را هم با بادکنک پذیرایی کردم… بعضیا یکی برمیداشتند و بعضیا که مثل خودم شیطنت داشتند پنج یا ده تا برمیداشتند… ادامه ی متن روز اول… برای شام به خانه ی پدرزنجان رفتیم و با باجناقها و بچه هاشون دیدنی و بادکنک بازی کردیم…، روز دوم-خانه تکانی عقب افتاده و پس از ناهار پذیرایی از مهمانها و دوچرخه سواری با بعضی از مهمانها در محله…، روز سوم تا دوازدهم دید و بازدیدهای فامیلی… که من به این کار ریگشور میگویم… آخه یکی نیست به این جمائت بگه این چه دید و بازدیدی است که یک یا چند ساعت بعد به بازدید میروی که فقط جبران کرده باشی و در طول سال از حال یکدیگر بی خبرید…، از سوم تا بیستم شبها تا ساعت دو و سه با کامی جون سرگرم میشدم و آموزشدهایم را تمرین میکردم… بیشتر از مبایل در کامی جون کپی میکردم… آنقدر با کامی جون ور رفتم تا جاز و مینا خسته شدند و از دستم فرار کردم… با چند نفر تماس گرفتم و با نریتور سرگرم شدم و پس از چند روز نریتور هم تقریبا خسته شد و دیگر با من همکاری نکرد…، بالاخره آقای همت به خانه آمد و فراریها را به کامی جون برگردوند و مرا سرگرم کرد…، راستی بازی دادن نریتور خیلی باحال بود… وقتی میرفتم یکی از اینها را اینتر میکردم خنده دار میشد… سینا… مینا… دارا… عجب روزهایی بود… سینا خیلی کوچولو و ناز بود…، قبل از عید شنیدیم که آقای ناطقی 24 فروردین گروه مشهدی داره… باهاش تماس گرفتم که با هواپیما رفت و برگشت بگیرم و از مسافرخانه و غذایش استفاده کنم که پیشنهاد ایرانر تخفیفی داد… چند سال ایرانر اصفهان مشهد نداشت ولی امسال داشت… یازدهم به اداره بهزیستی رفتم و معرفی نامه گرفتم سپس به دفتر هواپیمایی رفتم و بلیت تهیه شد… با راننده استیجاری اداره که یک دستش فلج است حدود یک ساعت طول کشید که رفتیم و کاملا موفق برگشتیم…، روز چهاردهم عصر متوجه شدیم که ناطقی بیست و چهارم نمیره و بیست و ششم میره و ما حتی یک شب هم نمیتونیم بین دوستان باشیم…، عصر چهاردهم که برای کلاس کامی به کتابخانه رفته بودم دوستان پیشنهاد کردند که با دفتر حسینیه تماس بگیرم و اتاق بگیرم… صبح پانزدهم تماس گرفتم و موفق شدم سوییتی بگیرم… جایی که به حسینیه نجف آبادی ها معروف است یک حوتل کامل است و فقط شناسنامه های صادره از نجف آباد میتوانند هر دو سال یک بار پنج شب از امکاناتش استفاده کنند…، ما امروز ساعت 11 و نیم از اصفهان پرواز کردیم و ساعت 14 در حسینیه بودیم… جمعه بیست و هفتم ساعت 16 و 45 به سمت اصفهان پرواز داریم…، راستی روز پنجم برای پیاده رفتن به اداره ساعت هفت و بیست دقیقه از خانه خارج شدم و پس از پانزده دقیقه یکی از همکاران با ماشین رسید و سوارم کرد و به اداره رفتیم… هفتم تا یازدهم هم همین بازی ادامه داشت و من ساعت هفت و ده دقیقه به امید پیاده روی به اداره از خانه خارج میشدم و هر روزی یکی از همکاران میرسید و اجازه نمیداد که کل راه را پیاده به اداره بروم… از خانه ی ما تا اداره پیاده رفتن من که نابینا هستم یک ساعت و ربع طول میکشد…،راستی سیزده به در هم با مهدی دوازده ساله دوچرخه را سوار شدیم و به باغ پدرزن رفتیم و آنقدر اطراف باغ و کنار جاده کمربندی جنوب نجف آباد دوچرخه سواری کردیم و خوش گذروندیم…، جای دوستان خیلی خالی… هادی ده ساله و مهدی دو پسر خاله هستند که به نوبت راننده ی اصلی میشدند و موقع استراحت پشت من روی ترک دوچرخه دو نفره مینشستند… من و باجناقم راننده بودیم و علی کوچولو دو ساله و حسین هشت ساله دو برادر روی ترک بودند و چهار نفره دوچرخه سواری میکردیم…، جای دوستان خالی سیزده خوبی را گذروندیم…، راستی داشت یادم میرفت بگم: قبل از عید یه درخواست نوشتم بردم پیش رئیس اداره که یه کیس و یه کیبرد بهم بدهند تا در محل کار هم تمرین کنم و هم تلفنها را یادداشت کنم که رئیس به شوخی گفت: میشه ما به تو یه مونیتور و یه موس بدهیم و از گرفتن کیس و کیبرد بگذری… ، صبح بیست و سوم با یک هدفون و سیدی پارس آوا به اتاق مهندسین کامی اداره رفتم و جاز یازده نصب شد و وقتی پارس آوا نصب شد و صدای مینا به گوش رسید صدای جاز به پیرزنی با لکنت تبدیل شد و نتوانستیم درستش کنیم… حالا که من در مسافرت و خوش گذرونی هستم شاید آقای همت بره جاز پانزده را نصبش کنه و صداشو هم درست کنه و من از صبح شنبه بیست و هشتم شماره تلفن هایم را در کامی جون ذخیره میکنم… حالا هم جای دوستان خالی در مشهد هستیم و به خوش گذرونی مشغولیم…!