از تو که می نویسم، تمام وجودم معطر می شود از بوی خوش اندیشه های تو.

درست مثل عطر تنت که گویی همه مشکهای دل انگیز هستی را در تو خلاصه کرده اند.

از تو که می گویم دهانم پر می شود از باران، از عقاقی از یاس و شکلاتی می شود طعم حرفهای من درست مثل صدای ناز تو که طنین زندگی بخشش هر صبح در این گنبد دوار می پیچد.

از تو که می خواهم بنویسم، واژه ها، این موجودات عبوث کم تحرک، چه شوقی دارند برای گرد هم آمدن و بیان نامت که زیباترین شاه بیت ترانه های من است.

پس بگذار من نیز هم صدا با تمام هستیم از تو بنویسم. برای تو می نویسم که در اوج فقر با ثروت عشق و غرورت من پول دار ترین آدم دنیا شدم از تو که با آمدنت انگار تمام غصه ها راه خانه مان را گم کردند. و ای کاش تو از بدو تولدم بودی تا برکت وجودت تبرک ببخشد به همه زندگیم. به قول یکی: تو کجا بودی تا حالاااااااا؟