ماه رمضون پارسال خوب بودماااااااااا… بعد از ماه رمضون یه هو کَج شدم افتادم… تا خودِ پاییز کجیم ادامه داشت… پاییز یوخده باد خورد به کله م و بارون زد به مغزم،یه کم رو براه شدم و نشستم تا پایاننومه ای که ترم گذشتش باید دفاع میکردم و استاد راهنمام با اینکه خیلی با هم دوست بودیم تهدیدم کرده بود که رهگذر اِخراجت میکونیما، کاملش کنم… هاهاهاهاهاههاها… دیگه نیمیشد تعلل کرد وخسادم نیشسم به کااااااااار… روز و شب.. شب و روز تا اینکه بالاخره روز دفاع رسید و بگذریم که هر کی ما رو میکِشید یه طرف که باس روزی دفاغ کنی که من تو دانشگا باشم و آخرش استاد بخشِ عملیم زورش بیشتر بود و کشوند ما رو سمت روز خودش و مام هر طور بود کج و کوله دِفا کردیم رف پی کارش و جلسه رو به هِره کِره گذروندیم رفت و اینقد این جماعت دوستا و استادا هندونه گذاشدن زیرِ بغلمون که پررو شدیم، جَو گرفتمون گفدیم بذ یه اَرشدم بدیم و بریم تهرون و دوستان تهرونی ام از وجود ما یه نفعی بهشون برسه اقلاً گنا دارن، نیمیشه که زکات علمو باس پرداخت… وخسیم بریم تهرونیای طفل معصوما از جهالت بکشیمشون بیرون!!! ههاههاهاهاهاهاها
خلاصه یه چن تا کتاب گرفتیم و تا اومدیم بیشینیم به درس، هوااااااااااااار زدن که: وَخی کُمِک کون آشپِزخونه بشوریم… خو یه صب تا بدظهر آشپزخونه شستیم و افتادیم تا یه هفته از خستگیش…خخخخخ… بعدش اومدیم کتابا ورداریم هواااااااااااااااار زدن که وخی وخی نرده ها رو رنگ کون وخی وخی گل بکار تو گلدونا… دیگه تا اومدیم بفهمیم چی به چیه شد عید!!! قوم تاتار با تاتارچیاشون ریختن خونه مون و از آن پس ما محل زندگیمون رو از اتاق خواب به آشپزخانه منتقل کردیم و مشغول حَمالی گردیدیم از برای مهمانان… چشمتون روز بد نبینه که ما یه چن سالیه که عیدامون به همین منواله… یعنی از سر عید تا پاش تو آشپزخونه خدمت میکنیم…هاههاهاهاهاهاها… و خوابم نداریم خدا قبول کنه شالله…هاههاهاهاهاهاها… یعنی بچاشون تا نیمه های شب جیییییغ میزدن و نمیخواسن بخوابن و کله سحرم وخمیسادن به قوقولی قوقو… شوخی نیستا… دختر کوچولوشون صُب به صُب میومد درِ اتاق وایمیساد اینقد قوقولی قوقو میکرد تا وخسی بِش صب بخیر بگی… ننه آقاشم بش نیمیگفتن بچه خفه شو این بدبختا خوابن… ولی وقتی اونا خواب بودن ما میبایست رعایت حالشونا میکردیم که یه وق گنجیشک سرِ درخت جیک نزنه…خخخخخخخخخخخخ… خب بگذریم از درد و دلای ایام عید.. سیزده بدر رسید و ما آزاد شدیم… از 15 فروردین نیشسیم به خرخونی که چه عرض کنم، به سگ خونی…هاههاهاهاههاها… رسیدیم به روزِ آزمون… بدو بدو وخسادیم خودمونا رسوندیم به دانشگاه و رفدیم سرِ جلسه… همون دم در گشتنمون و انداختنمون بیرون که آآآآآآآآآآهااااااااای بیگیریدش گوشی داره… وای حالا هر جی من میگفدم این یازده دو صفرا باش زنگم به زور میزنم ولم کونید، ول نکردن که… انداختنم بیرون گفتن برو تحویل بده تو اون دفتر و بیا… رفدم شیش ساعت وایسادم تو صف تحویلش دادم این آکله رو… خخخخخخ….خلاصه تحویل دادم و اومدم سر جلسه… دفترچه شماره یک توزیع شد… وازش کردیم… سؤال یک: ها؟
سؤال 2: ها؟
سؤال 3: ها؟
سؤال 4: ها؟
الی آخر…
خو چه کاری بود؟ نیشستیم با خیال راحت کیک و آب معدنیمونا خوردیم و بعدش لم داده و چرتی زدیم…
دفترچه شماره دو رو دادن. دیگه از سر تا پاش قیافه ما هااااا بود…خخخخخخخخخخخ… باز اولیش یه چن تا زدیم دومیش که دیگه اص نیمیدونسیم چیچیش به کوجاشه!!!. الان که به خاطراتم رجوع میکنم میگم نکنه دفترچه رو سر و ته گرفته بودم؟ بعید نیستا… هاههاههاهاهاهاهاههاههاهها… آقا ما هر چی نیگا میکردیم اصی این سؤالا رو نیمدونم از کوجا جسته بودن داده بودن… وای من با اینهمه خرخونی هیچی نتونسم بزنم…هاهاههاهاهاهاهاهاها…خلاصه که از کل صد و خورده ای سؤال و دو تا دفترچه کلاً 27 تا تست زدم و وخسادم اومدم بیرون… هاههاهاهاهاهاهاها… رفدم وایسادم باز تو صف واس گرفتن این آکله ی خر… عه عه عه…خخخخخخخخ… تا گرفتمش یه خانومی افتاد روم که خانوم گوشیدونا میدین یه زنگ بزنم؟ بله خواهش میکنم… از اون گرفدم! نفر بعدی… خلاصه یه چن نفری کارشون راه افتاد و در عوض منم نه کم سوخته بود دماغم سر جلسه!!! اینجام بسکی تو آفتاب معطل گوشی شدم دیگه شدم کنیز مطبخ هارون… هاهاههاههاهاها… یکیشون میگف تو رو خدا نرید وایسید شاید بابام پیدام نکنه بخوام بش زنگ بزنم باز… هاههاهاههاهااهاهاها… دیگه خیلی جلو خودمو گرفدم که جُف پا نَرم فک مَکِشو بیارم پایین… عه.. هر چی هیچی نیمیگیم…خخخخخخخخ… خلاصه پیاده راه افتادم و یه مسیر دراااااااااااازی رو پیاده طی کردم و بین راه چن تا دوستامو دیدم که خیلی شاد و شنگول بودن و همه اتفاق نظر داشتن که خییییلی راحت بوده و عالی زده بودن تستا رو و از من که پرسیدن چطور زدی؟ گفدم: ها؟ !!! خخخخخخخخخخخ…از اون روز شدم قیافم شده ها؟…هاهاههاهاههاهاهاها….احساس روسیاهی و کارنامه دس چپی بم دس داده بود نه همچین… خخخخخخخخ… خَسِرَ الدُنیا و الآخِره شده بودم… هی گفتدن خو بیا برسونیمت بدبخ… گفدم نه.. برید گُم شید… میخوام اینقد قدم برنم تا بیمیرم… اون روز خیلی راه رفدم ولی هر چی رفدم نمیدونم چرا نَمُردم… خخخخخخخ… ولی خب آدم بیمیره ولی گشنِش نشه… هاهاههاهاهاهاها… دیدم داره گشنم میشه دویدم سوار اتوبوس شدم خودمو سریع السیر رسوندم به یخچال…هاههاهاهاهاهاهاهاهاه
الانم خُرم و خندان قدح لاله بدست منتظرم نتایج بیاد و بشدت مُردَدَم بین دانشگاه تربیت مدرس و هنرهای زیبا… نمیدونم کدومشا یعنی باس بزنم آی عالم…هاهههاهاهاهاههاهاهاها… خو میترسم دعواشون شه سر من والله…
خلاصه از روزی که آزمون اَرشدا دادم سر و کله م در دانشگاه هنر اصفان دیده نشده تا به امروز… خو چی جواب ملتا بدم؟ بگم 27 تا تست زدم؟ هاهاهههاهاهاهاههاه… وای استادمو بوگو… هاهاهاههاهاهاهاها… میگف رهگذر ورنداری بری تهرونا… بیا همین جا پیش خودمون باز…هاهاههاهاهاهاهاهاهها… بیچاره خبر نداره که سرویس بهداشتیا دانشگاه بیخودیا زیر نقشه رم نیمیارم دیگه چه برسه اصفان….هاههاهاهاهاهاهااه.. خلاصه خیلی خوندم و نشد که بشه چیزی که باس میشد… نمیدونم اسمش چیه؟ بد شانسی؟ قسمت نبودن؟ واقعاً نمیدونم اسمش چیه؟ روز اول خیلی ناراحت شدم ولی امروز به خودم میگم به جهنم… همه چی که تو دانشگا نیس… من امروز احساس خوشبختی میکنم و همین برام کافیه… مگه چقد قراره عمر کنم که بخوام بشینم و یه چن وقتی ام واس خاطر این غصه بخورم؟ بیخیال بابا… خوش باش رهگذر…هاهاههاهاهاهاهاهاها
خب چیطورید بچا؟ دلم برادون تنگ شده بود… به جون خودم راس میگم… فعلا این خاطره رو بخونید تا بریم سر تاریخ هنرامون شالله بزودی… وای سخته خو پُست زدن…نیمیدونم شوما چیطوری یه روز در میون پست میزنید؟ یا شوما بیش فعالین یا من اِسلوموشِنَم… نیمیدونم والله….
راسی شماها اگه ارشد دادین ایشالله قبول شین…